วันนี้พาลูกไป jogging กับพ่อ ไม่น่าเชื่อว่าน้องต้นไม้สี่ขวบครึ่งวิ่ง jogging ได้ 2 รอบอ่างแก้มลิงรวม 2 กม. สุดยอดมากลูก ขาแข็งแรงมาก คงเป็นเพราะปั่นจักรยานตอนเย็นเกือบทุกวัน

ปลายสาย: "อะไรนะคะ ชื่อ ด.ช.ปิยะวิชญ์ นามสกุล ปิยะวัฒน์? ใช่ไหมคะ?"

แม่: "ใช่ค่ะ ชื่อ ปิยะวิชญ์ นามสกุล ปิยะวัฒน์ ถูกแล้วค่ะ"

ปลายสาย: "ใช่นะคะ ปิยะวิชญ์ แต่นามสกุล ปิยะวัฒน์ ใช่ไหมคะ?"

เสียงพ่อรำพึงอยู่ข้างๆ: "อืมม... ตั้งชื่ออย่างนี้ คิดถูกคิดผิดหว่า"

พึ่งสังเกตว่าเจ้าต้นไม้สูงหัวพ้นโต๊ะกินข้าวมาเยอะมากแล้ว ตอนย้ายมาอยู่บ้านนี้ใหม่ๆ ขอบโต๊ะยังอยู่แค่ระดับตาของเขาเท่านั้นเอง ได้ดูลูกเติบโตนี่เป็นความสุขจริงหนอ

รูปแบบการระเบิดของโรงแรมลีการ์เดนท์เหมือนกับการระเบิดของ World Trade Center คือการพยายามเผาทำลายฐานของตึกเพื่อให้ตึกถล่ม เรื่องนี้น่าคิดและควรระวัง

น้องฟุงไปดูหนังครั้งแรกในรอบหลายเดือนก็มีเหตุให้ได้ตื่นเต้น ประสบการณ์ตรงกับการอพยพออกจากโรงหนังที่ลีการ์เดน น้องฟุงบอกว่านึกว่าเอฟเฟ็คในหนังพอดีจังหวะเลย คือพื้นโรงสั่นสะเทือน แล้วก็มีคนเข้ามาตะโกนว่ามีระเบิด น้องฟุงบอกว่า มีเจ้าหน้าที่ส่องไฟให้วิ่งออกกันไปทางหนีไฟ ด้านนอกมีแต่ควันเต็มไปหมด 

น้องฟุงบอกว่าเพิ่งรู้ว่าช้อคเป็นยังไง ฟุงตกใจถือโทรศัพท์แต่นึกไม่ออกว่าจะโทรหาใครดี (มีการคิดว่าจะโทร 191 หรือโทรหาพ่อดีด้วย) สุดท้ายโทรบอกพ่อระหว่างกำลังเคลื่อนย้าย แล้วพอถึงบ้านเพื่อนซึ่งอยู่ใกล้ๆแถวนั้น ค่อยโทรบอกพ่อไปรับอีกที เรียกว่าตัดสินใจได้รวดเร็วมาก ทำให้กลับถึงบ้านภายในเวลาไม่เกินครึ่งชั่วโมงหลังเกิดเหตุ 

น้องฟุงบอกว่า เขม่าควันติดผม ติดเสื้อและอยู่ในจมูกต้องล้างกันนานเลย 

นึกภาวนาให้เด็กๆทั้งหลายที่ไปลีการ์เดนกันวันนี้ปลอดภัยถึงบ้านกันทุกคน เพราะที่นั่นคือแหล่งรวมของเด็กทุกเพศทุกวัยในวันหยุด รู้ว่ามีระเบิดตรงนั้นก็ต้องรีบตามลูกหลานกันทั้งนั้น น้องฟุงนานนานจะไปสักที ก็ได้มีเหตุให้จำไปนานเลย แต่ดูแล้วสบายใจที่ลูกดูเป็นคนมีสติ และไม่ตื่นกลัว สามารถเอาตัวรอดได้ 

วันนี้มีชาวฟินแลนด์ 2 คนมาแล้ว

อ่านที่วศินที่นี่ครับ พรุ่งนี้มีญี่ปุ่น 13 คนมาลงช่วยพื้นที่น้ำท่วม ตั้งใจว่าจะพาชมมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ กำแพงแสน ตอนนี้ วศินกับน้องแพร ลงพื้นที่ไปกับชาวฟินแลนด์ ตอนเช้าพรุ่งนี้จะไปรับญี่ปุ่นที่สถานนีรถไฟ หัวลำโพง