ใส่ใจเรียนรู้ อายุไม่เกี่ยง
ผมตั้งใจเขียน Blog นี้ขึ้นเพื่อแสดงถึงความชื่นชมแม่บ้านที่สำนักงานของผม ถึงแม้จะอายุมากแล้วแต่ความขยัน และความคล่องตัวของป้า ทำให้หนุ่มสาวในสำนักงานต้องอาย บวกกับความตั้งใจในการทำงานที่เต็มร้อย เรียกว่าทำงานแบบใส่ใจโดยแท้ ไม่ใช่เพียงแค่ทำงานบริการต่างๆในสำนักงานให้เสร็จพอผ่านพ้นไปเท่านั้น ป้ายังน่ารักในการดูแลพนักงานอีกด้วย สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมเชื่อเช่นนั้นคือ ตั้งแต่วันแรกที่ป้าเสริฟกาแฟให้ผมตอนเช้า พร้อมซองครีมเทียม และซองน้ำตาล ผ่านไปสามวันผมสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงคือ กาแฟที่มาเสริฟนั้นไม่มีครีมเทียมและน้ำตาลแล้ว ที่ต้องใช้เวลา 3 วันผมเชื่อว่าป้าคงรอดูเพื่อให้แน่ใจว่าผมดื่มกาแฟดำไม่ใส่น้ำตาลแน่ๆ วันนั้นผมนึกชื่นชมในใจว่าป้าช่างสังเกตดีจัง
ช่วงสายๆหรือพักเที่ยงป้ามักจะแวะเวียนมาแถวโต๊ะทำงานผม เพื่อจะเก็บถ้วยกาแฟ และทุกครั้งป้าจะชะเง้อมองแก้วน้ำผมว่าพร่องหรือหมดหรือยัง เพื่อที่จะมาเติมให้อีก หลายครั้งที่ผมทำงานจนเพลินโดยจิบน้ำไปเพียงน้อยนิดเท่านั้น ป้าก็จะทักว่า "น้ำไม่พร่องเลย คุณอ๊อดไม่ดื่มน้ำเหรอค่ะ" ผมนั่งนึกว่าป้าช่างเป็นห่วงเป็นใยสุขภาพของพนักงานจริงๆ
เมื่อไม่กี่วันมานี้ผมตัดสินใจว่าจะลดการดื่มกาแฟ ซึ่งปกติผมจะดื่มวันละ 2 แก้ว ผมก็บอกกับป้าในตอนเช้าว่าพรุ่งนี้ไม่ต้องมาเสริฟกาแฟผมแล้วนะ ป้าก็ถามกลับในทันทีว่า "ทำไมเหรอค่ะ" คงด้วยความสงสัย ผมก็ตอบไปว่า "จะรักษาสุขภาพ" และขอให้เสริฟเฉพาะน้ำอุ่นแทน จากนั้นอีก 2 วัน น้ำอุ่นก็มาพร้อมกับน้ำเต้าหู้อุ่นๆ ป้าบอกว่า "เห็นไม่ดื่มกาแฟแล้ว ก็เลยซื้อน้ำเต้าหู้มาฝาก" (เนื่องจากก่อนหน้านี้ผมสั่งพนักงานคนหนึ่งในสำนักงานที่หารายได้เสริมโดยการทำน้ำเต้าหู้ขาย แต่เนื่องด้วยช่วงนี้งานมากจึงหยุดกิจการชั่วคราว) ป้าคงเห็นว่าผมจะไม่ได้ดื่มแล้วจึงซื้อมาฝาก
ผมไม่สงสัยว่าทำไมพนักงานในฝ่ายผมรักและชื่นชมป้าที่ช่วยเหลืองานพวกเรามากมายหลายอย่าง ทั้งๆที่หลายงานนอกเหนือหน้าที่ของป้า และทุกสิ้นปีเราก็จะเรี่ยไรเงินกันในฝ่ายให้เป็นโบนัส ตอบแทนในความดูแลเอาใจใส่ของป้า และทุกคนก็ให้ความเคารพรักโดยไม่ได้สนใจว่าตำแหน่งป้าจะสูงหรือต่ำเพียงใด เพราะคุณค่าของคนอยู่ที่ผลของงานโดยแท้
แต่ที่ผมชื่นชมป้าที่สุดคือการรู้จักเรียนรู้จากสิ่งรอบข้าง และเรียนรู้จากหน้าที่ที่ตนเองปฏิบัติ บางครั้งลูกน้องผมก็มักแอบไปถามป้าว่าผมดื่มกาแฟแบบไหน ใส่น้ำตาล ใส่ครีมหรือเปล่า นี่เรียกว่า Tacit Knowledge จากการใส่ใจโดยแท้ เห็นไหมครับอายุไม่ใช่อุปสรรคของการพัฒนา
ความเห็น (5)
เรียนท่านอาจารย์จำลักษณ์
อายุเป็นเพียงตัวเลข
อายุไม่เป็นอุปสรรค ในการพัฒนา
แต่ เวลา หลาย ฅน อ้าง ว่าไม่มีเวลาจะพัฒนา เพราะ
"ยุ่งทุกเรื่องยกเว้น งานที่ได้รับมอบหมายครับ"
อาจารย์หมอ JJ ครับ คนมีหลายประเภทครับ ถ้าคนที่ศึกษานพลักษณ์ ก็จะบอกว่าคนมี 9 แบบ แต่ละแบบก็จะมีจัดเด่น จุดด้อยต่างกัน อยู่ที่ว่าใครจะบริหารตัวเองเพื่อเสริมสร้างจุดเด่น และควบคุมจุดด้อยให้ได้ และที่สำคัญต้องอยู่ร่วมกันในสังคมอย่างเป็นสุข คือทุกคนมีความสุข เพราะแต่ละคนต่างเข้าอกเข้าใจกันและกัน
ช่วงนี้ผมสนุกกับการศึกษาคน มากกว่าการศึกษาเรื่องเครื่องจักรเยอะเลยครับ มันท้าทายและน่าค้นคว้าครับ
- เข้ามาชื่นชมแม่บ้านคนเก่งคนดี
- ยังมีคนเช่นนี้อีกมากมาย แต่เราไม่ค้นพบเพชรงามกัน มักทิ้งขว้างให้เขาขาดกำลังใจ
- ช่วยกันชื่นชมบุคคลเหล่านี้นะคะ ขอเชียร์ค่ะ
- ยินดีกับอาจารย์ค่ะ ที่มีแม่บ้านดีๆ เอาใจใส่ เป็นอย่างดี
- ยินดีกับคุณป้าแม่บ้าน ที่ซื้อใจของได้ทั้งoffice ทำดีก็ได้ดีอย่างนี้แหละค่ะ
- ยินดีกับวัฒนธรรมดีๆ ในที่ทำงานทุกคนเห็นความสำคัญในหน้าที่ตนเอง และเห็นความสำคัญของตำแหน่งอื่นด้วย
- ชื่นชมจริงๆค่ะ
สวัสดีครับ อาจารย์อ๊อด
ดีใจที่อาจารย์บันทึกเรื่องนี้ไว้ครับ เพราะผมเชื่อว่า นี่เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในหลายๆ ที่
ผมคิดเป็นเป็นความละเอียดอ่อนของหลายๆ ฝ่ายครับ
คุณป้าแม่บ้านละเอียดอ่อนในการ "เอาใจใส่" (คำที่ต้องย้ำ) ในภาระหน้าที่ของตน และทำได้ดีเกินกว่าที่ภาระหน้าที่กำหนดด้วย เพราะคงไม่มีข้อกำหนดที่ไหนในโลกหรอกครับที่จะระบุให้แม่บ้านต้องคอยสังเกตความชอบหรือความต้องการของคนที่เขาให้บริการ
อาจารย์อ๊อดก็ละเอียดอ่อนในการบันทึกเรื่องที่ดูเหมือนจะเล็กๆ น้อยๆ นี้ไว้ แต่จริงๆ แล้วเป็นแก่นสาระของการดำรงอยู่ในสังคมร่วมกัน นั่นคือ ใส่ใจในคนที่เรามีปฏิสัมพันธ์ด้วย
ผมยังเชื่อต่อไปว่า สภาพแวดล้อมในการทำงานของคุณป้าคงจะเอื้อให้คุณป้าท่านนี้ (และพนักงานท่านอื่นๆ) สามารถทำเช่นนี้ได้อย่างสบายใจ
มีบรรยากาศในการอยู่ร่วมกัน ทำงานร่วมกันแบบนี้ น่ายินดีเหลือเกินครับ :-)