วันนี้เป็นการคลายเครียดค่ะ ยังไม่อยากเขียนเป็นเรื่องเป็นราวนัก...
แต่ก่อนไม่เคยคิดว่าวันนี้ วันไหนมีความสำคัญอย่างไร เเต่ปีนี้รู้สึกแปลกๆ เหมือนกัน ที่คิดว่าในวันสงกรานอยากทำอะไรให้กับชีวิต พอมีคำถาม คำตอบก็เกิดขึ้นในทันทีเหมือนกันว่า อยากไปรดนำขอพรจากพ่อกับเเม่ ทีเมื่อก่อนไม่เคยคิดเพราะพ่อเเม่ยังมีชีวิตอยู่ เเต่เราก็ไปหาท่านทุกปีนะ ปีนี้ที่รู้สึกเเปลกก็เพราะว่าอยากทำอย่างนั้นอีกเเต่กลับไม่มีพ่อไม่มีเเม่ให้ทำซะแล้ว ที่จริงท่านก็จากไปหลายปีเเล้วนะ เเต่คงเป็นเพราะเราคงแก่ขึ้นมั้ง เลยเริ่มคิดถึงท่าน
สิ่งที่อยากจะบอกกับเพื่อน ๆ ทุกท่านคือ เมื่อก่อนเคยมีคนบอกว่า ...เราจะรักพ่อรักเเม่มากขึ้นเมื่อเรามีลูกเอง เราจะคิดถึงพ่อคิดถึงเเม่มากขึ้นเมื่อท่านจากเราไปเเล้ว ... วันนี้เริ่มเห็นความจริงเรื่องนี้ รักพ่อรักเเม่ คิดถึงพ่อคิดถึงแม่ เเต่ไม่มืท่านซะเเล้ว จึงอยากบอกเพื่อน ๆ ที่พ่อเเม่ยังมีชีวิตอยู่ว่า อย่าลืมกลับไปหาท่านวันสงกรานนี้นะคะ ไปขอพรท่าน ไปทำให้ท่านมีความสุขก่อนที่ท่านจะไม่มีโอกาสทำนะคะ
สำหรับคนไม่มีพ่อไม่มีเเม่อย่างดิฉัน สงกรานปีนี้จึงเเวะเวียนไปกราบญาติผู้ใหญ่ที่ยังคงเหลืออยู่ ไปทำให้ท่านปลื้มใจ มีความสุข ก็พอทดแทนความคิดถึงพ่อเเม่ลงได้บ้างค่ะ เเล้วท่านละคะอยากทำอะไรในวันสงกราน ท่านทำหรือยัง รีบคว้าโอกาสนั้นหรือเปล่า อย่าปล่อยให้โอกาสผ่านไปจนท่านหมดโอกาสนะคะ...อุอุ
........
โดย คนึงนิจ อนุโรจน์
ไม่มีความเห็น