หลายคน... คงผ่านการพูดหรือการนำเสนอผลงาน หรือนำเสนอข้อมูลต่าง ๆ มาบ้างแล้ว... เวลาที่ที่คุณพูด คุณเคยสังเกตรอบตัวคุณบ้างไหมว่า ผู้ฟังของคุณมีอากัปกิริยาอย่างไรบ้าง ฟังคุณ กำลังคิด คิดไม่ทัน หรือเลิกฟัง.... หลายคนคงลืมตัวไปบ้างว่า ในบางครั้งสิ่งที่เราพูดออกไปนั้น จะต้องให้เขาคิดตามไปด้วย ไม่ใช่พูดปาว ๆ แบบไม่ลืมหูลืมตา “ข้าวางแผนการพูดมายังไง ก็ไปตามนั้น”
สิ่งนี้เป็นความคิดที่ผิด... คุณรู้ไหมว่าคนแต่ละคนมีความสามารถในการคิดไม่เหมือนกัน จะให้เขาเหล่านั้นประมวลผลในสิ่งที่คุณพูดให้เข้าใจพร้อม ๆ กันมันเป็นไปไม่ได้... การแก้ปัญหาอย่างเดียวในกรณีนี้ คือ การ “หยุด”
คุณต้อง... ใช้การหยุด ในช่วงเวลาที่คุณพูดในเรื่องที่คนอื่นต้องคิดตาม ปล่อยช่วงเวลานี้เพื่อเป็นการรวบรวมความคิดจากการพูดของคุณ คุณ... สามารถและมีอำนาจในการบังคับการพูดของคุณ ผู้ฟังของคุณก็ต้องการหยุดเพื่อคิดเกี่ยวกับสิ่งที่คุณพูดออกมาเช่นกัน... เมื่อเขาไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณพูด ช่วงเวลานี้ถือเป็นช่วงเวลาที่เขาเหล่านั้นจะหาความกระจ่างจากเนื้อหาที่พูดจากตัวคุณ...
และ... หากว่าในช่วงเวลานี้ผู้ฟังของคุณเกิดมีความพร้อมเพรียงของการประมวลผลทางสมองเท่าเทียมกัน... ก็ถือซะว่าให้ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาในการเตรียมความพร้องที่จะฟังคุณต่อไป....
แต่... ต้องอย่าลืมว่า คุณจะต้องหยุดพักการพูดของคุณเป็นระยะ ๆ เพื่อคลายความสงสัยในเนื้อหาที่คุณพูด... อย่าพูดเป็น “ต่อยหอย” จนลืมไปว่ายังมีผู้ฟังอยู่ในห้องพร้อมกับคุณด้วย....
ขอบคุณแง่คิดนี้ครับ ผู้ชายป้ายเหลือง
ผมกำลังจะต้องเจอสถานการณ์แบบนี้เช่นกันในเร็วๆนี้ แต่สิ่งหนึ่งที่เราทำได้คือ "ต้องรู้เขารู้เรา" ศึกษาถึงความรู้ ภูมิหลัง ประสบการณ์ ในเบื้องต้นของผู้ที่จะต้องฟังเรา
ซึ่งอาจจะสามารถทำให้เราวางแผนการพูดได้ตรงใจ ตรงความต้องการของผู้ฟัง
อย่างน้อยเราก็ไม่ได้เสนอตัวเองไปพูด แต่เป็นความต้องการของผู้ฟัง ผู้จัดเอง
แต่อย่างไรเราไม่สามารถที่จะพูดให้ถูกใจทุกคนที่ฟัง ขอเพียงสักครึ่งหนึ่งก็คงจะพึงพอใจแล้ว เพราะทุกคนมีความแตกต่างกัน โดยเฉพาะความคิดครับ
ขอบคุณครับ