22 ก.ย.2549 ที่ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี มีการจัดประชุมวิชาการเรื่อง  "การบูรณาการเทคโนโลยี สังคมกับชุมชน" และการนำเสนอผลงานวิจัยทางสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ ชาว ส.ม. 1 มมส กลุ่มของนายบอนรวม 6 คน จึงส่งผลงานในรูปแบบบทความ 8 หน้าสมัครเข้าร่วมซึ่งได้รับการตอบรับให้เข้าร่วมนำเสนอผลงานแล้ว ต้องเตรียมโปสเตอร์ขนาด 3 x 4 ฟุต ไปนำเสนอด้วย

ทั้ง 6 คน ไม่มีเวลาว่างตรงกันในการมาจัดทำโปสเตอร์ จึงตัดสินใจทำเป็นไฟล์ photoshop ไป print ออกมาตามขนาดที่กำหนด ก็มีนายบอนคนเดียวที่พอจะใช้ photoshop เป็น

เคยไปเดินดูโปสเตอร์ในงานประชุมวิชาการ มมส.วิจัยมาแล้ว เลยลองทำดู หยิบคู่มือสร้างสรรค์งานกราฟิกด้วย Adobe Photoshop 6 มาเปิดทบทวน ยืม Notebook ของพี่นกมาทำ ซึ่งเป็นระบบปฏิบัติการ Windows 98

พอลงมือทำจริงๆ ต้องอดทนและอึดพอสมควร เพราะ Notebook Hang บ่อยๆ เลยใช้เวลานานถึง 3 วัน  ขั้นตอนก็เริ่มจาก นำบทความ 8 หน้า มาย่อเนื้อหาให้จัดลงโปสเตอร์ให้ได้ จับภาพแผนผัง หน้าจอโปรแกรม แผนที่ ตารางใส่เข้าไปด้วย เพื่อให้อ่านง่าย เพราะไม่อยากให้มีแต่ตัวอักษรเต็มพรืดไปหมด

ต้องนั่งออกแบบ และทำทั้ง  6 โปสเตอร์ จนคล่องเริ่มจาก
1. เปิดกระดานวาดภาพอันใหม่ ตั้งที่ขนาด 85 x 115 cm ใน photoshop 6 ที่กำลังใช้งานอยู่
2. โปรแกรมไม่รับตัวอักษรภาษาไทย ต้องลง fonts thai สำหรับ photoshop ที่  C:\Program Files\ Common files\Adobe\fonts\ แล้วเปิดโปรแกรม photoshop เลือก text tool เลือก font thai แล้ว Copy ข้อความจาก MS Word มา paste ใน photoshop แล้วเเลือกรูปแบบ ตกแต่งอักษรไปเรื่อยๆจนเสร็จ
3. Save เป็นไฟล์ นามสกุล .PSD ซึ่งจะบันทึก layer ต่างๆไว้ ให้กลับมาแก้ไขได้ตลอด ซึ่ง Notebook ที่ใช้ก็ hang บ่อยๆ ต้องกลับมาเริ่มต้นขั้นตอนเดิมๆหลายครั้ง
4. ใส่เนื้อหา รูปภาพ ตาราง จัดตำแหน่งจนพอใจแล้ว Save เป็นไฟล์นามสกุล .tiff เพื่อนำไป print ให้ได้ภาพโปสเตอร์ที่มีสีสันคมชัดต่อไป

กว่าจะครบ 6 โปสเตอร์ก็ปวดตาพอสมควร ใช้เวลาว่างช่วง 14-16 ก.ย. ช่วงเย็น - ดึกนั่งทำจนเสร็จ ก่อนที่จะดำเนินการตามบันทึก การส่งไฟล์ข้อมูลขนาดใหญ่ไปมุกดาหาร แบบถึงมือ..แน่นอน

และนี่คือภาพโปสเตอร์ที่ทำออกมาครับ จัดการsave เป็นนามสกุล jpg ย่อขนาดไฟล์ลงจาก 23,000,000 kb ให้เหลือเพียงไม่กี่ร้อย KB เพื่อนำมาแสดงในที่นี้จนได้

เป็นอีกหนึ่งการเรียนรู้ด้วยตัวเองที่ต้องใช้ความพยายามสูงเช่นกัน จากข้อจำกัดของอุปกรณ์ที่ใช้งานอยู่ แต่นั่นก็ไม่ใช่อุปสรรคต่อความตั้งใจและความพยายามนะครับ