ประสบการณ์และความรู้สึกจากการไปสนทนากับชาวต่างชาติ

•      วันจันทร์ ที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลาประมาณ 17.00 น. ได้เดินทางออกจากหอพักพรประสิทธิ์ มุ่งหน้าสู่ทุ่งศรีเมือง เพื่อไปพบกับเพื่อนๆที่จะไปสมภาษณ์ชาวต่างชาติด้วยกัน เดินทางโดยรถจักรยานยนต์
•      ระหว่างเดินทางมีความรู้สึกกังวลและตื่นเต้น  ไม่รู้จะสมภาษณ์ยังไง   จะถามคำถามไหนดี  ถามไปเขาจะฟังออกรึเปล่า   เวลาเขาตอบคำถามจะฟังออกไหม ในขณะเดียวกันก็ได้ซ้อมแนะนำตัว (หัวเราะ มองช้าย มองขวา คนข้างๆเขาจะคิดว่าเราบ้ารึเปล่าว่ะ ) 
•      ถึงจุดนัดพบกับเพื่อน ความรู้สึกในตอนนั้นคือกลัวมากสั่นไปหมดทั้งตัวแล้ว
•     สัมภาษณ์คนที่หนึ่ง เป็นผู้ชาย มาจากประเทศอังกฤษ 
•     สัมภาษณ์อีกเป็นผู้หญิง(เริ่มสนุกกับการได้สนทนาภาษาอังกฤษ)

        ในประสบการณ์ครั้งนี้สนุกมาก เพื่อนๆในกลุ่มมีสามัคคีและให้ความช่วยเหลือกันและกัน ที่สำคัญที่สุด คือ ประสบการณ์ครั้งนี้ทำให้เกิดองค์ความรู้ใหม่ๆขึ้นมา และทำให้กล้าที่จะเผชิญกับโลกภายนอกอย่ามั่นใจค่ะ

        ค่ำนี้ ได้อ่านอนุทินของน้องสุภัทรา เล่าถึงอาการหอบที่เนื่องมาจากหวัดของคุณแม่ของเธอ ทำให้ได้ความรู้ว่า อาการหอบสืบเนื่องมาจากการเป็นหวัด

       ย้อนกลับมาดูตัวเอง ซึ่งได้รับเชื้อหวัดมาจากลูกสาวตอนที่ไปเกาหลี สองวันแรกไม่เป็นอะไร วันที่สามเริ่มมีอาการจามและน้ำมูกไหลไม่หยุดจนต้องขอยาลดน้ำมูกจากลูกมากิน (ปกติเวลาป่วยจะไม่กินยา/หาหมอ ปล่อยให้หายเอง) อาการแสดงออกมากในวันที่จะเดินทางกลับ  ตอนกลับถึงกทม.วันที่ 29 พ.ค.มีอาการหายใจหอบ ซึ่งไม่เคยเป็นมาก่อน ทั้งที่ก็เคยเป็นไข้หวัด และยิ่งตอนที่เดินจากจุดเช็คอินที่สนามบินสุวรรณภูมิไปรอขึ้นเครื่องกลับอุบลฯ ในวันที่ 30 ซึ่งต้องเดินไกลมาก ก็ยิ่งหอบมาก กลับถึงอุบลฯ ทำอะไรไม่ได้เลย เพราะแค่เดินไม่กี่เมตรก็หอบเลยนอนอย่างเดียว ช่วงบ่ายแก่ๆ ตื่นขึ้นมาพบว่าอาการหอบหายแล้ว เลยไปตลาดซื้อกับข้าวมากิน หลังจากที่ไม่ได้กินมาตั้งแต่เที่ยงวันที่ 30

       ช่วงนี้เดินทางบ่อยมาก ในรอบสองสัปดาห์ขึ้นเครื่อง 8 เที่ยว และใช้แรงเดินขึ้นเขาทั้งตอนที่ไปเที่ยวเชียงใหม่และเที่ยวเกาหลี กลางคืนก็นอนน้อยร่างกายเลยอ่อนแอสู้กับโรคไม่ไหว ถ้าอยู่ที่ฟาร์มไอดินฯ หรือบ้านเรือนขวัญ ในแต่ละมื้ออาหารจะทานพืชผักสมุนไพร 80 % ทานโปรตีน 20 % ทำให้พร้อมสู้โรค แต่อยู่ที่เกาหลี 4 วันเต็มๆ อาหารเป็นเนื้อสัตว์ 85 % ผัก 15 % ร่างกายคงจะปรับตัวไม่ได้

       คืนนี้ก็คงจะต้องนอนน้อย เพราะมีงานค้างที่ไม่มีแรงทำส่งในวันที่ 30 ตามที่แจ้งคณะไว้ และพรุ่งนี้ก็เป็นวันแรกของการเปิดภาคเรียน ซึ่งเริ่มด้วยการประชุมของมหาวิทยาลัยในภาคเช้า และเริ่มการเรียนการสอนในภาคบ่าย