สัมภาษณ์เพื่อน

ผมได้มีโอกาสสัมภาษณ์เพื่อนนักศึกษาปริญญาโทท่านหนึ่งเกี่ยวกับความฝันที่อยากจะทำในอนาคต  เพื่อนคนนี้  ในปัจจุบันเขาทำงานที่ธนาคารกสิกรไทย  สาขาอำเภอเมืองร้อยเอ็ด ลักษณะงานที่รับผิดชอบคือการประณีประนอม   หรือเร่งรัดหนี้สิน  ลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นเกษตรกร  ชาวไร่  ชาวสวน  ซึ่งเขาบอกว่าเขามีความรู้สึกเห็นอกเห็นใจลูกหนี้มาก  แต่เขาต้องปฏิบัติตามหน้าที่  ที่เขาเห็นอกเห็นใจนั้น  เพราะพ่อของเขาทำงานอยู่สำนักงานเกษตรจังหวัด  และทางบ้านก็ไร่ทำสวนด้วย  ซึ่งความฝันของเขาในอนาคตคือการทำสวนปาล์มและสวนยางพารา  ปัจจุบันครอบครัวเขาก็มีสวนปาร์มและสวนยางพาราในจังหวัดกระบี่ซึ่งเป็นภูมิลำเนาเดิมของพ่อ  แต่ครอบครัวเขาได้ย้ายมาอยู่จังหวัดร้อยเอ็ด  เขาต้องการที่จะทำสวนปาล์มและยางพาราในจังหวัดร้อยเอ็ด  ปัญหาก็มีอยู่ว่า  เขายังไม่มีที่ดิน  และปัญหาเรื่องภูมิประเทศ  และสภาพอากาศที่ใช้ในการทำสวนนั้นไม่เหมือนทางภาคใต้  สิ่งที่เขาจะทำได้ในขณะนี้คือการศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมในส่วนที่เขาจะต้องในอนาคตก่อน  เช่น  ความรู้เรื่องการปรับสภาพดินให้เหมาะสมแก่การเพาะปลูก  เรื่องปุ๋ยชีวะภาพ  เรื่องตลาดรองรับ  เป็นต้น  ในลำดับต่อไปคือการหาที่ดินในการเพาะปลูก  ผมได้แนะนำว่าไปซื้อที่แถวบ้านผมสิ  คือแถวเขตรอยต่อระหว่างจังหวัดขอนแก่นและจังหวัดชัยภูมิ  เพราะภูมิประเทศเป็นแนวภูเขา  ที่ดินราคาถูก  นิยมขายยกแปลง  ปริมาณน้ำฝนมีความถี่มากกว่าที่ร้อยเอ็ดและสภาพดินก็เหมาะแก่การปลูกยางพารา  ในส่วนของอนาคต  ผมแนะนำให้เขาทำเป็นไร่ต้นแบบโดยใช้จุดแข็งของเขาคือการมีความรู้เรื่องนี้โดยเฉพาะ  เพราะเขาเป็นต้นตำหรับของอาชีพสวนยางและสวนปาล์ม  ให้ผู้ที่ต้องการศึกษาหาความรู้เข้ามาศึกษาในไร่ต้นแบบแห่งนี้  สิ่งที่เขาจะได้คือการขายต้นกล้ายางพารา  ปาล์ม  ปุ๋ยชีวะภาพ  สูตรการปรับปรุงดิน ให้คำปรึกษา  เป็นต้น ก็คือจะเน้นเป็นซัพพลายเออร์  มากกว่าการขายผลผลิต

บทสัมภาษณ์

        ถ้าจะว่าไปแล้วนอกจากท่านแม่ผมก็มีผู้หญิงคนนี้แหละที่รักผมมาก  ผมเคยถามเขาหลายครั้งตลอดระยะเวลาที่รู้จักกันมาหลายปีเขาเคยคิดที่จะไปจากผมไหม  ทั้งๆที่รู้ว่าที่ผ่านมาผมไม่เคยจริงจังกับชีวิตคู่  ใช้ชีวิตแบบสิ้นเปลืองมาโดยตลอด  ไม่มีจุดยืนในชีวิต  เที่ยวเตร่  แทบจะไปเที่ยวแทบทุกจังหวัดในประเทศไทยก็ว่าได้ พอเกิดสิ่งร้ายๆกับชีวิตก็กลับมาตายรัง  เธอบอกกับผมว่า เธอคิดอยู่เสมอว่าเมื่อเธอทำดีที่สุดแล้ว เธอย่อมได้สิ่งดีๆ กลับคืนมา  อีกอย่างเธอเป็นคนที่มีความมั่นคง ยึดมั่น ถือมั่นในทุกๆ เรื่อง  ผมยอมรับว่าที่ที่ผ่านมาผมเกเรมาก พ่อแม่พร้อมให้ทุกอย่างยกเว้นความอิสระ คือต้องอยู่ในกรอบที่วางไว้ ผมจึงเลือกที่จะออกนอกกรอบ  เรียนไหนก็ไม่จบ ใช้ชีวิตสิ้นเปลือง จนมาถึงจุดเปลี่ยนของชีวิต จุดที่ผมตกต่ำที่สุด ผมโซแซมาจากนครศรีธรรมราช แทบเอาชีวิตไม่รอด  มาอยู่บ้านระยะหนึ่ง แบบคนสิ้นคิด  เธอเป็นคนที่ชี้นำชีวิตของผม  ซึ่งที่ผ่านมาพ่อกับแม่ผมรู้เรื่องราวระหว่างผมกับเธอมาโดยตลอด  พ่อกับแม่รู้สึกสงสารเธอมาก  ในช่วงนั้นเธอแนะนำพ่อกับแม่ผมว่าน่าจะหาอะไรให้ผมทำเป็นชิ้นเป็นอัน เพราะตอนนั้นเธอเรียนปริญญาโทศึกษาศาสตร์อยู่ที่มหาวิทยาลัยขอนแก่น  เธอเลยแนะนำให้เปิดร้านถ่ายเอกสารและเข้าเล่ม โดยให้พ่อกับแม่ผมลงทุนให้  เพราะถ้าไม่มีเธอแนะนำ ลำพังตัวผมคนเดียวท่านคงไม่เปิดให้หรอกครับตอนแรกก็คิดว่าจะทำเล่นๆ แต่ผ่านมา 5 ปี มี 2 สาขา และจะเปิดสาขา 3 ในต้นปี 57 ก็ได้รายได้ตรงจุดนี้มาส่งผมเรียนหนังสือจนจบปริญญาตรี  เพราะก่อนหน้านี้ผมจบแค่ ปวส. จนในขณะนี้ ปัจจุบันเธอได้ทุนเรียนต่อปริญญาเอกด้านเทคโนโลยีการศึกษา และเป็นอาจารย์ประจำสอนอยู่ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม ส่วนผมต่อปริญญาโทบริหารธุรกิจอยู่ที่มหาวิทยาลัยขอนแก่น  ผมขอบคุณเธอมากครับที่เป็นแสงสว่างให้กับชีวิตผม ทำให้ผมเปลี่ยนไปเป็นคนละคน และอยู่เคียงข้างผมมาตลอดระยะเวลา 8 ปีที่คบกัน ตั้งแต่เธออายุ 18 ผม 20 ผมสัญญาว่าต่อจากนี้ผมจะรักและดูแลเธอตลอดชีวิตของผมครับ