หลายครั้งที่มีโอกาสเข้าร่วมเวทีกับที่ปรึกษาโครงการพัฒนา จังหวัด ร่วมกับท่านผู้ว่าราชการจังหวัด   ซึ่งมีทั้งหัวหน้าส่วนราชการ  ตัวแทนจากหน่วยงานต่าง ๆ  เช่น ม.วลัยลักษณ์   ม.ราชภัฎ  ทุกครั้ง ที่พูดถึงงานโครงการต่าง ๆ ตามยุทธศาสตร์พัฒนาจังหวัดนครศรี   ธรรมราช ภายใต้ความร่วมมือของหน่วยงานและองค์กรภาคีเครือข่าย ผมมักจะมองงานในหน้างานของตัวเองเสมอว่ามันคืออะไรใน โครงการ หรือยุทธศาสตร์นั้น

           กศน. เป็นหนึ่งในอีกหลายๆ หน่วยงานที่ลงไปขับเคลื่อน กิจกรรมในระดับพื้นที่ เพื่อให้บรรลุ ธงใหญ่  หรือเป้าหมายของจังหวัด ซึ่งทั้งทุกหน่วยงานก็มีเป้าหมาย (ธง) การ ทำงานของตนเอง ซึ่งผมก็มองหน้าที่ของตนเองในการ ที่จะให้บรรลุ เป้าหมายหรือ ธง ของ กศน. ด้วยเช่นกัน 

           หากถามว่า กศน. จะบรรลุถึงธง หรือเป้าหมายของตนเอง อย่างไร  เป็นเรื่องค่อนข้างยาก หากว่า กศน. ไม่ทำอย่างจริงจัง   การลงพื้นที่ในบทบาทคุณอำนวยร่วมกับ ภาคี ีเครือข่ายเพื่อขับเคลื่อน กิจกรรม... ให้คนเกิดกระบวนการเรียนรู้ ซึ่งหาก มองแล้ว  ธงของ หน่วยงานอื่นจะถึงก่อนของ  กศน.  แต่การที่ กศน. จะไปให้ถึง เป้าหมายของตัวเอง ก็ต้องเก็บตามธงต่าง ๆ ของหน่วยงาน อื่นๆ ที่ กศน. ได้ไปร่วมขับเคลื่อนแล้ว เรียกว่าเก็บรายทาง  ทุกกิจกรรม ที่เกิดการเรียนรู้ และปฏิบัติจนเกิดความรู้และสามารถนำ ความรู้นั้น มาใช้ในการพัฒนา และเผยแพร่ออกไปนั่นคือ การใกล้เป้าหมายของ กศน. อยู่ที่เราจะใช้อะไรเข้าไปดึงธง หรือ ใช้วิธีการใดให้บรรลุ เป้าหมายของ กศน. ได้

           ผมคิดว่าสิ่งสำคัญตอนน้ีที่  กศน. ระดับประเทศ  หรือระดับ จังหวัด หรือระดับอำเภอ  น่าจะร่วมมือกันทำ เครื่องมือ ที่จะนำไป ดึงธงเหล่านั้นมารวมกันเพื่อนำมาสู่ ธง ของ กศน. ให้ได้  เช่น    เครื่องมือในการใช้ในการถอดบทเรียน เพื่อใช้เทียบความรู้ และ ประสบการณ์ ของคุณกิจ (ผู้เรียน) ฯ  โดยที่เครื่องมือบางอย่าง มีอยู่แล้วไม่ได้เอามาใช้  บางอย่างเก่าไปต้องเอามา ปรับปรุงเพื่อ ให้ใช้งานได้ดี  แต่ที่สำคัญที่สุดคือ.... เครื่องมือที่ว่าต้องมีความอ่อน  สามารถยืดหยุ่นได้ตามสภาพความต้องการของผู้เรียนให้ตรงกับ มาตรฐาน ซึ่งมาตรฐานก็ไม่น่าที่จะแข็งจนไม่คำนึงถึงบริบทของชุมชน หรือผู้เรียน ต้องเข้าใจว่านี่ไม่ใช่การศึกษาขั้นพื้นฐาน  แต่เป็นการเทียบ ความรู้เข้าสู่การศึกษาขั้นพื้นฐาน

          ผมคิดว่า หากมีการเชื่อมโยงบูรณาการการทำงานกันอย่าง จริงจัง  จะทำให้ทุกคนมองเห็นธงของตัวเองที่อยู่ในหน้างานของ คนอื่น  เพราะฉะนั้น  เราต้องเสมอภาคกันในการทำงาน มีเพียง เจ้าภาพของงาน...แต่ไม่ใช่หัวหน้างาน