ได้ดีเหมือนต่อดอด
เมื่อคืนผมกลับจากกรุงเทพฯ 24.00 น. ไม่ได้เข้ามาอ่านบล็อกเลย...
วันนี้ผมเลยตื่นแต่เช้าเข้ามาอ่าน...ได้ข้อคิดจากการปฏิบัติของน้องเม้งสมพร...กำลังเกิดอาการกระตุกกลับทางความคิดอีกแบบ...
ผมเลยไปส่งลูกชายคนกลางเรียนพิเศษ...ด้วยการใช้มอเตอร์ไซด์ไปส่ง(ประหยัดน้ำมัน...ว่างั้น)...
ขากลับ...พอผ่านหน้าวัดจันทร์ตะวันตก...ผมรู้สึกเจ็บแปลบที่ต้นแขนซ้าย....ราวกับมีใครเอาเข็มมาทิ่มแขน ประมาณนั้น...
ผมพยายามเอามือมาปัดแล้วขยี้...ยิ่งเกิดอาการบวมแดงยิ่งขึ้น...พอนานเข้ก็พบรอยแดงจุดตรงกลางเหมือนแตนต่อย(แต่ผมไหนตัวแตนเลยครับ)...
จะเป็นไปได้ไง...ขี่มอไซด์แท้ ๆ ... ไม่ได้หยุดรอใคร...ไม่ได้ติดไฟแดง...มัยแตนมันมาต่อยได้...
เมื่อวานผมไปกรุงเทพฯ...ได้นั่งคุยกับท่านรัฐมนตรีกับเลขา...เราปรับทุกข์กันหลายเรื่อง... ผมเองพลอยฟ้าพลอยฝนโดนชาวบ้านเขาหาว่าผมได้ดิบได้ดี...
บางคนบอกว่าบุญหล่นทับจนตีนบวม....
แต่ที่จริงมีเรื่องราวที่เจ็บปวดราวกับโดนแตนต่อย (ประมาณนี้) สำหรับทีมที่ต้องการสร้างความรักให้เกิดขึ้นในสังคม...แต่อยู่ ๆ ก็มีอำนาจมาหล่นใส่มือ...
ตอนนี้ผมเลยเข้าใจคติที่เคยได้ยินแม่เล่าให้ฟังสมัยเด็ก ๆ แล้วว่า
ได้ดีเหมือนต่อดอด...55555
ความเห็น (2)
 |
กระผมเริ่มเมาแล้วครับพระอาจารย์....55555
เมาเพราะรับโทรศัพท์มากกว่าเดิม 10 เท่า....
เมาเพราะต้องควบคุมการพบปะพูดคุยกับคนหลายระดับ(ไม่สามารถเลือกคุยเฉพาะคนอยากคุยเหมือนเก่า)...
ที่จริงไม่ได้มียศฐาบรรดาศักดิ์อะไรเพิ่มขึ้นเลย(เสี่ยงต่อการลดลงด้วยซ้ำ)...แถมต้องระมัดระวังเรื่องสัมพันธภาพที่เคยมีกับคนรู้ใจไม่ให้ลดน้อยถอยลงด้วย...จะเร่งหลีกลีหนีไปในเร็ววันครับ...