เราทุกคนไม่ว่าเพศใด ภาษาใด สูงต่ำดำขาว รวยหรือจน ต่างปรารถนา อย่างที่สุดที่จะให้ชีวิตของเราในทุกมิติมีแต่ "ภาพแห่งความสำเร็จ ภาพแห่งความสุข สมหวัง" และ ไม่ปรารถนาเลยแม้แต่วินาทีเดียว ที่จะให้เรา และผู้ที่เรารักปรากฏเป็น"ภาพแห่งความล้มเหลว ผิดพลาด ผิดหวัง"
กระนั้นก็ตาม "ความล้มเหลวผิดพลาด" ก็ยังคงเป็นส่วนหนึ่ง ของภาพ ละครแห่งชีวิตของเรา มากบ้าง น้อยบ้าง แตกต่างกันไปในแต่ละคน แต่ละโอกาส
ด้วยเหตุที่เราปรารถนาอย่างที่สุดที่จะเป็นเจ้าของภาพแห่งความสำเร็จ เราจึงทุ่มเททุกวิถีทางเพื่อป่ายปีนยังยอดสุดแห่งความสำเร็จ ทั้งด้วยการ เสาะแสวงหาอ่านบรรดาหนังสือและตำรับตำราต่างๆที่สอน ฝึก และให้ คำแนะนำ "แนวคิด เทคนิค วิธี ทฤษฎี และกลยุทธ์" ต่างๆนานาที่ จะทำให้เราประสบความสำเร็จ และไม่ล้มเหลว บางคนยอมจ่ายเงิน แพงเท่าไหร่ก็ไม่ว่า ก็ยอมทุ่มเงินจ่ายค่าฝึกอบรม ตลอดจน ค่าจ้างมือ อาชีพ หรือผู้เชี่ยวชาญเข้ามาช่วยเราและ องค์การของเราเพื่อให้ มีหมุด สำหรับไว้แขวนภาพแห่งความ สำเร็จ ของเราหรือองค์การของเรา
เกิดอะไรขึ้นกับบุคคลหรือองค์การเหล่านั้น คำตอบมีทั้ง 2 มุมครับ มีู้ทั้งที่สำเร็จสมใจ และ่มีทั้งที่ล้มเหลวผิดหวัง
แปลกนะครับเราไม่เคยจ่าย เงินแม้ แต่สลึง เดียวเข้ารับการ ฝึกอบรม โปรแกรม สร้างความ ล้มเหลวใน ชีวิตและการทำงาน แต่เราก็ยัง คง ล้มเหลว ครั้งแล้วครั้งเล่า แถมยัง เป็นความ ล้มเหลว ที่มีราคา แสน แพงอีกด้วย
บางคนกลัวความล้มเหลว กลัวที่จะทำ กลัวว่าทำไปเดี๋ยวจะล้มเหลว "ภาพแห่งความล้มเหลว" จึงเป็นดั่งภูตผีที่คอยตามหลอกหลอนเรา อยู่ตลอด เวลา
ภาพแห่งความล้มเหลวแม้จะน่ากลัว และน่าขยะแขยงเพียงใด ดั่ง เช่น"เชื้อโรค" ที่ก่อผลที่ไม่พึงประสงค์แก่มนุษย์ แต่เมื่อเหล่านัก วิทยาศาสตร์และแพทย์ได้ศึกษาจนรู้และเข้าใจธรรมชาติแห่งโรคนั้น ในที่สุดก็จะรู้วิธี หรือสามารถสกัดวัคซีนหรือยาในการรักษาโรคนั้น ความล้มเหลว ก็ไม่ต่างจากเชื้อโรคที่ยกมาข้างต้น
ดังนั้นจงอย่ากลัวที่จะล้มเหลว ขอให้นึกถึงวัยทารกของเราซึ่ง เป็นช่วง วัยที่อ่อนแอยิ่ง แต่เราทุกคนในขณะนั้น ไม่เคยกลัวที่จะล้ม(เหลว) พยายามที่จะลุกเดิน ครั้งแล้ว ครั้งเล่า จนกระทั่งสามารถเดินเหินได้ ้อย่างมั่นคง หรือเมื่อครั้งที่เราฝึกขี่จักรยาน แทบจะไม่ได้นับว่า ล้ม (เหลว) กี่ครั้ง หรือได้แผลกี่แผล เมื่อใดที่ความล้มเหลวได้ให้ คำตอบ และ สอนบทเรียนแก่เราแล้ว เมื่อนั้น ความสำเร็จก็ฉายภาพ อันน่าประทับ ใจของมันเสมอ