บ้านกลางสวนแสนรักแสนห่วงใย แสนอบอุนในหัวใจ.....
ทุกครั้งที่ผมคิดถึงบ้าน มันรวบรวมความรู้สึกมากมายครับ ไม่ใช่แค่บ้านหลังเก่า มุมสบาย หรือแค่ต้นไม้บางต้น
แต่ความอบอุ่นใจแม้เพียงได้แค่คิดถึง ไม่ต่างอะไรกับ ความรู้สึกที่มีต่อพ่อแม่หรือผู้มีพระคุณของผม ต่อเพื่อน หรือคนที่ผมรัก บ้านของผมจึงเหมือน พ่อแม่ เหมือนคนรัก เหมือนเพื่อน เหมือนหมาตัวโปรด เหมือนกล่องจดหมายเก่า ๆ ที่รวบรวมเรื่องราวมากมาย เวลาที่เปิดค้นดูก็หลงเพลินซึมซับและระลึกได้ถึงเรื่องราวความรู้สึกที่ผ่านมา
ที่บ้านแม้การเปลี่ยนแปลงจะมีอยู่ แต่ไม่รวดเร็วนัก หลายอย่างก็อยู่มานาน มาก ก่อนจะมีผมอยู่ในบ้านเสียอีก และอาจจะอยู่ต่อไปจนกระทั้งไม่มีผมอยู่ที่บ้านอีกด้วย
บ้านผมยังดูยิ้มแย้มแจ่มใสมีชีวิตชีวาดี โดยเฉพาะเมื่อสมาชิกที่อยู่บ้านกลับไปรวมกัน หรือมีผู้คนคุ้นเคยมาที่บ้าน ดูบ้านผมจะยิ้ม
สดชื่นมาก ๆ แต่เห็นพ่อกับแม่เล่าว่า บ้านเราเหงาลงไปถนัดตาตอนผมไม่อยู่ที่บ้าน
ก็ใช่นะ ผมเคยเห็นบ้านร้างบางหลัง ไม่มีคนอยู่ บ้านเหงามาก ซึมเซา บางหลังดูน่ากลัว ไม่มีใครอยากเข้าใกล้
หรือไม่ใช่แค่ผมที่คิดถึงบ้านนะ บ้านเองก็คงคิดถึงผมเหมือนกัน
ความเห็น (37)
ขอบคุณนะครับ ผมใช้coppy paste ไม่ทราบว่าจะได้ผลหรือเปล่าน่ะครับ แต่น่าจะเห็นนะครับ
ตามมาดูค่ะ
แต่ไม่เห็นรูปเหมือนกัน
คุณ
 |
แล้วค่อยก๊อบมาลง จึงจะเห็นภาพค่ะ
ลองใหม่นะคะ จะรอชมภาพบ้านกลางสวนค่ะ
ขอบคุณมากนะครับ ที่ช่วยแนะนำ จะลองดูครับ อย่าลืมเข้ามาชมนะครับ เป็นเกียรติครับ 
ไม่เห็นภาพครับ
http://gotoknow.org/blog/wongsakit/93410
แนะนำการเพิ่มรูปภาพในบันทึกของตนเอง
- น่าอยู่มากครับ
- เป็นบ้านที่ดูสงบ ร่มรื่น
- อยากมีบ้างจัง กิเลสเริ่มวิ่งตามทันแล้ว
ขอบคุณที่เข้ามาดูครับ เป็นบ้านเกิดของผมเอง เจ้าของบ้านตัวจริงคือพ่อกับแม่ผมน่ะครับ บ้านผมเองจริง ๆ ก็ยังไม่มีหรอกบ้านน่าอยู่ ร่มรื่น มีชีวิต และมีความสุข
อบอุ่นค่ะ
ขอบคุณที่กลับมาเยี่ยมชมอีกครั้งนะครับ
- บ้านน่าอยู่นะคะ ร่มรื่น สะอาดตา
- แต่บ้านไหนๆถึงแม้จะหรู หรือน่าอยู่แค่ไหนก็ไม่เหมือนบ้านของเราเองนะคะ
- อ่านบันทึกนี้แล้วสำนึกรักบ้านเกิด.....ชักคิดถึงบ้านบ้างแล้ว
ขอบคุณที่มาเยี่ยมบ้านผมนะครับ ที่บ้านผมไม่ค่อยนิยมชา กาแฟ เท่าไหร่นะครับไม่เหมือน อ.เม้ง แต่ถ้าชวนทานของว่างก็คงจะพอ มีส้มโอรสเยี่ยม หรือไม่ก็มะม่วงหวาน ๆ ขนุนพันธุ์ดี ก็พอมีนะครับ
บ้านสวยน่ารักจังค่ะ
ธรรมชาติ สงบ อบอุ่น
และสัมผัสกับไออุ่น และ ความมีชีวิตชีวาได้จริงๆค่ะ
บ้านมีความหมายต่อเรา
และ เรามีความหมายต่อบ้าน
จริงๆค่ะ
สวัสดีค่ะคุณmr. สุมิตรชัย คำเขาแดง
บ้านสวยจังเลยค่ะ น่าอยู่ ดูร่มรื่นต้นไม้เยอะแยะเลยค่ะชอบมากค่ะ
|
มิน่าล่ะ ...เติบโตมาท่ามกลางธรรมชาติอย่างงี้ สุขภาพใจถึงดีนี่เอง
ผมว่าภาพตรงบันไดที่มีประกาศนียบัตร ฯ เรียกได้ว่าบันไดแห่งความสำเร็จดีไหมครับ
สวัสดีครับ
|
ขอบคุณครับที่มาเที่ยวบ้านผม ใช่มาก ๆ ครับ บ้านมีความหมายต่อเราและ เรามีความหมายต่อบ้านครับ 
ครับผม หากผ่านไปนครนายก เชิญแวะชิมส้มโอพันธุ์ดีครับ (ราคาไม่แพง) หะหะ ชิมฟรีครับ ๆ 
ผมว่าใช่เลย ธรรมชาติ ต้นไม้ ทุ่งนาสายน้ำ มด หนู แมลง พ่อ แม่ ปู่ย่า ยาย ทุกสิ่งทุกอย่างหล่อหลอมผมมาจริง ๆ ครับ สุขภาพใจผม หรือครับขอบคุณที่วิเคราะห์แบบนั้น บางทีสุขภาพใจผมก็แย่มากครับ .................ผมจึงเลือกที่จะกลับบ้านแล้วนั่งลงตรงหลังบ้าน มันช่วยบำบัดได้จริง ๆ ครับ
ไม่ใช่วิสาสะหรอกครับ ผมตั้งใจอยากจะเชิญชวนทุกคนมาเยี่ยมดูบ้านผม และฝากความคิดถึงบ้านไว้ นะครับ และอยากไปเยี่ยมบ้านคุณเหมือนกันครับ
สวัสดีครับคุณสุมิตรชัย
ลึกซึ้ง ชัดเจน ยอดเยี่ยมเลยครับ ผมขออนุญาตนำเข้าใน แพลนเน็ตเรื่องน่าอ่านนะครับ
ขอบคุณมาก ๆ ครับยินดีมาก ๆ ครับ วันนี้ผมกำลังศึกษา วิธีการแสดงความคิดเห็นแบบให้เห็นรูปของผู้มาแสดงความคิดเห็นในบล็อกของเรา โดยการ copy แล้ว paste ตามที่คุณสุมิตรชัยเขียนไว้ และทดลองดูเป็นครั้งแรกครับ เห็นได้ผลเลยตามมาขอขอบคุณอีกครั้งครับ
มีแน่นอนครับคุณหุย ไม่ต้องกางเต๊นท์ให้ลำบาก โฮ่ ...บ้านออกหลังใหญ่
อากาศดีมากถึงมากที่สุด
ยุงเยอะไปนิดพอได้บรรยากาศการสัมผัสธรรมชาติ
หากสนใจเชิญครับยินดีต้อนรับอย่างยิ่ง
มากครับ ผมชอบอ่านนิทานครับและจะนำไปเล่าเด็ก ๆ ชอบบันทึกเรื่อง บ้านกลางสวนแสนรักแสนห่วงใย แสนอบอุนในหัวใจ... ที่คุณสุมิตรชัยเขียนให้ความรู้สึกที่ดีมากครับและจะติดตามอ่านเรื่อย ๆ นะครับ มีนิทานมาฝาก 1 เรื่องครับ เรื่อง ช่างไม้พ่อลูก ครับ ข้อความอาจสับสนบ้างนะครับเพราะเป็นมือใหม่ใน G2Kบอกล่วงหน้าเยอะ ๆ นะครับจะได้เตรียมตัว...ต้อนรับ แหม ..ก็คือว่าผมทำงานอยู่ขอนแก่นน่ะครับ จะกลับบ้านซัก 2 เดือนครั้ง
ที่นครนายก ตอนนี้ธุรกิจท่องเที่ยวและพักผ่อนจะแรงมาก ๆ คุณหุยทำด้านนี้อยู่อาจมีข้อมูลดีอยู่แล้วมังครับ แต่หากจะให้ผมเป็นคนนำเที่ยวหรือจัดทัวร์ให้ก็ยินดีครับ
สวัสดีครับคุณมิตร
- ขอโทษด้วยครับ เข้ามาเยี่ยมช้า เนื่องจากมัววุ่นๆ อยู่เหมือนกันครับผม เลยต้องให้เจ้าบ้านไปชวนถึงบ้านผมเลย อิๆ อายจังครับ
- แต่ว่าเข้ามาแล้วเนี่ย คุณมิตรทำเอาผมคิดถึงบ้าน ต้องเร่งๆ งาน รีบกลับบ้านดีกว่าครับ... คิดถึงต้องมะม่วง มะยม มะพร้าว สะตอ ละมุด ไม้มูก ชมพู่ และอื่นๆ หน้าบ้านจังครับ
- คิดถึงสระน้ำ คิดถึงปลาไหล ในสระ คิดถึงหอยโข่งในสระ ปลาหมอเทศ....
- คิดถึงปลาคลักในนา คิดถึงยอดผักบุ้ง.....
- คิดถึงเสียง กบยามฝนตกห่าใหญ่ คิดถึงเสียงเรไรยามเย็น....
- ..... ดูบ้านคุณแล้ว ขอดื่มน้ำในโอ่งเย็นๆ ซักขันใหญ่นะครับ มีขนุนด้วยครับ เอามาต้มหั่นเป็นแว่น ไปทำเป็นผักจิ้มนำพริกมะนาว....วุ้ย นำลายไหลครับ....ทิชชูอยู่ไหน...อิๆๆ ยิ้มๆ ครับ
- ขอบคุณมากๆ นะครับ เอ...ว่าแต่ว่า มีสาวผู้โชคดีคนนั้นอยู่ในบ้านยังเอ่ยครับ ฮิๆๆ....เผ่นละหว้า....คราวนี้
|
สวัสดีค่ะ
มาดูว่ารูปขึ้นหรือยัง อ้อ ขึ้นแล้ว น่าอยู่ น่าสบายจริงๆค่ะ Home sweet home จริงๆค่ะ
ลองไปรักบ้านเรากันหน่อยนะคะ
ขอบคุณนะครับที่มาเยี่ยมบ้านผม แต่ อ.เม้ง บรรยายถึงความเป็นพื้นบ้านทางใต้ได้ดีจังครับ ความจริงทางใต้คงจะเป็นพื้นที่หลากหลายทางชีวภาพมาก ๆ เพราะที่นั่นชุ่มชื้นตลอดปี
ไว้โอกาสมีจะไปเยี่ยมบ้านอาจารย์มั่งนะครับ น้ำในโอ่งเย็น ๆ แน่นอนครับขันใหญ่ ๆ ผมกลับบ้านทีไรไม่อยากดื่มน้ำในตู้เย็นเลย ชอบตักจากโอ่งมากินเลย มันคุ้นเคยและหนำใจดี กินจากขัน ถึงจะรู้ว่ามันไม่ค่อยถูกหลักอนามัยนัก แต่มันสุขดีน่ะครับ
ส่วนสาวผู้โชคดีครับ มีแล้ว ก็เติมเต็มชีวิตผมให้บ้านผมมีความหมายมีชีวิตชีวาเพิ่มขึ้นไปอีก เสียแต่ว่าผมยังไม่มีสมาชิกตัวน้อย ที่จะมาช่วยให้บ้านมีเสียงเซ็งแซ่ งอแง ตลอดวัน
ครับผม ขอบคุณอีกครั้งที่มาเยี่ยมครับ
ขอบคุณที่กลับมาดูอีกครั้งครับ จะตามไปดูบ้านคุณ sasinanda ครับ |
สวัสดีครับคุณมิตร
- ยินดีต้อนรับครับ ลงใต้เมื่อไหร่ผ่านไปนคร แวะบ้านผมได้เลย ไว้จะให้เบอร์ติดต่อนะครับ หลังจากที่ผมกลับไปแล้ว แต่หากจะแวะไปก่อนผมกลับก็ยินดีต้อนรับเช่นกันครับ
- สมาชิกในบ้าน ยินดีต้อนรับญาติมิตรในนี้เสมอครับ ขอบคุณมากนะครับ
- มาเยี่ยมบ้านน้องมิตรแล้วค่ะโอ้โหบ้านน่าอยู่มาก พี่เคยเข้าไปแค่บ้านครูดำ ไม่เคยเลยเข้าไปด้านในเลย
- ดีใจมากๆที่คนที่เจอบนบันทึก ที่กลับกลายเป็นคนที่เรารู้จักจริงๆ เออหนอพระเจ้าเล่นตลกจริงๆ พี่กลับไปใส่บาตรปีใหม่ที่บ้านทุกปีเราคงเดินสวนกันหลายครั้ง แต่ไม่รู้จักกัน
- แต่การแลกเปลี่ยนพูดคุยบน G2K ทำให้เรารู้จักแง่มุมอื่นๆของใครหลายคนที่เราไม่อาจเห็นในชีวิตจริงของเขา
- มันทำให้เรารู้จักกันได้ง่ายขึ้น เร็วขึ้น แม่พี่ยังงงและไม่เข้าใจอยู่ดี เจอกันในคอมพิวเตอร์เป็นอย่างไร
- ไว้กลับบ้านคราวหน้าเราคงได้คุยกันยาวๆ กว่านี้ แล้วพี่จะแวะไปบ้านสวนบ้าง หรือน้องมิตรจะแวะมาบ้านพี่ก็ได้นะ
- ฝากสวัสดีคุณพ่อ คุณแม่น้องมิตรด้วย ท่านคงจำพี่ได้แน่นอน
- อ้อน้องมิตร..ตอบเมล์ที่ให้ไว้กับG2K ด้วยนะ พี่ จะส่งรูปที่ถ่ายไว้และเบอร์โทรไปให้นะคะ
สุมิตรชัย
สวัสดีครับพี่นารี
ขอบคุณที่มาชมบ้านครับ บ้านพี่ผมเคยเข้าไปนานแล้วตั้งแต่เป็นเด็ก ๆ น่าอยู่มาก ๆ เช่นกัน มีต้นไม้เยอะมาก แต่ก่อนบ้านผมไม่ค่อยมีต้นไม้หรอกครับพึ่งมาปลูกตอนผมโตมากแล้ว ได้รดน้ำต้นไม้แทบทุกต้นมากะมือ
มันเป็นเรื่องราวใหม่ในปี พ.ศ.นี้จริง ๆ ครับ ในการรู้จักกันผ่านจดหมายอิเล็คทรอนิค เขียนไว้ให้ใคร ๆ อ่าน และได้ตอบกลับไป แต่ ที่นี่เป็นจดหมายที่คนเขียนแสดงออกถึงความคิดด้วย คิดออกไปดัง ๆ ไม่ใช่แค่ความเห็น แต่เป็นการกลั่นกรองและวิจารณ์ให้เกิดสิ่งดีงาม ที่นี่เลยกลายเป็นแหล่งรวมของคนที่ชอบคิด เขียน อ่าน และ ถาม
โดยทั่ว ๆ ไปเมืองไทยเราไม่ค่อยมีวิธีการนำเสนอและรับฟัง วิจารณ์ หรือร่วมกันคิดขนาดนี้ เพราะบางคน หรือส่วนใหญ่อาจไม่ชอบพูด หรือทักษะการนำเสนอแบบพูดไม่พร้อม
เราจึงใช้ที่นี่เป็นเครื่องมือพัฒนาจุดนี้ และคนที่เจอกันจริง ๆ ก็ได้รับรู้การคิด เขียนของคนในนี้มาก่อน จึงพูดคุยกันได้อย่างคนรู้จักกันมาก ๆ
อย่างไรก็ตาม ผมดีใจที่ ได้เจอพี่ครับ มันเป็นเรื่องที่ดีมาก ๆ เพราะในโอกาสทั่ว ๆ ไปผมคงไม่มีทางโคจรไปพบและพูดคุยกับพี่ได้ หากไม่ใช่ช่องทางนี้ เพราะชีวิตจริงมีรูปแบบมากมายกว่า จะทำให้ผู้คนที่อยู่ในที่ต่างกัน สถานะหน้าที่ การงาน ฐานะ ต่างกันมาคุยกันได้.......เนาะ ทั้ง ๆ ที่อยู่ใกล้กัน
มีอีกสองที่นะครับที่ทำให้คนจากที่ต่างกัน โดยมีหลายสิ่งแตกต่างกันมาคุยกันได้ คือโรงเรียน และวัดนะครับ
หากโรงเรียนและวัดคือที่ที่สร้างคน และสร้างสังคมให้ดี ที่ G2K ย่อมคือกันนะครับ
ขอบคุณ โรงเรียนเก่า และ G2K ที่ทำให้คนดี มาพบกันครับ ( ฮา..........พืดมานานที่แท้ชมตัวเองครับ )