หลังจากแปลบทกลอน One World, One Heart จบไปแล้ว ก็รู้สึกคิดถึงการแปลเสียแล้วค่ะ เป็นงานที่ทำให้ได้รู้สึกพักผ่อนอย่างหนึ่ง เพราะทำให้ได้อ่านอะไรดีๆ แล้วก็มีความท้าทายว่า เราจะถ่ายทอดสิ่งที่เราเข้าใจออกมาเป็นภาษาไทยของเราได้ใกล้ที่สุดแค่ไหน เพราะมีความมากมายที่อ่านแล้วเข้าใจ แต่คิดไม่ออกเลยว่าจะแปลเป็นไทยได้อย่างไรให้เข้าใจ แต่ตอนนี้รู้แล้วว่า มี"เพื่อนคู่คิด มิตรคู่เรือน"อย่าง คุณ Handy, อ.กานดา, คุณขจิต และน่าจะมีอีกหลายๆท่านที่ยังไม่ได้เผยตัว คอยช่วยอ่าน ช่วยปรับ ช่วยแก้ หากผิดพลาดหรือเพี้ยนไป ถือเป็นการได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ภาษา และเป็นการขัดเกลาความรู้ ความคิดไปกับสิ่งดีๆที่นำมาแปล วันละนิด วันละหน่อยด้วย

สิ่งที่เอามาฝากวันนี้ มากับ forward mail ทั้งหลายแหล่ค่ะ ส่วนมากจะไม่มีอะไรให้อ้างอิง ก็ได้แต่ส่งความขอบคุณด้วยใจ ไปยังผู้แต่งที่สร้างสรรค์อะไรดีๆแบบนี้ไว้ให้โลกเรา

เขียนไว้ไม่นานก็มี "เพื่อนคู่คิด มิตรคู่เรือน" ที่ไม่ใกล้ไม่ไกลอย่างคุณ รัตติยา เขียวแป้น มาช่วย แปลได้ไพเราะเพราะพริ้งกว่าอีกค่ะ ขอเอามาใส่ไว้คู่กันเลย ด้วยตัวสีน้ำเงินพื้นเหลืองนะคะ ชอบมากเลยค่ะ

J       A true friend is someone who reaches for your hand and touches your heart.
เพื่อนแท้ คือผู้มาคอยมาจับจูงมือท่าน และ สัมผัสถึงจิตใจของท่าน
มิตรแท้ คือ ใครบางคน ที่คอยกุมมือคุณ ไว้ และเข้าถึงจิตใจคุณ

J       Make yourself a better person and know who you are before you try and know someone else and expect them to know you.
ทำตัวของท่านให้เป็นคนดียิ่งขึ้น และรู้จักตัวตนของท่านเองเสียก่อนที่จะไปพยายามรู้จักผู้อื่น แล้วคาดหวังจะให้พวกเขารู้จักท่าน
จงทำตัวให้มีคุณค่า และจงรู้จักตัวคุณเองก่อนที่จะพยายามเข้าถึงคนอื่นและคาดหวังให้ใครเข้าใจคุณ

J       Don't cry because it is over, smile because it happened.
อย่าร้องไห้ เพราะเรื่องมันจบสิ้นแล้ว จงยิ้ม เพราะมันได้เกิดขึ้น
อย่าเสียน้ำตาเพียงเพราะว่าเหตุการณ์เหล่านั้นได้ผ่านมาแล้ว  แต่จงยิ้มสู้เพราะมันได้อุบัติขึ้นแล้ว
 

J       To the world you may be one person, but to one person you may be the world.
ท่านอาจเป็นเพียงคนหนึ่งคนในโลก แต่สำหรับคนหนึ่งคนท่านอาจเป็นโลกทั้งโลกของเขา
สำหรับโลกอันกว้างใหญ่นี้ ท่านอาจจะเป็นแค่ปุถุชนธรรมดาคนหนึ่ง แต่สำหรับคนพิเศษคนนั้น คุณอาจจะเป็นโลกทั้งใบของเขา

ชิ้นสุดท้ายนี่ ทำให้คิดถึงใครไหมเอ่ย....

ขอบคุณคุณรัตติยาเป็นอย่างยิ่ง ที่ช่างนำความงดงามของภาษาไทยเรามาใช้ได้ดีจริงๆค่ะ อ่านเทียบดูแล้ว กลิ่นนมเนยในอันแรกหายไปเกลี้ยง ไม่เหลือหรอเลยนะคะ เยี่ยมจริงๆค่ะ นับถือ นับถือ...