อนุทิน 108907
ไอดิน-กลิ่นไม้
เขียนเมื่อค่ำนี้ ได้อ่านอนุทินของน้องสุภัทรา เล่าถึงอาการหอบที่เนื่องมาจากหวัดของคุณแม่ของเธอ ทำให้ได้ความรู้ว่า อาการหอบสืบเนื่องมาจากการเป็นหวัด
ย้อนกลับมาดูตัวเอง ซึ่งได้รับเชื้อหวัดมาจากลูกสาวตอนที่ไปเกาหลี สองวันแรกไม่เป็นอะไร วันที่สามเริ่มมีอาการจามและน้ำมูกไหลไม่หยุดจนต้องขอยาลดน้ำมูกจากลูกมากิน (ปกติเวลาป่วยจะไม่กินยา/หาหมอ ปล่อยให้หายเอง) อาการแสดงออกมากในวันที่จะเดินทางกลับ ตอนกลับถึงกทม.วันที่ 29 พ.ค.มีอาการหายใจหอบ ซึ่งไม่เคยเป็นมาก่อน ทั้งที่ก็เคยเป็นไข้หวัด และยิ่งตอนที่เดินจากจุดเช็คอินที่สนามบินสุวรรณภูมิไปรอขึ้นเครื่องกลับอุบลฯ ในวันที่ 30 ซึ่งต้องเดินไกลมาก ก็ยิ่งหอบมาก กลับถึงอุบลฯ ทำอะไรไม่ได้เลย เพราะแค่เดินไม่กี่เมตรก็หอบเลยนอนอย่างเดียว ช่วงบ่ายแก่ๆ ตื่นขึ้นมาพบว่าอาการหอบหายแล้ว เลยไปตลาดซื้อกับข้าวมากิน หลังจากที่ไม่ได้กินมาตั้งแต่เที่ยงวันที่ 30
ช่วงนี้เดินทางบ่อยมาก ในรอบสองสัปดาห์ขึ้นเครื่อง 8 เที่ยว และใช้แรงเดินขึ้นเขาทั้งตอนที่ไปเที่ยวเชียงใหม่และเที่ยวเกาหลี กลางคืนก็นอนน้อยร่างกายเลยอ่อนแอสู้กับโรคไม่ไหว ถ้าอยู่ที่ฟาร์มไอดินฯ หรือบ้านเรือนขวัญ ในแต่ละมื้ออาหารจะทานพืชผักสมุนไพร 80 % ทานโปรตีน 20 % ทำให้พร้อมสู้โรค แต่อยู่ที่เกาหลี 4 วันเต็มๆ อาหารเป็นเนื้อสัตว์ 85 % ผัก 15 % ร่างกายคงจะปรับตัวไม่ได้
คืนนี้ก็คงจะต้องนอนน้อย เพราะมีงานค้างที่ไม่มีแรงทำส่งในวันที่ 30 ตามที่แจ้งคณะไว้ และพรุ่งนี้ก็เป็นวันแรกของการเปิดภาคเรียน ซึ่งเริ่มด้วยการประชุมของมหาวิทยาลัยในภาคเช้า และเริ่มการเรียนการสอนในภาคบ่าย
ความเห็น (4)
เป็นกำลังใจให้คนทุ่มเทค่ะอาจารย์
-
ขอบคุณจริงๆ ค่ะ "อาจารย์หมอป.
" ที่เป็นกำลังใจให้กับผู้สูงวัยเสมอมา - อ้อ! อาจารย์หมอป.เข้าใจผิดนะคะว่า ลูกสาวอ.วิเป็นเพื่อนร่วมวิชาชีพ เพราะลูกสาวเรียนแพทย์แค่ปีที่ 5 แล้วเธอก็ขอลาออกเพราะพบว่า เธอไม่เหมาะกับการเป็นหมอ จึงได้รับแค่ปริญญาวิทยาศาสตร์การแพทย์ อ.วิได้เขียนเรื่องนี้สอดแทรกไว้ในไว้ในบันทึกเรื่อง "เมื่อเยาวชนเห็นว่าตนไร้ค่า" http://www.gotoknow.org/blogs/posts/434889 ซึ่งเป็นบันทึกแรกใน Blog "Goaltoknow" ค่ะ
สุขภาพเป็นเรื่องสำคัญน่ะค่ะอาจารย์....อาจารย์ทุ่มเทสุดยอดค่ะ...
ผมเชื่อว่า คุณจะผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ ผมเป็นกำลังใจให้คุณ สู้ๆ