วันนี้เป็นวันแรกที่ได้หยุดแบบเต็มๆ ในรอบหลายเดือนที่ผ่านมา 

เหตุเพราะสายฝยกระหน่ำลงมาไม่ได้พัก

เลยลองย้อนเวลาเก่าๆ กลับมาอีกครั้ง ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นมากมาย

จนแทบจำไม่ได้ เริ่มไม่ถูก

ไม่อยากคร่ำครวญว่าทำไมถึงหายไป

เพราะในวันนี้ฉันกลับมาแล้วตรงนี้

กลับมายืนตรงที่เดิมที่เคยรู้สึกยินดี

บนพื้นที่ที่อบอวลและอุ่นไอด้วยห่วงใย

หลับกันเถิดผองเราคืนนี้

ปล่อยราตรีไว้นอกหน้าต่าง

ล้มตัวลงนอนก่อนทิ้งทุกอย่าง

ลืมความต่าง  ขัดแย้ง แสวงการหลับ

นอนหลับฝันดีคะ

ภาพจาก*http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:r-7-JTOPOktZDM

วันนี้ไม่ได้ไปเรียน

ไม่ได้กลับบ้าน

เพื่อนเช่าแผ่นหนังมาฝาก

วันนี้เวลาเท่ากับคนอื่น

แต่ทำได้แค่เปลี่ยนผ้าม่านหน้าต่างใหม่

เปลี่ยนจากผู้หญิงสีฟ้าเป็นสาวสีชมพู

ไม่ได้หลงรักใคร

เพียงแต่วันนี้รักตัวเองขึ้นอีกนิด

ได้พักในวันหยุด 2 วัน

หลังจากเวลา 7 วันไม่เคยมีวันหยุดมา

เกือบ 2 ปีแล้ว

ไม่ได้เห็นแก่ตัวนะ

.......แต่ขอรักตัวเองสัก 2 วันนะ......

ภาพจาก:http://youth.cbct.net/youth/articles/love/love_3/J8586409-1.jpg

ฝนโปรยสาย....มาแล้ว ดีจังเลย  ทุกอย่างคงร่มเย็นเป็นสุข

(ยืมภาพจากคุณบุษรา)

เคยวุ่นวาย

เคยโวยวาย

เคยโต้แย้ง

เคยต่อต้าน

เหนื่อยแล้วนะ

อยากให้ทุกอย่างออกมาดี

อยากให้ทุกอย่างเกิดผล

อยากให้ทุกคนเป็นผู้รับ

เหนื่อยแล้วนะ

ในเมื่อคุณมีอำนาจ

ในเมื่อคำสั่งคุณเด็ดขาด

ในเมื่อคุณอยากผูกขาดคนเดียว

เหนื่อยแล้วนะ

ดินอาจจะปั้นดาวได้

แต่มันแค่ดาวดิน

ไม่มีค่ากับการหาผลประโยชน์

เหนื่อยแล้วนะ

วันนี้ขอหยุดก่อน

ไม่ใช่ท้อ

แค่เหนื่อยกับการทุ่มเท

ที่......สูญเปล่า

............................

บ่น ๆๆๆ...พรุ่งนี้สอบ ๆๆๆๆ

รายงานยังไม่เสร็จ  หนังสือยังไม่อ่าน

หรือเราจะมัวแต่เล่น  ๆๆๆ

หรือเราไม่มีความรับผิดชอบ

หรือเราจะอ้างว่า งานยุ่ง ๆ

แต่เราก็อยากจบ..ป.โท อยู่ดี

อีกนิด  อีก 3 วิชา

ทนเหนื่อยล้า   ทนอีกนิดเดียว

สักครู่ได้ไหม

ขอพักให้ความอ่อนไหวจางหาย

ให้ความเหนื่อยล้าได้มลาย

ให้สายตาได้ผ่อนพักบ้าง

สักครู่ได้ไหม

ขอมุมสงบให้ใจบางบาง

ให้ความรู้สึกได้เว้นช่องว่าง

ให้ปล่อยวางสักครู่ได้ไหม

.......แค่เหตุผลของคนอยากพักสักครู่.......

เอ้อ..ความเจ็บป่วยจางไป

แม้ไม่หายไปทั้งหมด

แต่เหมือนชีวิตได้เกิดใหม่อีกครั้ง 

ขอบคุณลมหายใจที่ยังไม่ทอดทิ้งกัน

เพราะความฝันยังคงมีอีกมากมาย

ขอเวลาอีกนิด  เพื่อต่อเติมฝัน

เกือบเที่ยงวัน 

วันแรกของการทำงานในสัปดาห์

active  กันหน่อยจ้า (เป็นคำที่พยายามบอกตัวเอง)

อีก4 ชม.กับ 27 นาทีต้องเดินทาง

เฝ้าบอกตัวเองว่าพรุ่งนี้มีเรียน  มีเรียน

แต่ก็ข่มตาให้หลับไม่ลง

ย้ายที่นอนมาอยู่หน้าทีวี ก็ไม่หลับ

เปิด-ปิด-เปิด คอมพ์  3 รอบแล้ว

...........O_O............

นอนไม่หลับ

เหมือนความรู้สึกจะเป็นทุกข์

เบื่อหน่ายคนที่ไม่เคารพสิทธิผู้อื่น

การศึกษา  หน้าที่การงาน ไม่สามารถ

ทำให้คนเป็นคนที่เคารพต่อกฎเกณฑ์สังคมได้

..เหนื่อยจังเลย......

ภาพจาก          http://pics.hi5.com/userpics/356/995/995325356.img.jpg

คืนจันทร์งาม

ส่งข้อความถึงเพื่อนรัก

หากนายเหงานัก

จงแหนขึ้นทักทายจันทรา

เพื่อนรักย้อนถาม

จันทร์งามช่วยได้จริงฤา

ย้ำถามใจตัวเองอีกครา

ดูเหมือนว่า........?

ปัญหา

รอการแก้ไข

อยากจะมีใจที่เป็นสุข

ยอมรับการเปลี่ยนแปลง

แต่ไม่ยอมรับปัญหาที่ไม่มีการแก้ไข

ฝ่ายหนึ่งพร้อมแต่อีกฝ่ายไม่ยอม

แล้วองค์กรจะพัฒนาได้อย่างไรกัน

ปัญหามันไม่ได้ยากเกินการแก้

เพียงทุกฝ่ายหันมา

คุยกันด้วยความ..จริงใจ..เท่านั้น

ฝนเอยฝนหลงฤดู

ขี้ตู่มาโปรยสาย

ฤดูร้อนเขาค้อนเอา..ไม่อาย

มาโปรยให้หลายใจหลงรัก

ฝนเอ๋ยฝนหลงฤดู

พอรู้ตัวก็ลาพักตร์

ปล่อยใจที่หลงรัก

เหี่ยวหักเพราะลมแล้ง

ภาพจากhttp://i232.photobucket.com/albums/ee90/lassie_0003/glam/divider-decor/dividers/1divider2-24.gif

การเดินทางไม่มีที่สิ้นสุด

มีแต่หยุดและเดินทางทางต่อ

หยุด.....และเดินทางต่อ

จนกว่าชีวิตจะหาไม่....

ฉันชอบการเดินทาง

การเดินทางไม่เคยเหนื่อย

การเดินทางคือความผ่อนคลาย

ไม่ว่าจะนั่งมองดาววิ่งตามริมกระจกรถทัวร์

ข้ามสะพานเหล็กเสียงแหลมบนรถไฟ

หรือขับรถไปบนถนนที่ทอดยาวจนสุดสายตา

นี่แหละ..คือสิ่งเติมเต็มของชีวิต

ขอบคุณภาพจากhttp://photos4.hi5.com/0066/176/563/RMzmfi176563-02.jpg

ชีวิตเราเป็นของเรา

ชีวิตคนอื่นก็เป็นของเขาเช่นกัน

แต่น่าแปลกที่ใคร  ๆ ก็อยากครอบครอง

กักกั้นชีวิตของผู้อื่นนัก....ไม่เข้าใจ

 เอ้อ..เรียนจบไปอีกหนึ่งวิชา   วันเสาร์นี้จะสอบแล้ว

ไม่รู้จะเย้...หรือแย่ดี แต่ช่างมันเถอะถ้าคิดว่าจะออกมาดี ก็ต้องดีซิ

เหมือนเสื้อผ้าเก่า ๆ  บางตัวก็ใส่ไม่ได้แล้ว

 แต่หลายตัวก็ยังมีความหมาย ต่อความรู้สึกแม้จะมีรูโหว่หลายรู ตัวที่อยากจะเก็บไว้ก็เก็บ 

ชีวิตเราเช่นกัน ให้เวลาชำระซะบ้าง

วันนี้เกือบร้อย กม.กลับบ้าน

พรุ่งนี้เกือบสามร้อย กม.ไปเรียน

นักเดินทางเอ๋ย ก้าวย่างเจ้าเริ่มต้นแล้ว

จงก้าวไปแม้ข้า'กายเจ้าจะมีเพียงสายลม

อย่างน้อยเสียงเพลงก็เป็นสหาย

ที่เจื้อยแจ้ววาจาตลอดเส้นทาง

Go.............

วันนี้ดูหนัง

ฟังเพลง 

ทะเลาะกับตัวเอง

เพราะไม่มีใคร..แฮ่

....................................

....................................

....................................

....................................

.................คิดไม่ออกจ้า

ท่ามกลางผู้คนมากมาย

สิ่งที่ฉันคว้าไว้คือความเหงา

โอบกอดได้เพียงแค่เงา

จูบนั้นเล่าความเศร้าประทับรอย

*ภาพจากhttp://t2.gstatic.com/images?q=tbn:6a32admqQiOFTM

 โปรดทราบ.......นอนไม่หลับ

มีเรียนเช้า..นั่งหลับแหง

เป็นแบบนี้ตั้งแต่อนุบาลยัน ป.โท

มันน่าภูมิใจปะเนี๊ย..เอ้อ

วันนี้เพื่อนเก่า(แก่)ก็โทรมาจากแดนไกล

บอกกว่าจะข้ามฟ้ามาหา  นานแล้วที่ไม่ได้เจอกัน

บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ารู้สึกอย่างไร

เหมือนจะดีใจ แต่ระยะเวลาและระยะทาง

จะทำให้หน้าตา  ความคิดความอ่านเพื่อน

เปลี่ยนแปลงไปแค่ไหนหนอ

เราจะยังจะคุยกันถูกคอเหมือนวันเก่าไหน

หรือวันนี้ความคิดเราสวนทางกันหรือเปล่า

แล้วอุดมการณ์ของเราเล่าเพื่อน..ยังอยู่ไหม

นั่งหน้าจอคอมพ์นานไปหน่อย

ความป่วยไข้ก็กลับมาอีกแล้ว

แต่ก็ได้รับข่าวดีรอบดึกจากบ้านว่า

เจ้าตองสี

เหมียวเคยหลงทางมาเป็นสมาชิกในครอบครัวเรา

ออกลูกครั้งที่ 3  ในรอบ 6 ปี

มาหนึ่งตัวเมือหลายวันก่อน

คาบลูกออกมาอวดคนในบ้านแล้ว

หลานชายสุดที่รักส่งเสียง

มาทางโทรศัพท์ว่า  "มี้..ลูกแง้วเป็นผู้ชายเหมือน้องเลย"

งานนี้โดนเด็ก3ขวบ2เดือน....หลอกชัวร์!!