เลี้ยงลูก แต่ไม่ยากให้เป็นอัจฉริยะ

ดีที่เรียนและสนใจในด้านการศึกษาทำให้เมื่อต้องเป็นพ่อ ก็เลยสามารถนำความรู้ดังกล่าวมาประยุกต์ใช้ได้ค่อนข้างดี

เมื่อหลายวันก่อนได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับคนหัวอกพ่อกัน และมีข้อเสนอแนะว่า ผมน่าจะถ่ายทอดประสบการณ์ของผมให้คนอื่นด้วย แต่ผมคิดโดยส่วนตัวแล้ว ต้องขอผมถ่อมตัวก่อนว่า ขณะนี้ผมยังไม่ประสบความสำเร็จในการเลี้ยงลูกเท่าไร เพราะลูกคนแรกของผมเพิ่งอายุได้เพียง 1 ปี กับสองเดือนเท่านั้นแต่พอคิดไปคิดว่า ถ้าเราได้นำเสนอไปแล้วและมีการเสนอแนะเพิ่มเติมจากผู้ฟังหรือผู้อ่าน ก็อาจจะเป็นประโยชน์จากตัวผมเองก็ได้ดังนั้นในบันทึกแรก ผมขอเสนอแนวคิดแรกของผมก่อนในการเลี้ยงลูก นั้น ที่บ้านของพ่อผม (บ้านผม) มีวัจนะของท่านศาสนฑูตติดอยู่ที่ตู้หนังสือว่า จงให้เกียรติแก่ลูกๆ ของท่าน แล้วจงตกแต่งมารยาทของลูกๆ (ความหมายที่ผมพอจะจำได้)อันนี้คือแนวทางที่ผมยึดไว้เป็นหลักสำคัญในการเลี้ยงลูกๆ ของผม นั่นคือ ผมต้องให้เกียรติลูกผม การสื่อสารของผมกับลูก การอบรมลูกต้องอยู่ในฐานะของการให้เกียรติและมีเกียรติ และไม่ใช่วิธีการต่อรองกับลูก หรืออื่นใดที่จะทำให้ศักดิ์ศรีของลูกตกต่ำลงไป ดังนั้นถ้าจะถามผมว่า ผมตีลูกไหม คำตอบคือ ไม่ครับ และผมไม่ขึ้นเสียงหรือใช้เสียงในการขู่บังคับลูก แต่เทคนิคของผมคือ การนิ่ง และแสดงสีหน้าไม่พอใจหรือไม่ชื่นชมกับพฤติกรรมของลูกที่เกิดขึ้น และที่ผ่านมาการทำอย่างนี้หยุดพฤติกรรมที่ไม่ได้ของลูกได้อย่างมีประสิทธิภาพครับ และรู้สึกโดยส่วนตัวว่าไม่มีผลข้างเคียงสาเหตุที่ผมเลือกใช้วิธีการนี้เนื่องจากผมประสบจากการสอนในห้องเรียน ที่เด็กนักเรียนไม่ฟังเราเลย ถ้าครูพยายามตะโกนให้เด็กนั่งเงียบๆ หรือเอาไม้เรียวตีโต๊ะตีกระดานดำ ผลที่ได้คือ เสียงยังดัง และดังมากขึ้นด้วยเสียงครู แต่ถ้าครูคนใดนิ่งไม่นานนักหรอกครับห้องเรียนนั้นจะเงียบด้วยอีกประการหนึ่ง ผมว่า พ่อแม่ส่วนใหญ่ชอบที่จะวาดอนาคตให้ลูก และพยายามที่จะให้ลูกตนเองเก่งตั้งแต่เล็ก เช่น ต้องอ่านก.ไก่ ออกตั้งแต่ก่อนเข้าอนุบาล และภูมิใจกับสิ่งนี้มาก ซึ่งอันนี้มองต่างจากผมครับ เพราะผมมองว่า การพยายามสอนโน้นสอนนี้ให้ลูกจำเยอะๆ นั้นไม่เหมาะ สำหรับผมๆ ใช้การเล่นกับลูกเพื่อการพัฒนาเขาในทุกด้าน และผมไม่เน้นเนื้อหาประเภทนั้น (ผมใช้เสริมให้กิจกรรมผมสนุกเท่านั้น) เพราะผมเชื่อว่า สิ่งเหล่านั้นเมื่อเขาไปในห้องเรียนก็ได้เรียนได้ท่องอยู่แล้วผมไม่อยากให้ลูกผมเป็นอัจฉริยะครับ แต่ผมอยากให้เขามีพัฒนาการที่สมดุลมากกว่า

ทั้งหมดที่นำเสนอนี้เพื่อจะบอกในตอนต้นของสมุดบันทึกเล่มนี้ว่า หลักการสำคัญของการเลี้ยงลูก คือการให้เกียรติลูกครับ ดังหะดีษที่ได้นำเสนอไป วัลลอฮูอะลัม