ในสมัยนั้นพื้นที่ดังกล่าวมีลักษณะเป็นป่าสะแกทึบ ปัจจุบันก็ยังมีวัดที่เรียกชื่อกันว่า วัดบางสะแกนอก  และ  วัดบางสะแกใน  ซึ่งตั้งอยู่ไม่ห่างไกลจากกันนัก  ในฝั่งตรงข้ามกับป่าสะแก มีลักษณะเป็นที่ลุ่ม มีหญ้าและต้นกกขึ้นอยู่ในน้ำตื้นๆคล้ายป่าพลุ หากมีเรือล่องมาตามลำคลอง ก็จะต้องอ้อมคุ้งน้ำผ่านพื้นที่พลุซึ่งเป็นที่โล่ง  จึงสามารถมองเห็นเรือที่ผ่านไปมาได้อย่างชัดเจนเมื่อมองจากป่าสะแกทึบในฝั่งตรงข้าม

   บริเวณฝั่งป่าสะแกทึบนี่เอง เป็นชัยภูมิของทหารไทยในสมัยอดีต ใช้เป็นที่ซ่อนพลางตัวและใช้เป็นที่ซุ่มดักยิงเรือของข้าศึก ที่ผ่านออกมาอย่างไม่ระมัดระวัง ลักษณะอาการซุ่มยิงเรือของทหารไทยอย่างนี้ เรียกว่า บังยิงเรือ ต่อมากลายเป็นชื่อตำบลและเรียกเพี้ยนไปจากเดิมว่า บางยิงเรือ จนกระทั่งในปัจจุบันนี้ได้กลายมาเป็น แขวงบางยี่เรือ เขตธนบุรี นั่นเอง

    สมัยสมเด็จพระไชยราชาธิราช กษัตริย์ศรีอยุธยาทรงโปรดให้ขุดคลองเชื่อมระหว่างคลองบางกอกน้อยและคลองบางกอกใหญ่ เพื่อย่นระยะเวลาการเดินทาง เมื่อเวลาผ่านไปคลองที่ทรงโปรดให้ขุดขึ้นใหม่ถูกน้ำกัดเซาะกว้างออกไป  และกลายมาเป็น แม่น้ำเจ้าพระยา    คือ  หน้ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์หรือหน้าสถานีรถไฟบางกอกน้อยถึงวัดอรุณฯ ส่วนแม่น้ำเจ้าพระยาสายเดิม  ที่ผ่านย่านบางกอก ได้กลายเป็น “ คลองบางกอกน้อย” และ “ คลองบางกอกใหญ่ ”  ในปัจจุบัน 

   แผ่นดินสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี  ที่ดินบริเวณวัดอินทารามและใกล้เคียง ใช้เป็นพื้นที่ทำนา ต่อมาจึงปรับเปลี่ยนมาเป็นการทำสวน เพราะเป็นพื้นที่ราบลุ่มมีน้ำบริบูรณ์ ส่วนใหญ่จะทำสวนพลู จึงเรียกชื่อพื้นที่และสถานที่น่าสนใจในบริเวณดังกล่าวว่า สวนพลู  หรืออื่นๆ เช่น วัดสวนพลู มัสยิดสวนพลู สถานีรถไฟตลาดพลู ฯลฯ