ผู้ใหญ่ตัวเล็ก...(ก็คือเด็กนั่นไง!)

สารพัน วันแสนยุ่ง นุงนังจิต
พอได้ปิด ประตูงาน หน้าบานแฉ่ง
สารพัด งัดสมบัติ มาจัดแจง
หมดเรี่ยวแรง เดินหงุบหงับ กลับบ้านพลัน

สาละวน ขนข้าวของ มองซ้ายขวา
ข้ามถนนมา ก็มองเห็น เป็นสีสัน
สาละวิน ถิ่นพม่า อ๊ะ!...ไม่เกี่ยวกัน (ซักนิ๊ดเลย)
อะไรนั่น รถน้องหนู ดูจอดวาง....

สะดุดกึก ตรึกตรองดู หนูคนเก่ง
จอดรถได้ ไม่นักเลง ไม่เบ่งขวาง
สะดุดตา พาให้คิด จิตไม่ว่าง
แหม!หนูช่าง มีระเบียบ เฉียบพราวแพรว

สะดุดใจ ให้ได้คิด พินิจรู้ (แฮ่ะๆ ขออนุญาตท่านเจ้าค่ะ!)
นี่เพราะหนู เป็นผู้ใหญ่ ในใจแล้ว
เป็นผู้ใหญ่ ตัวเล็กๆ เด็กมีแวว
ที่ไม่แคล้ว ยามเติบใหญ่ คงได้การ

สะท้อนใจ หากผู้ใหญ่ มาได้เห็น
สะเทิ้นเป็น กันไหมหนอ (แม่)พ่อตาหวาน
ทำสบาย ไร้ระเบียบ เอาเปรียบกัน
เป็นตำนาน ให้ผู้ใหญ่ อายเด็กเอย...

[Handy]

     เข้าใจเล่น  นะ พี่เม่ย  เข้าใจเล่น
เห็นเราเป็น  มาลัย   ที่ไร้ค่า (เหรอ)
จับมาวาง  ให้คลิกไป  แล้วคลิกมา
แท้จริง   เราไม่ว่า   หรอกขอบคุณ

[พี่เม่ย]

คุณ Handy  มีที่ไหน ว่าเข้าใจเล่น
นี่เขาเน้น เป็นเรื่องจริง อิงคิดถึง(นะ)
ก็ชื่อท่าน ผ่านมาช่วง ห้วงคำนึง
เพราะคิดถึง จึงคลิกไป ให้คลิกมา....