เมื่อวานนี้  กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ(ภาษาอังกฤษ)  ได้จัดการความรู้  ในประเด็น  วิจัยในชั้นเรียน  เมื่อเวลา 12.00 น 

มีคณะครูจำนวน 6 คน  เรื่องที่จะเล่าคือ... ปัญหาและการแก้ปัญหาเพื่อพัฒนาการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ  

พื้นฐานของครูทุกท่าน  ยังไม่เข้าใจ KM  ครูอ้อยต้องทำความเข้าใจไปพร้อมๆกับการเล่าเรื่อง และงานวิจัย   ต้องใช้เวลาพอสมควร  แต่เรา ก็มีเวลาน้อยเหลือเกินที่จะพบปะกัน  

ครูโรงเรียนประถมนั้น  มีภาระและหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ  สลับกัน  การที่มานั่งคุยกันแบบนี้  ต้องใช้เวลาให้เกิดประโยชน์อย่างมาก   เพราะบางท่านต้องทิ้ง  หน้าที่เป็นเวรยาม  หัวหน้าเวรอาจจะตำหนิได้  

ครูอ้อยล่ะ  เกรงใจเพื่อนครูมาก   แต่หน้าที่ที่ต้องทำนี้  ก็ต้องบรรลุ หรือเดินหน้าต่อไป  อย่างมีหลักการและหลักฐานที่จะนำเสนอในที่ประชุมใหญ่ได้ว่า...กลุ่มของเราทำอะไรกันบ้าง..

ครูอ้อยเคยเขียนบันทึกเรื่อง...การเล่าเร้าพลัง : วิจัยในชั้นเรียน ..และ...การเล่าเร้าพลัง : KM กับวิจัยในชั้นเรียน (2)   ต่อจากนี้ไป  ก็จะเล่าบรรยากาศของการเล่าเรื่อง  ครูอ้อยสอนด้วย  นำเสนอด้วย  ให้ทุกท่านได้มีบทบาทอย่างครบถ้วนในการเป็นคุณเอื้อ  คุณอำนวย  คุณกิจ และคุณลิขิต  ทุกคนเข้าใจและปฏิบัติได้ครบถ้วน  ..

ข้อสังเกตบางประการ...การที่จะเล่าเรื่อง   วิธีการสอน  เป็นเนื้องานของครูทุกท่านอยู่แล้ว  เราเล่าได้อย่างสบายใจ  แถมยังมีเรื่องราวที่ประทับใจ  ผลที่เกิดขึ้นอย่างมีคุณค่า  สมควรกับการนำมาเล่า  

แต่เมื่อนำ  หัวข้อการวิจัย  มาเป็นการชูประเด็น  พวกเราเลยเล่า...ไม่ค่อยจะออก  และเล่าไม่ตรงเรื่องด้วย..นี่คือปัญหา 

โอกาสนี้  ครูอ้อยจึงทำหน้าที่คอยตะล่อมให้เพื่อนครู  ให้เล่าอย่างไร  สกัดแก่นความรู้  ออกมาอย่างไร 

สอนไปทำไป  ตัวครูอ้อยเองก็สับสน...แต่ก็มีความรู้สึกสนุก...ดีกว่า...ไม่ได้ทำอะไรเลย 

ปรากฏว่าวันนี้  เล่าเรื่องได้เพียง 4 คน เวลาก็หมด...เพื่อนครูอีก 2 คนก็ยังไม่ได่เล่า...แต่ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า...เข้าใจแล้ว  ทำได้แล้ว  ไม่หนักใจแล้ว...ครูอ้ยก็สบายใจ 

พอตอนโรงเรียนเลิก  หัวหน้าทีม KM ของโรงเรียนมาหาครูอ้อยถึงห้องทำงาน   ครูอ้อยเล่าเรื่องนี้ให้ท่านฟัง  ท่านระบุว่า...ต้องการเพียงบทคัดย่องานวิจัยในชั้นเรียน  และ เรื่องที่จะเล่าในที่ประชุมใหญ่..เท่านั้น..

ดีแล้ว  ต้องรายงานให้เพื่อนครูทราบ..จะได้วางแผนการดำเนินงานต่อไป..

ครูอ้อยรายงาน