กาลเวลา..
กาลเวลาที่ผ่านพ้นไปในแต่ละวินาที..ได้นำพาความเปลี่ยนแปลงในสังคม..ในตัวตน..มาทีละนิด..ทีละนิด...บางครั้งทำให้เกิดความเหนื่อยหน่ายกับสังคมและสิ่งรอบข้าง..จนไม่อยากที่จะพูด..หรือคุยกับใครได้
...อยากเก็บตัวอยู่ในโลกของตัวเอง..อย่างเงียบๆ ..ไม่อยากบอกหรือถ่ายทอดเรื่องราวแก่ใคร..อยากจมอยู่กับความคิดและความรู้สึกของตัวเอง..กับเรื่องราวที่ผ่านมาในชีวิต..ที่มีทั้งสุขและเศร้า..
แต่..ชั้นอยากมีความสุขมากกว่า
บางครั้งอยากจะไปไหนก็ได้ที่ห่างไกลชีวิตและสังคมสวมหน้ากากเหล่านี้...ซึ่งเมื่อใช้สติใตรตรอง และมองดูอย่างรอบคอบแล้ว..คำว่าผลประโยชน์และความเห็นแก่ตัวฉายชัดขึ้นในจิตใจเต็มไปหมด
อยากจะมีใครสักคนเดินบนเส้นทางสายเปลี่ยวเหงาตรงนี้..เป็นแค่ความคิดเท่านั้น..เพราะยังไงเสียเราก็รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน...เพราะเมื่อทุกชีวิตในแต่ละก้าวย่าง..ยึดติดกับสังคมกันทั้งนั้น..
ทำไมนะ...กาลเวลา...เธอเป็นใคร ..ทำไมถึงมีเรี่ยวแรงมากมายมหาศาลขนาดนี้...ทำเธอถึงฉุดกระชากลากถูความรู้สึกของชั้นให้เป็นเช่นนี้..
เธออยู่ไหน..กาลเวลา..ขอให้ชั้นได้มีเวลาแห่งความสุขเหมือนๆ กันคนอื่นทั่วไป หน่อยได้มั้ย..แม้ว่า..เพียงชั่วคราว..ก็ขอสักครั้ง
ความเห็น (4)
น.เมืองสรวง
คุณ น.เมืองสรวง
สวัสดีค่ะยังระลึกถึงเสมอค่ะ ... หน้ากากความรู้สึก..ที่แนะนำให้ถอดคืออะไร...ถ้าเป็นความรู้สึกของตัวหนูนิดเองยากค่ะ...เพราะรู้สึกทุกอย่างเหมือนๆกับผู้คนทั่วไปที่มีทั้ง รัก โลภ โกรธ หลง ..จะแตกต่างกับเค้าแค่คำว่า มาก หรือ น้อย เท่านั้นเอง
สำหรับความคิดฝันและอุดมการณ์อยู่ในความคิดคำนึงเสมอ..แต่..ที่เว้นไปเพราะการสะท้อนกลับของกลุ่มฯ ไม่เอื้ออำนวยเลย..ก็เพราะเค้าก็คือคน ที่ซึ่งมีความ รัก โลภ โกรธ หลง เหมือนกัน..
