งานปีใหม่ : วันหนึ่งในฤดูหนางานกาชาดประจำปี

    ปีใหม่เข้ามา สิ่งที่ดีคงเข้ามาเยือน  เราควรมีความสุขต้อนรับปีใหม่  สุขสันต์  เปรมปรีดิ์  กันถ้วนหน้า

     ฉันเดินทางมาเที่ยวงาน  กาชาดประจำปี  และเป็นที่ที่ฉันเลือกที่จะอยู่จนเริ่มก้าวเข้าสู่วันใหม่ ปีใหม่คิดและทำสิ่งใหม่

    งานนี้จัดเมื่อวันที่   26 ธันวาคม 2556 – 5 มกราคม 2557 เป็นงานที่ถูกจัดขึ้นในทุกปี  และต้องเป็นที่สะพานหินเท่านั้น   และที่สำคัญคือฉันมาร่วมงานนี้เป็นครั้งแรก   ปกติแล้วฉันมักจะอยู่ที่บ้านในคืนปีใหม่   ฉันจะกลับไปอยู่กับพ่อและแม่ในทุกปีที่ผ่านมา   และปีนี้ฉันได้มาฉลองปีใหม่นอกบ้านมาร่วมเฮฮา  สังสรรค์กับเพื่อน   ภายในงานเต็มไปด้วยร้านค้ามากมาย  มีทั้งของกิน  ของใช้   แม้กระทั้งร้านที่จัดขึ้นเป็นการเล่นเกมส์   ของสวยและราคาไม่แพง เหมาะสำหรับคนชอบช๊อป   งานนี้เป็นงานที่ใหญ่ พอสมควร  คนที่เข้ามาเที่ยวแวะเวียนกันมาไม่ขาด  

     ในแต่ละวันนั้น   ทางงานได้เชิญดารา   นักร้อง  มากมาย        เป็นดาราที่ค่อนข้างจะได้รับความนิยมมาก   ไม่เพียงแค่กินเที่ยวเท่านั้น   ผู้ว่าได้จัดขึ้นภายในงานยังมีกิจกรรมเพื่อการกุศล   เป็นกิจกรรม  มัจฉากาชาด  จะจำหน่ายบัตรในราคา100บาท   ซึ่งทางงานได้จัดเตรียมของรางวัลไว้อย่างเยอะแยะมากมาย   ไม่ว่าจะเป็น  รถ  พัดลม  ทีวี  หรือจะเป็นรางวัลใหญ่ ซึ่งก็คือ  ทองคำ  ไม่ว่าจะเป็นสร้อยหรือเป็นแท่ง   มีให้ตักกันอย่างสนุกสนาน 

      ฉันคิดว่างานนี้สนุกพอกับการไปเดินห้างหรือที่อื่น   ไม่ใช่แค่ความสนุกแต่เราถือเป็นการทำบุญไปด้วย   ไม่ใช่แค่ฉันในงานฉันเจอเพื่อนที่มาเที่ยวงานนี้ก็จำนวนไม่น้อย   บ้างมากับครอบครัว  หรือไม่ก็เพื่อนด้วยกัน   ฉันคิดว่าหลังจากวันนี้หรือปีนี้ ฉันอาจจะกลับมาเที่ยวงานกาชาดประจำปีของ จ.ภูเก็ต  เสียแล้ว  ฉันคิดว่าหลายคนที่เข้ามาเที่ยวงานก็คงประทับใจไม่น้อยเพราะฉันแอบเห็นบางคนมีของรางวัลติดไม่ติดมือกันกลับไปแถมยิ้มกันแก้มปริ 

       ฉันชอบงานที่เป็นประเพณีอย่างหนึ่ง   งานพื้นบ้าน   และผู้คนแวะเวียน   เป็นภาพที่ฉันเห็นในมุมมองของฉันว่า   จ.ภูเก็ต  มีดีอีกมากมาย  และมีความโดดเด่นในหลายอย่าง   ผู้คนที่นี่ดูเป็นกันเอง   และใจดี   คุณค่าที่แท้จริงของงานนี้   ฉันคิดว่าอยู่ที่ความสุขที่ได้รับกลับบ้านอย่างอิ่มเอิบใจไปภายในคืนนี้  คืนที่ท้องฟ้าเต็มไปด้วย  พลุที่ละลานตา  และรอยยิ้มของทุกคนภายในงาน 

        ฉันก็คงต้องเดินทางกลับบ้านเพื่อพักผ่อน  เตรียมพร้องกับเช้าวันใหม่ที่ฉันคิดว่ามันต้องสดใสสวยงามกว่าทุกวันที่ผ่านมา    ก่อนที่ฉันจะหันหลังกลับ   และทุกคนเริ่มแยกย้าย   มีเสียงจากคุณลุงแก่ที่นั่งอยู่แถวนั้น   ตะโกนบอกทุกคนว่า

                                   เดินทางกลับกันอย่างปลอดภัยครับ   สวัสดี  ปีใหม่  ครับ

                                               happy new year   2014

       One fine day:โมเมพาเพลิน

               สวัสดีค่ะ ดิฉันโมเมค่ะ วันนี้เป็นวันหยุดสบาย ๆ ของโมเม นะค่ะ วันนี้โมเองก็มีสถานที่ท่องเที่ยวให้พักผ่อนหย่อนใจในวันหยุดอย่างนี้มาแนะนำสำหรับคนชอบเที่ยวช่วงวันหยุดกันค่ะ และที่สำคัญสถานที่ที่จะพาไปนั้น อยู่ในตัวเมืองจังหวัดภูเก็ต ที่สามารถเดินทางสัญจรได้อย่างสะดวกสบายอีกด้วย

      วันนี้โมถือโอกาสวันหยุดพาเพื่อน ๆ มาผ่อนคลาย และทำกิจกรรมการเที่ยวแบบสนุก ๆ ก่อนอื่นขอบอกเลยว่า สถานที่ที่โมจะพาไปอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล สำหรับคนที่อยู่ในเมืองภูเก็ต ใช้เวลาในการเดินทางจากที่พักของโม แถวมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต ไม่ถึง  10 นาที ก็มาถึงจุดหมายที่ตั้งใจ สถานที่ที่จะพาไปในวันนี้มี 2 ที่ด้วยกัน ที่แรกเลยที่โมจะพาไปคือสถานที่ที่แปลก และมีความทันสมัยซึ่งได้รับความนิยมมาก ดูจากภายนอกอาจจะไม่มีอะไรก็จริงแต่เมื่อท่านได้เข้ามาในที่นี้แล้วล่ะก็ต้องพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า Wow Wow Wow เพราะที่นี่คือพิพิธภัณฑ์ 3D ตั้งอยู่ที่  โรงหนังเพิร์ลเก่า อ.เมือง จ.ภูเก็ต ซึ่งภายในเต็มไปด้วยภาพวาดแต่เปรียบเสมือนจริง ภาพที่เราสามารถเล่นกับมันได้ ฉันได้ไปเที่ยวกับพี่สาว และเก็บภาพมาเยอะแยะมากมาย มันสวยงามมากทำให้ฉันอึ้งกับรูปภาพต่าง ๆ  ศิลปะ มันสวยงามเกินคำบรรยายจริง ๆ

หลังจากชื่นชมความงามจนจุใจ และภาพเต็มมือถือ ผ่านไป 2 ชั่วโมงเต็ม ก็ได้เวลากินข้าว เพราะท้องฉันก็เริ่มร้องแล้ว หากจะหาอาหารในบริเวณใกล้ ๆ นี้ และชื่อเสียงความดังของร้านอาหารแถว ๆ นี้ คงหนีไม่พ้น ร้านหมี่ต้นโพธิ์ ที่มีตำนานความอร่อยไม่ต่ำกว่า 10 ปี เพียงออกจากโรงหนังเพิร์ลเก่า มายังวงเวียนสุรินทร์ หรือที่รู้จักกันในชื่อ วงเวียนหอนาฬิกาซึ่งอยู่ใจกลางเมืองจังหวัดภูเก็ต ด้านขวามือของวงเวียน

      หอนาฬิกาจะมีร้านอาหารที่เด่นชัดเพราะมีคนมากหน้าหลายตาเข้ามารับประทานอาหารกันมากมายอย่างไม่หยุดหย่อน เพราะร้านหมี่ต้นโพธิ์มีอาหารที่ขึ้นชื่อของชาวภูเก็ต นั่นก็คือ หมี่ฮกเกี้ยน ที่กินคู่กับ หัวหอมชิ้นเล็ก ๆ และแค็บหมู เป็นเมนูที่ขึ้นชื่อมากไม่ใช่แค่ในร้านหมี่ต้นโพธิ์แห่งนี้แต่รวมไปถึงจังหวัดภูเก็ตอีกด้วย เมื่อกินเที่ยวจนจุใจแล้วอย่าลืมถ่ายภาพหอนาฬิกาที่สวยงาม เน้นรูปทรงไปทางด้านชิโนโปรตุกีส ถ้ายิ่งมากลางคืนจะยิ่งสวยงามมากกว่ากลางวัน หลังจากเสร็จภารกิจทุกอย่างแล้วก็เตรียมตัวเดินทางกลับไปพักผ่อน เพราะเหนื่อยมาก แต่สนุกมากกว่า

      นี่คือทริปเที่ยวในวันหยุดที่น่าเก็บไว้เนความทรงจำที่ดีและทรงคุณค่า โมรู้สึกสนุกมาก ๆ และประทับใจกับสถานที่ที่ได้ไป อันที่จริงแล้วการที่เราไปเที่ยวไกล ๆ นั้นอาจไม่ได้รับความสนุกหรือคุณค่าทางจิตใจที่ดีเท่าสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวที่เรามองข้ามไปก็ได้ ความสุขอยู่แค่เอื้อมเพียงคุณมองมันให้เต็มตา และมองด้วยหัวใจ สวัสดีค่ะ

ชีวิตง่ายๆในรั้วมหาลัย

               ทุกเช้าวันเสาร์และอาทิตย์ เป็นเวลาของนักศึกษาภาค กศบป. คนส่วนใหญ่ที่เลือกมาเรียนที่นี่มักจะทำงาน หรือมีธุกิจส่วนตัว ฉันก็เป็นอีกคนที่ใช้ชีวิตเรียบง่าย ที่มีแค่การทำงานในช่วงวันจันทร์ถึงวันศุกร์ และเรียนเสาร์อาทิตย์ ฉันมีเพื่อนในห้องเดียวกันและมักจะชอบไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ แต่ช่วงวันเสา อาทิตย์ ฉันจะชอบอยู่แค่ในมหาลัยมากกว่าคงเพราะฉันชอบไปไหนตอนอากาศร้อนๆ ซึ่งที่ๆฉันชอบอยู่มีสองที่คือที่กินของฉัน จะเรียกว่าเป็นที่ประจำของฉันและเพื่อนชาวนิเทศศาสตร์ ไม่ว่าจะรุ่นไหนๆที่นี่ก็คือที่ประจำอยู่แล้ว แปดเหลี่ยม คือที่ที่ชาวนิเทศศาสตร์ทุกรุ่นรู้จัก

        อาหารอร่อย คนไม่แออัดเท่ากับอาคารตึกเก้าที่คนจะแน่นและร้อน อาหารแปดเหลี่ยมเป็นอาหารที่ค่อนข้างได้รับความนิยมสูง มีคนบอกกันว่าแปดเหลี่ยมเป็นแหล่งรวมคุณหนูที่ไม่มีที่ไป เวลาเร่งรีบและเวลาที่โดนจำกัด อาหารที่ได้รับความนิยมคงมีร้านเดียว ร้านจานข้าว อาหารอร่อย ไม่แพงเกินไป และที่สำคัญลูกค้าส่วนใหญ่เป็นสาวก เชลซี ซึ่งพ่อค้าร้านจานข้าว ก็เป็นสาวก เชลซี เช่นกัน ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบกินอาหารร้าน จานข้าว ไม่ใช่เพราะฉันเป็นสาวกเชลซี แต่เพราะมันง่ายและสะดวกที่สุด ด้านข้างแปดเหลี่ยมจะเป็นศูนย์รวมชาวนิเทศศาสตร์ทั้งหลายที่อยู่ในช่วงพักกลางวัน

ในรั้วมหาลัยยังมีที่พักผ่อนหย่อนในอีกที่หนึ่งอาจเป็นที่ๆคนไม่ค่อยรู้จักมากนัก แต่สำหรับฉัน มันเป็นที่ๆเงียบ และเย็นสบาย เหมาะกับการพักผ่อนหลังกินอิ่ม หรือนั่งเล่นหลังเลิกเรียน ห้องสมุดคอมพิวเตอร์ เป็นที่ๆฉันชอบมากอีกที่หนึ่ง เพราะไม่แค่พักผ่อน อ่านหนังสือ ยังเล่นคอมพิวเตอร์ได้ คนไม่พลุกพล่าน และเงียบสงบ เย็นสบาย ไม่ร้อน คนส่วนใหญ่ที่มาที่นี่ คือคนที่ต้องทำงานหรือมาฟังเพลงสบายๆ มีอาหาร ขนม ที่สามารถซื้อกินได้เลย ฉันจะชอบไปหลังเลิกเรียน ประมาณ 1-2 อากาศร้อน ได้อยู่ในห้องที่เย็นสบายรู้สึกสบายกว่าการขับรถมอเตอร์ไซออกไปที่อื่น ชีวิตที่เรียบง่ายของฉันในรั้วมหาลัยแห่งนี้ ไม่ยุ่งวุ่นวาย ไมต้องไปที่อื่นไกลๆ ความสุขสบายอยู่เพียงใกล้ๆ ร้านอาหาร และที่พักผ่อนหย่อนใจของฉันและฉันคิดว่าหลายๆคนคงคิดแบบฉัน นี่เป็นสถานที่ๆฉันคิดว่าเป็นความสุขสบายเล็กๆง่ายๆ ในช่วงเวลาสั้นๆ ในรั้วมหาลัยแห่งนี้ฉันคิดว่า การทำอะไรง่ายๆ ไม่ต้องเดือนร้อนหรือดิ้นรนทำอะไรให้วุ่นวาย ความสุขมันอยู่ใกล้แค่คุณคิดว่ามันเป็นสุขแล้วก็ไม่มีอะไรมาทำลายความสุขของคุณได้ อย่างฉัน ที่ฉันคิดว่าที่นี่เป็นสิ่งที่ดีที่สุด ฉันก็ไม่คิดจะหาที่อื่นให้วุ่นวาย หรือลำบากหาร้านอาหารที่อื่น หรือที่ๆสบายกว่านี้ เพราะช่วงเวลาที่คุณหาที่ๆคิดว่ามันสบายอยู่นั้น คุณกำลังทิ้งช่วงเวลาแห่งความสุขของคุณไป..

Me

ฉันชื่อนางสาว สุภาพร อารีย์ ชื่อเล่น โม อายุ 19 ปี ฉันมีพี่สาว 1 คน ฉันเกิดที่จังหวัดพังงา ฉันเป็นคนกินเก่ง ตั้งแต่เด็ก พ่อแม่ส่งฉันไปอยู่กับตาและยายตั้งแต่ฉันอายุ 4 เดือน สาเหตุที่ทำให้ฉันเป็นเด็กค่อนข้างเงียบ คงเป็นเพราะฉันไม่ค่อยมีเพื่อน ตากับยายจะไม่ชอบให้ออกไปเล่นนอกบ้านฉันมักจะต้องเล่นอยู่คนเดียว เล่นกับตุ๊กตาหรือของเล่นที่เขาซื้อให้ ฉันเป็นเด็กขี้โรคทำให้ตากับยายห่วงและไม่อยากให้ออกไปไหน ฉันอยู่กับตายายมาจนฉัน 3 ขวบ พ่อและแม่ก็มารับฉันกลับ ตอนนั้นฉันดีใจมากเพราะตั้งแต่ฉันมาอยู่กับตายาย ฉันก็ไม่ค่อยได้เจอพ่อกับแม่เพราะท่านทั้งสองคนต้องทำงานและเลี้ยงพี่สาวด้วย พ่อแม่ได้ส่งฉันเข้าโรงเรียนประจำช่วงประถม และย้ายกลับมาเรียนที่โรงเรียนใกล้บ้าน เพราะฉันเป็นเด็กไม่ค่อยพูดหรือเล่นกับคนอื่นตั้งแต่เด็ก ๆ ฉันเลยติดนิสัยชอบอยู่คนเดียวทำให้เพื่อนที่โรงเรียนชอบแกล้งฉันอยู่บ่อย ๆ จนทำให้ฉันไม่ชอบการไปเรียน ไปบ้าง หยุดบ้าง จนฉันอายุ 10 ขวบ ฉันได้เป็นนักกีฬาโรงเรียน และเล่นกีฬามากขึ้นจนทำให้ร่างกายฉันแข็งแรงขึ้น และเป็นเด็กที่ค่อนข้างจะมีนิสัยก้าวร้าว เก็บตัว ทำให้เพื่อนไม่กล้าแกล้งอีก ฉันเรียนจบ ป. 6 และเข้าศึกษาต่อที่โรงเรียนทุ่งโพธิ์วิทยาเป็นโรงเรียนในพื้นที่ และได้เข้าเรียนที่เดียวกับพี่สาว ถึงแม้ว่าฉันจะโตขึ้นมีเพื่อนรอบตัวมากขึ้น ฉันก็ไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับเพื่อนอยู่เหมือนเดิม ฉันรู้สึกว่ายิ่งฉันโตมากขึ้นเท่าไหร่ ฉันยิ่งไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัวมากนัก จะมีกิจกรรมร่วมกับเพื่อนบ้างแต่ก็น้อย

                ฉันเป็นคนที่ค่อนข้างมีโลกส่วนตัวสูงชอบทำอะไรคนเดียวมากว่าที่จะทำเป็นกลุ่มร่วมกับเพื่อนเพราะฉันคิดว่า”ยิ่งมากคน ยิ่งมากเรื่อง” หรือไม่ก็ความคิดเห็นไม่ตรงกันเป็นเหตุให้เกิดการโต้แย้งและมีปัญหาฉันมักจะอยู่กับพี่สาวตลอดเวลาที่เลิกเรียนหรือพักกลางวัน ฉันได้มีเพื่อนที่สนิทจริง ๆ ตอน ม. 1 ช่วงกลางเทอมเพราะเพื่อนคนนี้เป็นคนเฮฮาและคุยเก่งนิสัยร่าเริงเธอมีชื่อว่า มุนา เธอเรียนในห้องเดียวกับฉันแต่เราได้คุยกันและสนิทกันจริง ๆ ช่วงกลางเทอม เธอมาอยู่กับฉัน และคอยตามเวลาฉันไปไหน ทำให้ฉันเริ่มที่จะเปิดรับเธอเข้ามาเป็นเพื่อนที่รู้ใจ เพราะเธอมีความจริงใจให้กับฉัน จนกลายเป็นว่าเราติดกัน และไม่ว่าจะไปไหนเราก็จะเดินไปเป็นคู่เสมอจนฉันเรียนจบม. 3 เราก็ต้องแยกย้ายกันไปเรียน ฉันเลือกเรียนสาขาการโรงแรมของเทคนิคพังงา เพราะใกล้บ้าน แต่เพื่อนฉันเลือกที่จะไปเรียนที่ภูเก็ต เราถึงต้องแยกกัน และก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกันมากเท่าไหร่ เพราะเวลาของเราไม่ตรงกัน

                เมื่อฉันเลือกที่จะเข้าเรียนต่อที่เทคนิคพังงาฉันก็มีเพื่อนเข้ามาทำความรู้จักมากมายแต่เรียนไปเรื่อย ๆ ฉันรู้สึกว่าฉันไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่เพราะเพื่อนแต่ล่ะคนที่เข้ามามักจะใส่หน้ากากเข้าหากันต่อหน้าอย่างลับหลังอีกอย่างฉันจึงเริ่มที่จะถอยห่าง เพราะฉันรู้สึกว่ามันหลอกลวงและไม่มีความจริงใจ จริง ๆ แล้วฉันเป็นคนที่ค่อนข้างจะเฉยหรือชิว ๆ กับเรื่องเกี่ยวกับเพื่อนฉันเป็นคนง่าย ๆ ไม่ชอบความวุ่นวาย รักสงบมากว่าที่จะมีคนเยอะ ๆ รอบตัวเป็นคนไม่ชอบคิดอะไรมากมาย ฉันคิดว่าที่ฉันเลือกศึกษาที่นั่นฉันคิดผิดเพราะฉันเรียนสาขาโรงแรมแต่มันก็ไม่ใช่ตัวตนจริง ๆ ของฉัน ฉันไม่ค่อยภูมิใจสักเท่าไหร่เพราะฉันจบออกมาในเกรดที่ไม่ค่อยดีจนฉันได้เลือกศึกษาต่อที่ ม.ราชภัฏภูเก็ต ฉันได้มีโอกาสเจอเพื่อนเก่าอีกครั้งเพื่อนคนเดียวของฉัน มุนาได้มาสมัครเรียนในเอกเดียวกับฉัน และฉันก็ไม่คิดว่าจะได้เจอ แต่ไม่ใช่แค่ได้เจอเพื่อนเก่าในระยะเวลาที่เรียนมาจนถึงตอนนี้ฉันรู้สึกว่าฉันได้เจอเพื่อนดี ๆ อีกมากมายถึงจะบ้าบอกันบ้างแต่ก็มีความจริงใจให้กันเสมอชีวิตของฉันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเพื่อนมาโดยตลอดแต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่า เวลาที่เราเจอเพื่อนที่จริงใจกับเราสักคนเราก็อยากที่จะอยู่ด้วยกัน พร้อมที่จะล้มและลุกไปด้วยกันตอนนี้ฉันทั้งมีความสุขในสายงานที่รัก และเจอเพื่อนที่จริงใจฉันคงชอบที่จะอยู่แบบนี้มากกว่าการอยู่คนเดียวอีกแล้ว ตอนนี้สำหรับฉันมิตรภาพสำคัญที่สุดที่จะผลักดันเราไปด้วยกันจนถึงฝั่งฝันที่ตั้งใจ