Capitalist

Bad person

ปลายเดือนเมษายนที่ผ่านมาผมได้ ออกท่องเที่ยว โดยมีกระเป๋าหนึ่งใบ กับใจอีกหนึ่งดวง ท่องเทียวไปที่จังหวัดตรัง และในการท่องเที่ยวครั้งนี้ ก็มีงานแอบแฝงอยู่ในตัวของมันด้วย คือ ไปนิเทศงานนักศึกษาที่ฝึกงานอยู่ที่ มูลนิธิหยาดฝนด้วยครับ ผมไปตรังเที่ยวนี้เหมือนได้กลับไปเยี่ยมพี่น้องเก่าๆ ที่เคยทำงานมาด้วยกัน ผมเคยทำงานอยู่ที่ตำบลปากแจ่ม อำเภอห้วยยอดครับ ทำงานเกี่ยวกับการใช้พลังประชาชนขจัดความไม่เป็นธรรมในสังคมออกไปจากวิถีการดำเนินชีวิติของชุมชนครับ งานที่ผมได้ร่วมต่อสู้กับชาวบ้าน นั้น คือ กรณีการที่นายทุนเข้ามาจะระเบิดภูเขา เพื่อนำหินที่ได้ไปป้อนโรงงานในการทำการก่อสร้างต่างๆ ในเขตอันดามัน คือเรื่องมีอยู่ว่า ในตำบลปากแจ่มมีภูเขาอยู่ 6 ลูก เจอระเบิดไปแล้วลูกหนึ่ง โดยก่อนที่นายทุนจะระเบิดภูเขา ก็มาเป่าหูชาวบ้านว่า จะทำให้คนในบ้านมีงานทำ อบต.จะได้เงินจากการรับสัมปทานเพื่อที่จะนำมาพัฒนาหมู่บ้าน เป่าจนชาวบ้าน และผู้นำลอย จนในที่สุดก็ได้รับสัมปทาน ระเบิดได้ 1 ลูก สร้างกำไรให้พวกเขาอย่างงาม ในเหตุการณ์ช่วงระเบิด ตามถนนเกิดฝุ่นละอองมากมายจากการขนหิน ถนนพัง อันตรายจากการจราจรมีมากขึ้น ชาวบ้านเป็นโรคแพ้ฝุ่นซึ่งเกิดจากการระเบิดหิน ฯลฯ ตามที่นายทุนเป่าหูไว้ก่อนหน้านั้นกับสิ่งที่เกิดตรงข้ามกันโดยสิ้นเชิง และหลังจากระเบิดจนภูเขาที่สูงตระหง่าน กลายมาเป็นพื้นดินที่ราบเรียบ ผลที่ตามมาคือ คนที่ตั้งบ้านเรือนใกล้อดีตภูเขานั้น ต้องเผชิญกับลมและฝุ่นละอองที่รุนแรงกว่าเดิม เพราะไม่มีภูเขาบังลมแล้ว การตั้งบ้านเรือนในบริเวณนั้น จึงค่อนข้างอยู่ลำบาก ซึ่งถามว่าใครรับผิดชอบ คำตอบที่ได้จากนายทุน คือ “ตัวใครตัวมัน ไม่ใช้เรื่องของใครคนใดคนหนึ่งที่จะต้องไปรับผิดชอบนี้ (กำไรก็ได้แล้ว) เงินผมจ่ายค่าสัมปทานผมจ่ายแล้วกับจังหวัด ก็ไปขอจังหวัดซิ ผมทำตามหน้าที่แล้ว เป็นอันจบกัน แต่ถ้าอยากให้ผมรับผิดชอบผมจะขอระเบิดอีกลูก ลูกนี้ค่าสัมปทานแพงกว่าเดิมผมก็ยอม”ชาวบ้านเริ่มที่จะคิดได้แล้วครับ เสียใจจะมาหลอกรอบสองไม่มีทาง แต่ด้วยเล่ห์เหลี่ยมนายทุน ท่านผู้นี้ได้ขึ้นไปจังหวัด ใช้วิทยายุทธ์ต่างๆ นานา (ผมไม่บอกแล้วกันนะว่ามีวิชาอะไรบ้าง) ในการที่จะให้ได้มาซึ่งกำไรก้อนโตของเขา ท่านบอกกับทางจังหวัดว่า ภูเขาลูกนี้เป็นที่รกล้าง ไม่มีแม้ต้นไม้ซักต้น เป็นที่ดินเสื่อม จะทำอะไรได้นอกจากระเบิดเอาไปทำหินก่อสร้างเท่านั้น ซึ่งสิ่งที่พูดตรงข้ามกับสิ่งที่เป็น คือภูเขาลูกที่ท่านนายทุนจะระเบิดนี้ เป็นพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์ มีสัตว์ป่า มีนก มีแม่น้ำ และเป็นต้นน้ำสายเล็ก รวมกับแม้น้ำสายใหญ่ให้คนปากแจ่ม คนห้วยยอด ได้ใช้ และอีกประการช่วยบังทิศทางลมไม่ให้พัดมาทำลายบ้านชาวบ้านในเวลาฤดูมรสุม ชาวบ้านรวมตัวกันต่อสู้ จนสามารถยับยั้งผู้มีอำนาจทั้งหลายไม่ให้ปล่อยสัมปทาน กระบวนการตรงนี้ ปัจจุบันยังขับเคลื่อนอยู่ และนำไปสู่การแก้ไขปัญหาอื่นๆ ตามมาอีกมาก ซึ่งล่าสุดก็รวมตัวกันต้านไม่ให้นายทุนมาทำเหมืองแร่ในพื้นที่ เพราะค่าของแร่ดีบุก กับผลเสียที่จะเกิดขึ้นกับชุมชนมันเทียบกันไม่ได้ อีกอย่างนายทุน หรือผู้มีอำนาจต่างๆ ไม่ได้อยู่กับปัญหา แต่ชาวบ้านตาดำๆ  ต่างหากที่จะต้องเผชิญกับมัน ว่าจะเขียนเกี่ยวกับเรื่องเที่ยว มาเรื่องนี้ได้ไงน้อ ไว้คราวหน้าจะเล่าให้ฟังน่ะครับว่า ความสวยของทะเล ความสวยงามของน้ำใจชาวบ้าน ที่หาดเจ้าสำราญ เกาะเหลาเหลียง เกาะสุกร ชาวประมงย่านตาแซ๊ะ เป็นอย่างไร การจับกุ้ง จับปลาตอนดึกๆ ตามป่าชายเลนเป็นอย่าไรบ้าง สนุกทั้งนั้นครับ รอติดตามน่ะ