อาสาสมัครกับความคุ้นเคยอีกระดับหนึ่ง

ลงพื้นที่ 4 เม.ย 50  อาสาสมัครในโรงพยาบาล วันนี้ที่ รพ.เด็ก ตึก ม6ก. เด็กป่วยโรคกระดูก การลงพื้นที่ในครั้งนี้เราต้องไปเจอพี่ขิ่มเจ้าหน้าที่ประสานงานของเราใน รพ.เด็กก่อนเพื่อบอกเล่าปัญหา อุปสรรคในการทำงานอาทิตย์ที่ผ่านมา จากนั้นพี่ขิ่มได้พาเราไปที่ตึก ม6ก. วันนี้พี่เจ้าหน้าที่รู้ได้ทันทีเลยว่าเราเป็นอาสาสมัครจากมูลนิธิกระจกเงา ยิ้มตอนรับเรา ทำให้เราใจชื้นขึ้นมาเป็นกอง

เด็กที่ตึกของบ่ายนี้ต่างนอนหลับพักผ่อนไปซะส่วนใหญ่ หลังจากที่เราวางสัมภาระลงที่โต๊ะทำกิจกรรมเราก็ได้เดินไปทักทายน้อง ๆ ตามเตียงต่าง  ๆ เพื่อชักชวนน้องมาทำกิจกรรมและดูว่าน้องคนไหนไม่สามารถมาทำกิจกรรมได้ที่โต๊ะกิจกรรมเราก็จะไปทำกิจกรรมตามเตียงของน้อง ๆ

ช่วงแรกของเราในวันนี้ดูเงียบไปหน่อยเพราะเด็กหลับกัน แต่มีน้องบางคนที่ไม่สามารถลงมาจากเตียงได้เราจึงนำกิจกรรมไปทำที่เตียง ทักทายผู้ปกครอง และน้องก็รู้สึกชอบในกิจกรรมที่ทำคือปั้นดินน้ำมัน ช่วงนี้จะเป็นกิจกรรมยอดฮิตเพราะดินน้ำมัน มีความน่าอัศจรรย์ในตัวของมันเองเพราะสามารถปั้นเป็นรูปต่างๆ ตามแต่ใจเราจะจินตนาการอยากให้เป็นอะไร การปั้นดินน้ำมันมันทำน้องเด็กป่วยเพลินมาก

ใกล้โต๊ะทำกิจกรรม มีน้องตะวันเด็กป่วย ซึ่งไม่ได้นอนกลางวัน เพิ่งเข้ามานอน รพ.วันนี้วันแรกน้องมองเราด้วยความสงสัยจากนั้นเราก็ไม่รอช้าชวนน้องมาทำกิจกรรมแต่น้องทำไม่มาทำ ทั้งที่อยากทำ อาจจะเพราะกลัวเรารึว่ากิจกรรมนั้นไม่เป็นที่ชอบ ตอนที่เราชวนเรายังไม่ได้หยิบดินน้ำมันขึ้นมาน้อตะวันไม่สนใจที่จะระบายสีหรือว่าภาพตัดปะ พอเราหยิบดินน้ำมันขึ้นมาแล้วเราก็ลองชวนน้องตะวันมาทำกิจกรรมอีกครั้งน้องก็ตกลงโดยที่ไม่รีรอ น้องตะวันเป็นเด็กที่ชอบสัตว์ นานาชนิด จะคุยให้เราฟังว่าไปเขาดินไปเจอสัตว์ แบบไหน ตัวใหญ่ขนาดไหน น้องก็จะเล่าเพลินเชียวเราก็ฟังเพลินดีเหมือนกัน

ส่วนผู้ปกครองน้องตะวันนั้นอาจจะเพลียจากการทำงาน นอนอยู่ข้างๆ เตียงน้อง เราพยายามยิ้มให้และทักทายแต่สีหน้าของพ่อน้องก็หน้าเดิม เลยทำให้รู้สึกเกรงนิดหน่อย แต่ก็คิดว่าเรามาช่วยทำให้ลูกของพ่อ ไม่เหงาและก็มีรอยยิ้มตอนเจ็บป่วยคงไม่เป็นไรพ่ออาจจะมีสีหน้าแบบนั้นเอง

อาสาสมัครเราคนหนึ่งไปเล่นกับน้องที่เตียงแต่น้องอาสาสมัครของเราคนนี้เพิ่งไป รพ.ครั้งแรกและก็เล่นกับเด็กป่วยน้องมีสีหน้าทีเกรงและกลัว น้องอาสาสมัครบอกว่ากลัวความผิดพลาดเพราะน้องป่วยและเจ็บอยู่เลยทำตัวไม่ถูก กลัวไปทำให้น้องเจ็บมากไปกว่าเดิม จึงให้กำลังใจน้องอาสาสมัครไปว่า ไม่ต้องกลัวเพราะเรามาเล่นกับน้อง มาสร้างความสุข ไม่ต้องเกรงให้ปล่อยตัวไปตามธรรมชาติ สักพัก น้องอาสาสมัครกลับมาพูดว่าอืมจริงด้วยค่ะ น้องเค้าชอบแล้วดูเพลินกับกิจกรรมดี เราไม่น่าคิดไปเยอะเลย ว่าจะทำให้น้องเจ็บ

ผ่านไปได้หนึ่งชั่วโมงน้องเด็กป่วยเริ่มตื่นนอน อยากทำกิจกรรมด้วยแต่ไม่สามารถลงมาจากเตียงได้จึงเดินไปหาน้องพูดคุยสอบถาม อยากทำกิจกรรมไหนกันบ้าง

น้องแซม เจ้าเก่า เด็กป่วยรายนี้จะชอบการเขียนหนังสือมาก จึงเอาแบบฝึกเขียน a-z ไปให้ น้องจะคอยถามเราตลอดว่า เขาเขียนสวยไหมถามแม่ หนูเขียนสวยไหม  อันนี้ต้องขอชื่นชมแม่น้องแซมมากเลยค่ะรู้สึกประทับใจแม่ลูกคู่นี้มาก แม่น้องจะคอยให้กำลังใจน้องตลอดพูดคุยให้กำลังใจกันในช่วงที่น้องเขียนหนังสือแม้แต่การทำกิจกรรมต่าง ๆ ปั้นดินน้ำมัน ระบายสี “น้องแซมเขียนสวยจังเลยลูก” “น้องแซมปั้นรูปอะไรนะสวยจัง แม่ยังปั้นไม่สวยเท่าน้องแซมเลย” การคอยดูแลอย่างใกล้ชิดและเป็นกำลังให้กัน จึงไม่แปลกใจเลยว่าน้องแซมถึงแม้จะรับการผ่าตัดเท้าเพิ่งผ่านมา จะยิ้มแย้มได้ตลอด เป็นเด็กที่ร่าเริง แม่ของน้องแซมค่อนข้างที่จะไว้ใจเราในระดับหนึ่งแล้ว ช่วงที่เราทำกิจกรรม แม่ของน้องก็ขอตัวไปทำธุระและปล่อยให้น้องเล่นกับเราไปพลาง ๆ

น้องฟาด วันนี้เราไปเจอน้องนอนอยู่ที่เตียงไม่สามารถทำกิจกรรมได้ เพราะเพิ่งไปผ่าตัดมา ลุกไม่ได้เลยต้องนอนอยู่ที่เตียงเฉย ๆ ซึ่งวันก่อนอาสาสมัครของเราคนหนึ่งมาทำกิจกรรมกับน้องฟาดได้ฝากขนมและจดหมาย ใส่กระดาษเล็กฝากไปให้น้องฟาดด้วย ซึ่งวันนี้น้องไม่ได้ไปทำกิจกรรมกับเด็กป่วย พอเราเอาขนมที่อาสาสมัครฝากไปให้น้องฟาด น้องยิ้มและชอบขนมที่พี่อาสาสมัครฝากไปให้ และก็ต้องเอะใจว่าในถุงนอกจากมีขนมแล้วยังมีจดหมายน้อย เขียนข้อความฝากไปด้วย แต่น้องอ่านไม่ได้จึงส่งไปให้แม่แทน พอแม่อ่านให้น้องฟาดฟังแล้วแม่ก็ยิ้มแบบเปิดกว้าง ทำให้เราอดคิดไม่ได้ว่าบางที่สิ่งเล็ก ๆ และข้อความรึคำพูดเล็กน้อยก็ทำให้อีกคนมีกำลังใจขึ้นมามากเลยที่เดียว

น้องอ๋องคนนี้ก็ไม่สามารถลงมาทำกิจกรรมที่โต๊ะได้ค่ะ ต้องทำกิจกรรมที่เตียง น้องอ๋องชอบปั้นดินน้ำมันมากชอบการมีส่วนร่วม ชอบให้พี่อาสาสมัครชวนคุยนั้นคุยนี่ และยิ้มเมื่อเราพูดเรื่องต่างๆ ให้ฟัง น้องอ๋องถามพวกเราว่าพรุ่งนี้พี่จะมาอีกรึป่าว เราบอกว่ามาวันศุกร์ น้องบอกต่อว่าวันศุกร์หนูก็กลับบ้านแล้ว หนูขอกระดาษระบายสีได้ไหม หนูขอเอาไปฝากน้องหนูด้วยได้ไหม มันทำให้เราคิดว่า น้องอ๋องอยู่ รพ.คงจะเหงาและคิดถึงบ้าน คิดถึงน้องที่เป็นเพื่อนเล่นที่บ้าน เพราะอยู่บ้านมีน้องคอยเล่นด้วย พอมาอยู่ รพ.ไม่มีใครมาเล่นด้วย  สิ่งแรกที่เด็กต้องการก็คงจะเป็นครอบครัวจริง ๆ นั้นแหละค่ะ เห็นด้วยไหมค่ะ