ค่ายฟื้นฟูน้ำท่วมห้วยม่วงHuaymung(5)

สวัสดีวันสงกรานต์ย้อนหลังครับ ผู้เขียนขอเขียนต่อจากบันทึกนี้นะครับ วศิน กล้วยไข่ แพร ปีโป้ แนน นุ่น และน้ำตาล ชาวญี่ปุ่น 13 คน มีชาวฟินแลนด์ อีก 2 คนและผู้เขียนได้มาทำการฟื้นฟูโรงเรียนวัดปทุมฯ อยู่ในตำบลกำแพงแสน จังหวัดนครปฐม เป็นโรงเรียนสุดท้าย

ท่านผอ.วิเชียร อัครไพบูลย์ ต้อนรับพวกเราเป็นอย่างดี บอกว่าอยากทำอะไรก็ทำเลย เราเลยทาสีทุกๆที่เพราะมีสีเหลือ คุณครูทุกๆท่านดูแลพวกเราเป็นอย่างดี ชาวญี่ปุ่น 13 คน และชาวฟินแลนด์ อีก 2 คนก็ลงมือทำงานอย่างเต็มที่ ตอนแรกทำสนามเด็กเล่น มีอุปกรณ์ของเล่นของนักเรียนหลายชิ้น แต่พวกเราก็ทำได้อย่างรวดเร็ว

ตอนครึ่งวันแรก คุณครูเลี้ยงข้าว นิสิตผมเห็ดอกไม้ไม่ได้เลยเอามาทัดหูกัน เป็นเพราะอากาศร้อนเลยตัวดำแบบเงาะป่า รวมถึงผู้เขียนด้วยดำสนิท

ดูไม่ออกเลยใช่ไหมว่าคนไหนญี่ปุ่น คนไหนคนไทย

นอกจากนี้ยังช่วยกันทาสีตึก ก่อนหน้านี้ต้องขูดสีเก่าออกเสียก่อน ถึงจะทาสีได้ ตอนทาสีรองพื้น ต้องรอก่อน ถ้าไม่รอให้สีรองพื้นแห้งจะทาไม่ติด

พอทาสีเสร็จแล้วดูสดใสดีจริงๆ ผู้เขียนเองนั้นชอบสนามเด็กเล่นที่ตอนแรกยังไม่ได้ทา พอทาเสร็จแล้วดูน่าเล่นดี

ชาวญี่ปุ่นลองลงไปเล่นดู สีเครื่องเล่นสดใสดีมากเห็นแล้วน่าเล่นนะครับ

ผู้เขียนชอบกระดานลื่น ที่ทาสีออกฟ้าๆ ดูแล้วสีสดดี ถ้าเด็กๆเล็กๆมาเล่นคงชอบ สมัยผู้เขียนตอนเด็กๆไม่ค่อยมีโอกาสได้เล่นของเด็กเล่นแบบนี้ ผู้เขียนจะเล่นหนักไปทางทำบาปเช่น ยิงนก ตกปลา วางเบ็ด ดักตะข่ายปลา (ที่บ้านผู้เขียนเรียกว่าตะคัด)

อย่างที่บอกว่ามีสีเหลือ วศิน กล้วยไข่ แพร ปีโป้ แนน นุ่น น้ำตาล และชาวญี่ปุ่นเลยไปช่วยกันทาสนามวอลเลย์บอล และสนามตะกร้อ กันต่อ

ตอนทางทางขึ้นบันได เจ้าน้ำตาลร้อนเลยทำท่าแพ้งกิ้งให้ดู ผู้เขียนดูแลเหมือนคนหลับมากกว่า ฮา

ลองดูความสดในของนิสิตและชาวญี่ปุ่นนะครับ เดาออกไหมว่าคนไหนคนไทยคนไหนคนญี่ปุ่น (มีภาพผอ.วิเชียร ด้วยครับ)

การทำงานเป็นทีมแบบนี้ ใช้กระบวนการกลุ่ม(Team work) ได้ดีมีการวางแผนการทำงาน การแบ่งหน้าที่กัน การเรียนรู้แบบนี้เป็นการเรียนรู้จากการปฏิบัติจริง(Learning by doing)ทั้งนิสิตและชาวญี่ปุ่นได้ประสบการณ์จากการทำงานจริง ผู้เขียนคิดว่า น่าจะเป็นการเรียนรู้ที่ดีกว่าการเรียนจากการฟังบรรยายเพียงอย่างเดียว นอกจากนี้ปฏิสัมพันธ์กันของนิสิต ชาวญี่ปุ่น ชาวฟินแลนด์ก็เป็นไปด้วยดี สื่อสารกันเข้าใจกว่าวันแรกๆ ช่วยเหลือ หยอกล้อกันเป็นอย่างดี

ผู้เขียนตอนสุดท้ายก่อนจะกลับที่พักพลาดมือเจ็บ เนื่องจากกระโดดข้ามรั้ว ตัวข้ามแต่ขาไปเกี่ยวโต๊ะใกล้รั้ว มือเลยโดนกระเบื้องบาด เลือดออกแดงสด แต่ทำแผลนิดเดียวก็หาย ที่เห็นมือดำนั่นสีมันติดมือ ไม่ใช่ผิวดำนะครับ

ก่อนกลับโตชิ(ในภาพ)นั่งท้ายรถขับเคลื่อน 4 ล้อ กำลังปิดประตูท้าย แต่คนขับไม่ทราบ โตชิเลยตกรถมา ดีที่หัวไม่ทิ่ม แค่เจ็บนิดหน่อย เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ทำงานต้องระวัง อย่าประมาท … โตชิสูงประมาณ180 เซนติเมตรเลยขาถึงพื้นก่อน ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่าน…

เขียนใน GotoKnow โดย ขจิต ฝอยทอง
ใน khajit's blog

คำสำคัญ (Tags): #ค่ายฟื้นฟูน้ำท่วมห้วยม่วง#ค่ายภาษาอังกฤษ#ค่ายฟื้นฟูน้ำท่วมห้วยม่วงHuaymung(5)

หมายเลขบันทึก: 485418เขียนเมื่อ 18 เมษายน 2012 06:47 น. ()แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2013 21:03 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (12)

Boo

เขียนเมื่อ 18 เมษายน 2012 07:44 น. ()

อรุณสวัสดิ์ปีใหม่ไทยค่ะท่านพี่ฯ

หายเงียบไปนานมากๆ เป็นไงบ้างคะเรทติ้งช่วงเทศกาลสงกรานต์ :)

แทบจะแยกไม่ออกว่าไหนคนไทย คนญี่ปุ่น ค่ะ ๕ ๕ น่ารักทั้งนั้นเลย

รอติดตามภาพบรรยากาศตอนต่อไป เมื่อไหร่จะถึงชายแดนกาญจน์คะ :)

พิสูจน์

เขียนเมื่อ 18 เมษายน 2012 10:14 น. ()

อนุโมทนากุศลคนใจดี จงสุขศรีชีวีสุดสดใส ในวาระสงกรานต์ปีใหม่ไทยผมขอให้ อ.ขจิต สัมฤทธิ์พร

ทิมดาบ

เขียนเมื่อ 18 เมษายน 2012 12:29 น. ()

เรียนอาจารย์ครับ...เหมือนหนังเรื่ององค์บาก...สนุก..ทึ่ง...และเสียวครับ....ขอให้มีความสุขกันถ้วนหน้าครับ....แผลคงหายแล้วนะครับ...ได้ฉีดวัคซ้นบาดทะยักยังครับ....ขอให้อาจารย์มีความสุขมากๆ นะครับ