อาจารย์คนหนึ่งสั่งให้นักศึกษาทุกคนยืนชิดติดผนังห้อง แล้วส่งกระดาษให้คนละแผ่น ก่อนตั้งโจทย์แบบฝึกหัดง่ายๆ
“ให้ทุกคนพับเครื่องบินกระดาษ และปาจากที่ยืนอยู่ไปให้ถึงผนังฝั่งตรงข้าม”
ผนังนั้นห่างจากผนังอีกฝั่งหนึ่งที่นักศึกษายืนอยู่ประมาณ 10 เมตร
ทุกคนพยายามพับกระดาษเป็นรูปเครื่องบินต่างๆ หลากหลายรูปแบบตามที่คิดว่าจะทำให้พุ่งได้ไกลที่สุด
ทุกคนปาเครื่องบินกระดาษของเขาอย่างแรงที่สุด
แต่ไม่มีลำไหนพุ่งถึงผนังฝั่งตรงข้ามเลย
อาจารย์คนนั้นก็เดินเข้ามาแล้วบอกว่าให้ทุกคนดูฝีมือการพับเครื่องบินกระดาษระดับแชมเปี้ยนโลก
เข้าใช้เวลาพับเครื่องบินไม่ถึง 5 วินาที
“เครื่องบิน” ของเขาไม่มีปีก
“เครื่องบิน” ของเขาเป็นรูปทรงกลม
เขาขยำกระดาษให้เป็นก้อนกลม ขยำให้แน่นที่สุด
แล้วปาไปผนังฝั่งตรงข้ามสุดแรดง
“เครื่องบินกระดาษ” ของเขาไปถึง “เป้าหมาย” แม้จะไม่มีปีก
เหตุผลง่ายๆ สำหรับเรื่องนี้ก็คือ นักศึกษาทุกคนติด “กรอบ” เดิมๆ ว่าเครื่องบินกระดาษทุกลำต้องมีปีก
ทุกคนคิดถึง “กรอบ” ของรูปแบบมากกว่า “เป้าหมาย”
แต่เพราะอาจารย์คนนี้เริ่มต้นคิดที่ “เป้าหมาย” แล้วค่อยคิดรูปแบบการพับเครื่องบินกระดาษ
เขาไม่ติดกรอบรูปลักษณ์แบบเดิมๆ
เพราะคำถามง่ายๆ ว่า “ทำไมต้องเหมือนกับที่เป็นมา”
เครื่องบินกระดาษของเขา จึงไม่เหมือนเครื่องบินของใคร
แต่ถึง “เป้าหมาย” ที่ต้องการ
ที่มา: หนังสือ “แพ้ได้ แต่ ไม่ยอม” (ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ๙) หนุ่มเมืองจันทร์ขอบคุณครับ
น่าคิดมากครับ เพราะ Paradigm ยังไม่ Shift คนก็เลย ติดกับ อยู่กับของเดิมๆอย่างน่าเห็นใจ
อ่านแล้วทำให้นึกถึงเรื่อง นาฬิกา ที่ว่าเมื่อครั้งมีผู้เสนอนาฬิกาที่ปราศจากเฟืองที่ซับซ้อนคือนาฬิกา Quatz ให้กับบริษัทดังใน Switzerland คำตอบรับคือเสียงหัวเราะ ด้วยความ ขำกลิ้ง ว่าเป็นนาฬิกาได้อย่างไรกัน โดยไม่มีลาน ไม่มีเฟือง .. แล้วก็สบาย ญี่ปุ่นไปเรียบร้อยครับ
อ่านแล้วก็นึกถึงเรื่องที่ คุณวิทวัส หรือเสี่ย VT แค่รู้สึกขัดใจกับการที่ต้องหันไปมองนาฬิกาเวลาอยู่ในห้องน้ำ ก็เลยให้ช่างนาฬิกาเปลี่ยนกลไกเล็กน้อย แล้วทำนาฬิกาใหม่ที่ดูได้จากการมองเพียงเงาในกระจกเท่านั้น
ทำให้ต้องย้อนกลับมามองวิถีประจำวันของตัวเองเลยค่ะ ว่าต้องปรับเปลี่ยนอะไรให้แตกต่างจากเดิมบ้าง
เคยดื่มน้ำผลไม้ ยี่ห้อมาลีหรือเปล่าคะ กล่องเล็กๆ ราคาประมาณ 18 บาท (ไม่ได้ค่าโฆษณานะคะ) ชอบดีไซน์ของหลอดค่ะ
ปกติหลอดทั่วไปจะปลายเปิด แต่นี่เป็นหลอดปลายปิด แล้วเจอ 2 รูเล็กๆ ตรงปลาย ทำให้เวลาดูดเข้าปาก น้ำผลไม้จะไหลลงมาตรงกลางและปลายลิ้นก่อนกลืนลงคอ
เข้าใจเองว่านี่เป็นเทคนิคที่ทำให้รสชาติของน้ำผลไม้นี้อร่อยกว่ายี่ห้ออื่น เพราะได้สัมผัสกับปุ่มรับรสหวานและเปรี้ยวที่ลิ้นนานกว่าการใช้หลอดปกติ
เรื่องง่ายๆ ใกล้ตัว...แต่ได้ผลนะคะ
วันนี้ไปงานเลี้ยงมา คนถ่ายรูปเยอะแยะไปหมด ใครๆ ก็มีกล้องดิจิตอล อยากได้รูปมาเร็วๆ เพราะคนถ่ายชอบลืม(หรือขี้เกียจ) ส่งต่อให้คนอื่น เมื่อไหร่จะมีคนคิดกล้องถ่ายรูป ที่โอนย้ายรูปถ่ายกันผ่าน Bluetooth แบบมือถือได้ ก็ไม่รู้นะคะ
มีแล้วครับ เป็นมือถือด้วย
ระวังนะครับ เคยมีข่าว ว่า ยิง bluetooth แล้วแถมไวรัสด้วยครับ อยาใช้เลยนะครับ
สวัสดีค่ะ
คุณสุรัตน์ |