แนะนำตัวอย่างเป็นทางการ
ตั้งแต่เริ่มเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย ก็ตั้งคำถามกับตัวเองมาตลอดว่าเรียนไปทำไม หลายต่อหลายคนก็ถามมาว่าจบไปจะไปทำอะไร
ออยเองไม่ใช่คนเรียนเก่ง ไม่ใช่เด็กกิจกรรม เป็นคนไม่มีอะไรโดดเด่นในตัวเอง เหมือนเรียนไปวันๆ โดยไร้จุดหมาย หวังเพียงแค่ใบปริญญามาประดับตัว เพื่อไม่ให้อายเพื่อนๆ ที่เรียนด้วยกัน
จนกระทั่งเรียนจบ (ซึ่งกว่าจะผ่านไปได้ก็คางเหลืองไปเหมือนกัน) วิทยาศาสตร์บัณฑิต สาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ ถามว่ารู้อะไรจริงๆจังๆ ในสาขาที่เรียนมาบ้าง ถ้าจะให้ตอบแบบเต็มๆ เสียงคงไม่มี ที่ได้มาก็แค่งูๆ ปลาๆ แต่ก็พอถูไถไปได้
ไม่เคยคิดว่าจะได้มาทำงาน ณ จุดนี้
- งานที่เหมือนเป็นคนใจบุญ
- งานที่เหมือนเป็นคนดีเลิศประเสริฐศรี
- งานที่เหมือนเป็นคนเสียสละ โอบอ้อม อารี
- งานที่เหมือนทุ่มเทชีวิตเพื่อมวลชนผู้ด้อยโอกาส
- งานที่เหมือนทำให้ชีวิตดูดีมีชาติตระกูลขึ้นมา
กับการทำงานที่ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไร ว่าตัวเองจะทำได้ดีแค่ไหน ประสบการณ์ทำงานที่ไม่เคยมีมาก่อน และไม่เคยเรียนรู้เกี่ยวกับคนเหล่านี้มาก่อน ทั้งๆ ที่จะว่าไปเรื่องเหล่านี้ก็ไม่ใช่เรื่องไกลตัวเท่าไหร่ ถ้าออยจะใส่ใจกว่านี้ซักนิด
แต่พอได้ลองจึงได้รู้ว่ามันไม่ยากเกินไป เราไม่ต้องช่วยอะไรเค้ามากด้วยซ้ำ เราแค่ช่วยเสริมในส่วนที่เค้าขาดหาย
- เป็นตาให้กับน้องที่เค้ามองไม่เห็นได้เท่าเรา
- เป็นแขนให้กับน้องที่ไม่สามารถหยิบจับได้เท่าเรา
- เป็นขาให้กับน้องที่ไม่สามารถเดินได้เท่าเรา
แต่ออยยังไม่เคยเป็น "หู" และ "ปาก" แต่ก็คิดว่าถ้ามีโอกาสมันคงไม่ยากเกินไปที่จะสื่อสารให้เราได้รับรู้ซึ่งกันและกัน
กับโชคชะตาที่ได้พบทำให้รู้ว่าบางทีเราก็ไม่อาจรู้ได้ว่าชะตาฟ้าจะลิขิตให้เราต้องเดินไปในทางไหน แต่ออยก็ดีใจที่ได้เดินมาตามถนนสายนี้ มันอาจจะไม่ใช่ทางที่ออยเลือกหรืออยากเดิน แต่วันนี้ออยก็เต็มใจที่จะเดินต่อไปพร้อมกันเพื่อนร่วมทางอีกหลายๆ คนที่ไม่ทราบต้นทางที่ท่านมา แต่รู้ว่าเรามีปลายทางเดียวกัน
ความเห็น (13)
- หนูออยเดินมาถูกทางแล้ว
- พี่ขอเป็นกำลังใจให้ทำงานด้วยความสุขกับการให้ในครั้งนี้
- อานิสงค์ผลบุญจะช่วยให้ มีคนชี้นำทางที่ถูกต้องให้
- ความรู้ไม่สำคัญเท่าใจของเรา
- ความรู้อาจเรียนทันกันได้
- แต่ใจไม่อาจเลียนแบบกันได้
ถึงผู้เสียสละ
การที่เราได้ทำงานที่เราไม่เคยได้เรียนรู้มาก่อนมันดีนะครับ เพราะว่า การที่เราได้เติมเต็มในสิ่งที่เขาขาดหายไป เป็นอะไรที่ นับว่าเป็นการดี ที่เราจะได้ช่วยเหลือคนที่เค้าด้อยกว่า ในเมื่อเรานี้มีครบก็ไม่ควรละเลยในสิ่งที่คนอื่นเค้าขาดหาย คนที่ต้องการความช่วยเหลือ แม้การช่วยเหลือนั้นจะไม่ต้องช่วยอะไรมากมายแต่สิ่งที่เราช่วยเค้านั้นมันก็มีคุณค่า เพราะการที่เราช่วยเติมในสิ่งที่ขาดหาย มันมีค่ายิ่ง
การที่เราจะเป็นอะไรให้เค้านั้น มันไม่สำคัญ เพราะว่าเราทำงานในจุดนี้ ทำเพื่อเค้า ให้เค้ามีชีวิตที่สดใส และเค้าสามารถใช้ชีวิตร่วมกับสังคมได้ นั่นแหละถือว่า เราประสบความสำเร็จ สูงสุด แล้ว
เข้ามารู้จักอย่างเป็นทางการครับ...
เป็นงานที่น่ายกย่อง การได้ทำประโยชน์ให้กับผู้อื่นย่อมนำความสุขมาให้ครับ...
สู้ต่อไปนะครับ พี่ออย
อย่าท้อเพราะ เราคือ หัวใจของคนเหล่านั้น เราเป็นทุกอย่างที่เค้าขาดหาย และเป็นทุกอย่างที่เค้าต้องการ
พี่ออยทุกคนก็ต้องเดินตามในสิ่งที่ตัวเองต้องการ
ดีใจที่มีวันนี้วันที่ดีดีที่เรได้ทำอะไรร่วมกัน อิอิ
- เยี่ยมมากเลย สมแล้วที่เป็น เดอะออย เก่งมากจ้ะ
- เห็นมั๊ยว่าพี่เลือกคนไม่ผิดเลยนะคะเนี่ย...ทำงานก็เก่ง เขียนก็เก่ง...ทำไม๊...ปล่อยไว้ตั้งนาน
- ต้องขอบพระคุณอาจารย์ ดร.ขจิต ด้วยนะคะเนี่ย..ที่ดึงสาวน้อยร้อยเรื่องออกมาเขียน blog ได้ ^__*
 |
- พี่ก็ดีใจนะที่มีโอกาสได้รู้จักกับน้องๆ ทุกคน
- สงสัยจะมาถูกทางแล้วมั้งนี่
- อย่าทิ้งกันระหว่างทางล่ะ
 |
- ขอบคุณค่ะ ที่ให้กำลังใจ
- เด๋ว ขอเวลาไปนั่ง build อารมณ์เพื่อกลับมาร้อยเรื่องต่อนะคะ
- หุหุหุ
เป็นงานที่น่ายกย่องมากนะคะ
น้อยคนนักที่จะนึกถึงความสุขของผู้อื่น
มากกว่าความสุขตัวเอง
 |
- ค่ะ..น้อยคนจริงๆ ที่จะนึกถึงความสุขของคนอื่นมากกว่าตนเอง
- เพราะออยเองก็นึกถึงความสุขของตัวเองก่อนอยู่เหมือนกัน
- แต่บังเอิญว่างานที่กำลังทำก็ทำให้มีความสุข ทุกอย่างจึงเป็นไปได้ด้วยดีค่ะ
แหม....น่าอิจฉานะคะ
ที่ได้ทำสิ่งที่ตัวเองสุข
ผู้อื่นก็ได้ประโยชน์และมีความสุขไปด้วย
ยิ้ม 100 %.....เยี่ยมค่ะ
|
- ขอบคุณค่ะ...
- แต่ขออนุญาตยิ้มแค่ 75% ได้ไม๊คะ
- แค่นี้ก็มองแทบจะไม่เห็นทางแล้วค่ะ เวลายิ้ม...
- หุหุหุ