ปิดเทอมนี้ ...พรุ่งนี้จะได้เจอลูกแล้ว
จากบันทึกที่แล้ว ดูเหมือนแม่ลูกจะอาลัยอาวรณ์กันมากมาย ...รักกันปานจะขาดกันไม่ได้ ...นอนก็ต้องกอดกันไว้ ไปไหนก็ต้องไปด้วย แต่ผ่านมาไม่เกิน 5 ปี เหตุการณ์พลิกผันเกินความคาดคิดของทุกคน ไม่เฉพาะพ่อแม่เธอเท่านั้น
เรื่องก็มีอยู่ว่าเมื่อตอนป.1 ใกล้ๆปิดเทอม ยายเธอและพี่สาวของยายก็มาคุยกันว่าอยากพาหลานสาวไปเที่ยวกรุงเทพ ไปเรียนหนังสือกับป้าเธอ เราก็ยังนึกอยู่ว่าลูกจะไปเรอะ! จะไปอยู่ได้เรอะ พ่อแม่ไม่ได้อยู่ด้วย แต่ก็ด้วยสงสารยาย 2 ยาย ก็รับปากว่าจะลองพาไปดูก็แล้วกัน แต่อย่าให้คาดหวังมากนะ ยายก็บอกว่ามาแค่ 2 อาทิตย์ก็พอลูกแล้วเอาเอกสารไปทำต่อที่บ้าน เสียดายโอกาสอยากให้มาลองเรียนดู ก็OK พอปิดเทอมเราก็พักร้อนพากันไปส่งลูกสาวที่กรุงเทพ เตรียมเสื้อผ้าให้สำหรับ 2 อาทิตย์ก็จะกลับ อยู่ไปก็เริ่มติดใจ เพราะทุกคนทั้งตา ทั้งยาย 2 ยาย ทั้งลุงป้า และพี่ๆตามใจกันหมด ไม่มีใครดุ แล้วเธออยู่ก็ได้คำชมตลอดไม่มีการติชม มีแต่ชมเพราะให้เรียนก็เรียนเป็นจริงเป็นจัง ประมาณว่าสมาธิดีมาก ตั้งใจดี คุณญาติกรุงเทพทั้งหลายก็อยากขยายเวลาออกอีกจาก 2 อาทิตย์ตามข้อตกลงอยากเพิ่มซะแล้ว เราก็เอ้า! ลองดูแล้วกัน แล้วแต่ลูก ตกลงกันเอง พอถามเขา..เขาอยากอยู่เรียนต่อ"เพราะว่าอยากไปญี่ปุ่น ไปเรียนทำเค้กที่ญี่ปุ่น แล้วจะกลับมาทำขายที่เมืองไทย ถ้าขายคนไทยจะราคาถูก แต่ถ้าขายฝรั่งจะแพงกว่านิดนึง" ก็เลยได้จุดชักนำให้อยู่กรุงเทพต่อ พ่อแม่กลับมาทำงานนครสวรรค์ไปเรื่อยๆ วันกลับทำหน้าละห้อยให้ใจหาย
พอกลับมาแล้วก็สบายมากเธอโทรฯมาคุย ไม่มีแสดงอาการว่าอยากกลับบ้าน ชวนกลับยังไม่กลับเลย จะไปรับกันวันที่ 14 นี้เธอยังบอกว่าขอเป็น 15 ไม่ได้เหรอ เพราะโรงเรียนเปิด 16 แต่ตอนหลังคงกลับไปคิดเองว่า เดี๋ยวจะใส่ชุดไม่ได้ ก็เลยโทรฯมาให้ไปรับกลับบ้านวันที่ 14 พรุ่งนี้คะ ทุกคนก็ถามตลอดว่าลูกไปไหนไม่เห็นเลย ปิดเทอมนี้เพราะทุกทีจะวิ่งวนในโรงพยาบาล เล่นกันกับลูกๆของเพื่อนที่ทำงาน พอเล่าให้ฟังทุกคนก็แบบ งง! เป็นไปได้ไงเนี่ย เลยบอกว่า "ลูกชั้นมันมุ่งมั่นมากจะไปญี่ปุ่น แล้วประมาณว่าปรับตัวเก่งซะเหลือเกิน" พ่อแม่เลยคุยกันว่าสบายใจได้ แก่ตัวเราต้องสมานสามัคคีกันไว้ นี้แค่ 8 ขวบยังไปได้เลย 2 เดือนไม่คิดกลับบ้าน...ทางกรุงเทพก็ชื่นชมกันจัง ใสโปรแกรมกันใหญ่ ..ไม่กลัวอะไรมากเท่ากับโปรแกรมตามใจหลานนี่ล่ะคะ กลับมาคราวนี้คงต้องดึงกลับมาเป็นเด็กสาวบ้านนอกกันใหม่ ไม่ฟุ้งเฟ้อไปกับสังคมเมือง เพราะเจอญาติๆพาไปเติมกันไว้เยอะคะ ..ซื้อเสื้อผ้าใหม่ ที่แม่เก็บเศษผ้าตัดให้ ไม่ให้ใส่ พากินอาหารร้านหรูๆ จากเด็กประหยัดเริ่มบอกว่า ไปญี่ปุ่นแค่ สองหมื่นเองแม่ ซะแล้วเนี่ยคะ แม่ฟังแล้วสยองขวัญเลย...
ความเห็น (6)
สวัสดีค่ะ
เรื่องนี้ ทำใจค่ะ สิ่งแวดล้อม ทำให้เขาเปลี่ยนไป ถ้าไม่อยากให้ลูกเป็นแบบนี้ ต้องวางแผนสอนลูกค่ะ
อ้อ ลืมค่ะ เคยอ่านเรื่องนี้หรือยังค่ะ
- ลูกเข้าใจคิดดีนะคะ
- เป็นพี่นะ ดีเลย ถ้าเขาคิดได้เช่นนั้น และเราก็ค่อยหาโอกาสตามลูกไป ได้เที่ยวด้วย
- ต้องใช้ KM กับลูกแล้วละมั๊ง ... จะได้มีอารมณ์ ลปรร. กัน
สวัสดีคะน้องต้น คิดถึงกันบ่อยๆเลยยิ่งเวลามีกิจกรรม จะนึกถึงน้องต้นตลอด เป็นสมาชิกgotoknow หรือยังเนี่ยอยากรู้ข่าวคราวของน้องทางโน่นจัง สบายดีหรือเปล่า อ้วนขึ้นบ้างมั้ย แล้วเลือกคนดีๆที่เข้ามาในชีวิตหรือยังเนี่ยฯลฯ ว่างๆมาเที่ยวอีกนะจ้ะ ดีใจจังที่ได้เจอกันทางblog