เสียดายจังเลยค่ะพรุ่งนี้ไม่ได้ไปร่วม "ยิ่งให้ยิ่งรับ" ....แต่จะติดตามดู&อ่านจากสมาชิกท่านอื่นๆค่ะ

@72165 ดีใจด้วยค่ะกับความสำเร็จของลูก ค่อยๆเลือกค่ะเป็นโอกาสทองเลยละค่ะ

เมื่อสักครู่ได้มีโอกาสอ่านบทความของคุณกำไรทอง เจน หอกกิ่ง จาก Secret ฉบับที่ 34 แล้วประทับใจเพราะตรงกับความรู้สึกของตนเอง ตรงใจมากมากเลยค่ะ ผู้เขียนได้ "ขอภาวนาให้รู้ถึงการดับ ให้ตายอย่างมีสติ ถ้ามองให้ถึงที่สุดทุกคนมีจุดเริ่มต้นของชีวิตเหมือนกันและเส้นชัยก็เส้นเดียวกัน จงดำเนินชีวิตด้วยความระมัดระวัง กตัญญูต่อผู้มีพระคุณ และขอให้เมื่อพูดคำว่า "ไม่เป็นไร" ที่พูดกันจนติดปากในสังคมไทยแล้ว จงตามด้วยการอโหสิ ปล่อยวาง และให้กำลังใจ"

เมื่อวานหน่วยงานร่วมกับสหสาขาวิชาได้เดินหน้าเริ่มวางแผนงานใหม่จัดทำ "โครงการค่ายผู้ไร้กล่องเสียงและครอบครัว" เพื่อสร้างเสริมสุขภาพและพัฒนาคุณภาพชีวิต คงจัดในช่วงกุมภาพันธ์ 2554  โดยคาดว่าจะได้รับความช่วยเหลือจากผู้ใหญ่ใจดีจากหอการค้าจังหวัด

2-3 วันนี้มาดูแลน้องสาวที่ กทม. เห็นความเจ็บปวดของน้องสาวแล้วช่างทรมานใจจังเลย อยากเจ็บแทนค่ะ ขยับตัวได้ลำบาก แต่ก็ต้องทำทั้งลุกนั่ง เดิน บริหารปอด

เฮ้อ...น้องมีความอดทนมากค่ะ

เราก็ดูแลและประคับประคองจิตใจ ส่วนการรักษาในขั้นต่อไปคงต้องให้เจ้าตัวเลือกเอง....เรามีหน้าที่ดูแลไม่ว่าจะเลือกทางรักษาแบบไหน เพื่อให้น้องมีคุณภาพชีวิตที่ดี สุขตามสภาพ และสงบเมื่อต้องจากไป

ช่วงนี้ได้ร่วมจัดกิจกรรมและเป็นวิทยากรในโครงการ "การจัดทำค่ายและการฝึกพูดเด็กปากแหว่งเพดานโหว่ตามรูปแบบในชุมชน" วันที่ 26-29 ตค. 53 ที่ทางคลินิกฝึกพูด โรงพยาบาลศรีนครินทร์จัดขึ้น โดยได้รับการสนับสนุนจาก สปสช. ค่ะ เด็กๆสนุกในกิจกรรมที่จัดขึ้นพร้อมกับได้ฝึกพูดให้ชัดด้วย ผู้ปกครองและผู้ช่วยฝึกพูดก็ได้รับความรู้ รวมถึงกลุ่มวิทยากรก็มีโอกาสได้แลกเปลี่ยนความรู้ และประสบการณ์ด้วยค่ะ

กลับมาจากอุบลแล้ว แต่นอนไม่หลับเลย

รู้สึกว่ามีความรู้ไม่พอกับการทำกิจกรรมวันนี้

ขอทบทวนความรู้อีกซักหน่อยค่ะ

ร้างลาไปนานปีกว่าที่ไม่นานเข้ามาบันทึก...

คงต้องเริ่มศึกษาการใช้งานใหม่อีกครั้งก่อนบันทึก ...

@70989 สวัสดีค่ะ เป็นกำลังใจให้สู้ๆค่ะ ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่เคยมีปัญหาเหล่านั้นมากๆเช่นกันค่ะ ดิฉันกลับมามองที่ตัวงาน เนื้องานที่ทำ และสุขกับงานค่ะ

วันนี้ไม่ได้ไปทำงานคะ  ไปไม่ไหว ไม่สบาย ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ ก็ดีขึ้นเล็กน้อย เป็นหวัดครั้งนี้ถึงกับทำให้พูดไม่มีเสียงและมีไข้ด้วย....ไปนอนก่อนละคะ...พรุ่งนี้ถ้าไม่ไหวคงต้องลาอีกวัน...

@36483 น้องน่ารักน่าชังคะ ขอให้เลี้ยงง่ายโตเร็วนะคะ

สงกรานต์ปีนี้นอกจากได้ดูแลน้องสาวแล้ว เรายังมีโอกาสพบเพื่อนเก่ามอรุ่นแรกเบ็ญจะมะมหาราช อุบลฯ ดีใจมากมากเลยคะ เพื่อนบางคนไม่ได้เจอกันเลยหลังจากจบมัธยม  ถึงแม้จะจำชื่อกันไม่ได้แต่เราทั้งหลายก็จำกันได้ว่าอยู่รุ่นเดียวกัน พวกเราได้มีโอกาสร่วมกิจกรรมกรรมกันหลายอย่าง

• ช่วงกลางวันได้ร่วมกับอาจารย์ทำบุญที่วัดสุปัฏวนารามวรวิหาร 
• ช่วงบ่ายก็มีแข่งฟุตบอลกระชับมิตรระหว่างห้องคี่กับห้องคู่ กองเชียร์ก็สนุก ผลเสมอกันคะ
• ช่วงเย็นลูกไทรงามรดน้ำอาจารย์ที่โรงเรียนด้วยฝนห่าใหญ่คะ เปียกกันถ้วนหน้าทั้งอาจารย์ ศิษย์เก่าและศิษย์ใหม่

ช่วงสงกรานต์หยุดยาวก็เป็นอีกช่วงเวลาหนึ่งที่เรายกเวลาเกือบทุกวินาทีให้กับน้องสาว ถึงแม้บางวันเราแบ่งให้เพื่อน.....ใจเรากลับอยู่กับน้อง  แม่บอกว่าเมื่อเราอยู่ด้วย...น้องสดชื่นมาก....มีเพื่อนคุย....เรานวดหลัง ไหล่ให้น้องด้วย.....เมื่อต้องกลับมาทำงาน....เราคิดถึงและเป็นห่วงน้องมากมาก.... เมื่อไรเราจะได้ย้ายกลับบ้านซะทีนะ...

ขอให้ทุกท่านสมหวังในสิ่งที่ปรารถนาในปีใหม่ไทย

ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพคะ

ส่วนตัวเองกลับบ้านที่อุบลฯคะ

วันนี้เป็นวันหยุดอีกวันที่ได้ดูแลตนเองบ้างทั้งด้านจิตใจและด้านร่างกาย ด้านจิตใจนั้นก็ตื่นเช้าทำบุญตักบาตร และอ่านหนังสือธรรมะ ช่วงสายก็ดูแลด้านร่างกายมีโอกาสไปนวดแผนไทยเพื่อผ่อนคลายกล้ามเนื้อคะ

ไม่ได้มาบันทึกซะหลายวันเชียว... วันนี้เป็นโอกาสดีที่ได้มาเขียนบันทึกไว้อ่าน

ช่วงนี้ไม่ได้ทำงานหรอกคะ...ลาพักผ่อน...มาทำหน้าที่ที่สำคัญกว่าการทำงาน...มาดูแลพยาบาลน้องสาวคะ ได้ใช้ความรู้ความสามารถมาดูแลคนในครอบครัว... สุขใจคะ  นอกจากนี้แล้วยังมีโอกาสได้พัฒนาจิตร่วมกับน้อง ....ชวนน้องอ่านหนังสือธรรมะ...คุยกันเรื่องธรรมะ รวมถึงนั่งสมาธิด้วยกัน ....ถึงน้องจะป่วย เราสองคนน่าจะทุกข์ แต่เราสองคนก็มีช่วงสุขร่วมกันคะ

เมื่อคืน Net ใช้ไม่ได้...กำลังต้องการบันทึก...จึงเซ็งมากมากคะ ตื่นเช้ามาจึงลองเปิดอีกครั้ง...เย้..ใช้ได้แล้ว

เมื่อวานได้ฤกษ์ส่งหนังสือเชิญผู้สนใจในชุมชนนักปฏิบัติ "ทีมดูแลบุคคลออทิสติก"มาพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันได้แล้ว เลือกวันนานมากกว่าจะลงตัว...start...กันซะที เมื่องานได้เริ่ม(เพียงแค่ได้นัด)ตัวเองก็สบายใจ

วันนี้กิจวัตรก็เหมือนเดิมคะ ช่วงเย็นไปเคลือบบัตรที่ร้านหนึ่งคะ จริงจริงก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรที่เกี่ยวกับเราโดยตรงหรอกนะ แต่ขณะที่รอการเคลือบบัตรนั้นมีเด็กหญิงมัธยมปลาย 2 คนมาคุยกับเจ้าของร้านพร้อมกับยื่นกระดาษให้ 1 แผ่น และบอกว่า "ให้ช่วยทำรายงาน 3 เรื่อง" ตอนแรกเราก็เฉยๆ แต่เมื่อเจ้าของร้านพูดขึ้นว่า "สอบซ่อมเหรอ จะให้พี่ทำให้ทั้งหมดเลยเหรอ" เด็กตอบ "คะ"  โอโฮ...งง งง เง็ง เง็ง มากเลยคะ เราเคยได้ยินเรื่องจ้างทำรายงานจากเพื่อนๆ วันนี้เจอะเองอย่างจัง เต็มสองหูเลย ...เศร้าใจมากมาก..อนิจจาเยาวชนของชาติ...จ้างคนทำรายงาน...แล้วอนาคตจะเป็นอย่างไร....

วันนี้เป็นวันหยุด ตื่นเช้าลุกมาทำบุญใส่บาตรคะ หลังจากนั้นเพิ่มพลังด้วยอาหารเช้า แล้วก็ทำงานเกี่ยวกับวิทยานิพนธ์  ช่วงสายน้องและหลานซึ่งมาจากอุบลฯ มีเวลาเที่ยวน้อยมากเพราะจะกลับบ่ายนี้ ดิฉันพาโฮงมูนมังริมบึงแก่นนครคะ ประทับใจกับมัคคุเทศน์ที่บรรยายเต็มเปี่ยมด้วยความรู้ ทำให้หลานๆ สนใจฟังพอสมควร มื้อกลางวันก็ตามใจหลานๆสุดๆเลยที่แมคโดนัล และส่งหลานๆกลับบ้านตอนบ่ายสามโมงคะ ส่วนตัวเองกลับมมางีบสลับกับทำงานต่อคะ

หลังเลิกงานวันนี้ไปออกกำลังกายด้วยลีลาศ อาจารย์ใจดีมากมากเลยคะช่วยสอนเต้นชะชะช่าอีกครั้งคะ ...เรียนเมื่อวาน..แต่ลืมแล้ว...คงต้องหาเวลาไปเรียนบ่อยๆ..ซ้อมบ่อยๆ