วันนี้ชื่นใจ ปลื้มใจ มากหลังจากไปฟังเคล็ดลับ อาจารย์ ปารมี ที่หอสมุดมาเมื่อวันก่อน อ่านรายละเอียด ท่านว่าให้หาเพชรก่อน ดิฉันก็หาได้ 2 คน
เม็ดแรก พี่แอ๊ด ตอนนี้กำลังสนุกสนานกับการเขียนซะยกใหญ่
อีกเม็ด ก็คุณหญิง ซึ่งก็มีผลงานออกมาเป็นระยะ แถมคุณหญิง ยังหา ดาวราย ให้อีก 1 คน ดูเหมือนบริษัทขายตรงยังไงไม่รู้ คือคุณสาวหนุ่ย ผู้มีความรู้หลากหลายมีความรู้เรื่องภูมิปัญญาชาวบ้าน หลายๆอย่าง ปกติ ก็ถ่ายทอดให้เพื่อๆฟังด้วยการ บ่น ;)) เล่า และบังคับให้ฟังอยู่แล้ว ตอนนี้ก็เปลี่ยนมาเป็นเขียนแทน ได้ประโยช์หลายทาง ทั้งขยายความรู้สู่มวลชนได้มากขึ้น บ่นน้อยลง อิอิอิ
ค่อยรู้สึกว่าคุ้มค่ากาแฟที่ไป มอด ที่หอสมุด เลยเขียนมาบอกกล่าวฝากบอกพี่สายพิณและชาวหอสมุด แถมฝากขอบคุณท่าน อาจารย์ปารมี ที่มาให้แนวคิด เป็นวิทยาทานค่ะ ลูกศิษฐ์ คนนี้ พอใช้ได้มั๊ยคะ;))
สนใจโปรดแวะดู บลอกชาวศูนย?ฯ
ยอดเยี่ยมเลยค่ะ Ms.Q
ดีใจมากค่ะ ที่คำแนะนำมีประโยชน์
คารวะท่าน อาจารย์ค่ะ ;) ต้องรอดูต่อไปค่ะ
ตามมาบอกว่า ถ้าอยากเป็นแบบพี่โอ๋จริงๆ (เขียนได้เรื่อยๆ ดีไม่ดี ในความคิดของเราไม่สำคัญ) ต้องไม่หยุดเขียนค่ะ และอย่าคิดคาดการณ์อะไรมาก ไม่มีใครรู้หรอกค่ะว่า ตัวเองรู้อะไร ใครจะอ่านหรือไม่ อย่าเพิ่งไปตัดสินไปก่อน แค่เขียนสิ่งที่เราคิดก็พอ เพราะเรายิ่งเขียน เราจะยิ่งคิดค่ะ (พี่เรียนรู้เรื่องนี้จากการลงมือทำจริงๆ)
อย่าไปคิดแทนคนอื่นว่า เค้าจะวิจารณ์เราว่าอะไร เราก็คือเราอยู่ดีค่ะ พี่โอ๋ขอยืนยันว่า คุณ Ms.Q มีมุมมองอะไรหลายๆอย่างที่พี่โอ๋เห็นได้ชัดว่า ไม่เหมือนใครและให้อะไรกับคนอ่านได้ด้วยความเป็นตัวของตัวเองนี่แหละ บอกโดยไม่ได้เขียนเพื่อเอาใจหรือเกินจริงว่า คุณ Ms.Q เป็นคนหนึ่งที่พี่โอ๋เห็นแววค่ะ เขียนต่อเนื่องไปอีกไม่นานก็จะเข้าใจว่า พี่หมายความว่าอะไร
ดีใจมากคะ ที่ผลของการ "ไปมอดที่ห้องสมุด" ทำให้เกิด blog ที่ดูจะคึกคักกว่าทีมที่ให้ "มอด"นะคะ เยี่ยมมากที่หา ดาวรายคนเก่งได้ เป็นกำลังใจให้คะ ดูรูปของคนที่ไป"มอด" เราแล้วปิ้งคะ คงต้องขอบคุณอาจารย์ปารมีที่ช่วยให้พวกเราเรียนลัดและที่ขาดไม่ได้คือ คุณโอ๋นะคะที่ส่งกำลังใจให้พวกเราตลอดเวลา
Ms.Q อย่าทิ้งห่างคนที่ให้ "มอด" มากเกินไปนะคะ ตามไม่ทันคะ