ไอแดดอุ่นไม่สามารถส่องทาบผืนดินได้มากนัก ด้วยเมฆฝนบดบัง ขณะที่สายฝนโปรยลงมาแต่เช้ามืด ...
ยามเช้า ... ที่ฝนโปรยชโลมดิน
เหนื่อย แต่ยินดีจะสู้ต่อ
รู้ มีเธอร่วมถักทอ ความฝัน
ขอ อย่าทิ้งไปก็แล้วกัน
คน คนนี้ ยังผูกพัน ยังคงเดิม
เพียงแต่ ห่างหายกันไปบ้าง
แต่ บางสิ่งบางอย่างกลับมีเพิ่ม
คือ ห่วงใย คิดถึง ยิ่งกว่าเดิม
ไกล แค่ไหน ส่งใจเสริม มาเติมเต็ม
กลับมาแล้ว คนดี ที่ฝันถึง
ใจคนึง ถึงพี่ มิเคยหาย
ถึงกายห่าง แต่หัวใจ มิเสื่อมคลาย
แม้ชีพวาย ก็ขอตาย พร้อมกับเธอ.....
(แล้วจะมาชวนไปด้วยกันน่ะ...)