เปิดใจ
สวัสดีครับ
หายหน้าหายตาไปเสียหลายวัน จริงๆ แล้วไม่ได้ไปไหนหรอกครับ ยังวนเวียนอยู่แถวนี้ บางคนอาจเสียโอกาสอ่านธรรมะก่อนนอนไปเสียเลย
ที่หายไปนั้นมีเหตุผลครับ
เหตุผลก็คือ หลังจากได้เขียนบทความไปบ้าง ทำให้ผู้เขียนต้องมานั่งทบทวนตัวเองสักหน่อยว่า สิ่งที่ได้สื่อไปนั้นตรงกับเป้าหมายที่วางไว้หรือไม่ ซึ่งสรุปได้ว่ายังอยู่ในทาง แต่เริ่มจะเบนเข็มออกไปนิดๆ ทำให้ต้องมานั่งวางแผนใหม่ว่าจะเอายังไงดี และขอบันทึกเป้าหมายไว้ในที่นี้เสียเลย เพื่อตัวเองจะได้เตือนความจำ และผู้อ่านจะได้เข้าใจผู้เขียนด้วย หากไม่ได้ตอบบางคำถาม หรือตอบแบบไม่ละเอียดนัก
เป้าหมาย(ไม่แน่ใจว่าจะใช้คำว่า วัตถุประสงค์ ดีกว่าหรือไม่ แยกสองคำนี้ไม่ออกครับ)ที่วางไว้มีดังนี้ครับ
- เนื้อหาทั้งหมดต้องเหมาะกับชุมชนแห่งนี้ ซึ่งเป็น(ชนชั้นที่สมมติกันว่า)ชนชั้นปัญญาชน โดยวัดจากระดับการศึกษานะครับ (ซึ่งจริงๆ แล้วการเรียนสูงก็ไม่ได้หมายความว่าคนผู้นั้นจะเป็นปัญญาชนจริง) ฉะนั้นก็จะเน้นไปในทางที่พอจะพิสูจน์กันได้บ้าง ตามหลักตรรกะที่เราเรียนมา จะกล่าวถึงเรื่องเหนือวิสัยมนุษย์ก็ดูไม่เหมาะและไม่จำเป็นด้วย
- เนื้อหาต้องมุ่งไปที่แก่นแกนของพระพุทธศาสนา(ตามที่ผู้เขียนเข้าใจ) ไม่ไปยุ่งกับส่วนที่เป็นกระพี้ หรือส่วนที่ไม่ตรงกับพุทธประสงค์(ซึ่งเคยตรัสว่าทรงมุ่งสอนแต่เรื่อง ทุกข์ และการดับทุกข์ เท่านั้น)
- เนื้อหาส่วนใหญ่จะเป็นการถ่ายทอดมาจากผู้ที่ผู้เขียนเห็นว่าน่าเชื่อถือ และมีแหล่งอ้างอิง ถ้าส่วนไหนเป็นความเห็นของผู้เขียนเองก็จะแยกไว้อย่างชัดเจน และพยายามแสดงความเห็นให้น้อยที่สุด เพราะถือว่าตัวเองยังเขลาอยู่มาก
- แสดงให้เห็นความสำคัญของพุทธศาสนา ในส่วนที่ทำให้เรารู้ว่าพุทธศาสนานั้นเหมาะกับคนที่อยู่บนโลก ไม่ใช่เป็นเรื่องไร้สาระ, เรื่องศีลธรรมทั่วไป หรือเป็นเรื่องเหนือวิสัยที่มนุษย์จะทำได้ เพราะถ้าหวังเพียงแค่นั้น ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมีพุทธศาสนา
- เนื้อหาส่วนใหญ่จะเข้าใกล้แหล่งอ้างอิงที่น่าเชื่อถือที่สุดคือพระไตรปิฎก โดยความจริงแล้วผู้เขียนอ่านภาษาบาลีไม่ออก ไม่เคยสัมผัสพระไตรปิฎกจริงๆ อาจมีบ้างก็พระไตรปิฎกฉบับประชาชน(ซึ่งไม่ค่อยได้แตะ) แต่อาศัยคำสอนจากผู้ที่เชื่อถือได้ว่าแตกฉานในพระไตรปิฎก และท่านก็อ้างแหล่งอ้างอิงไว้ชัดเจน
ด้วยความที่เราห่างจากพุทธปรินิพพานนานมาก หลายสิ่งได้เปลี่ยนแปลงไปตามเหตุปัจจัย ภาษาที่เราใช้พูดกันก็ต่างกัน คำต่างๆ ก็ถูกตีความหมายต่างจากเดิม หรือกลับหน้ามือเป็นหลังมือเสียทีเดียว จำเป็นที่เราต้องมาทำความเข้าใจ และศึกษากันมากกว่าเดิม
พอพูดถึงพุทธศาสนาหลายท่านอาจเบือนหน้าหนี แล้วไล่ให้ไปพูดกันในวัด หรือไม่ก็หาว่าไม่จำเป็น มันเหมาะสำหรับคนแก่ไปเสีย
นี่แหละเป็นจุดหนึ่งที่ทำให้ผู้เขียนต้องใช้ความพยายามที่จะช่วยเผยแผ่พระพุทธศาสนา(ที่คิดว่าแท้) ให้เข้าใจกันอย่างแพร่หลาย โดยเฉพาะกลุ่มคนอย่างท่านผู้อ่านนี่แหละ สิ่งเหล่านี้เป็นความเสี่ยงอย่างหนึ่งที่ผู้เขียนอาจโดนด่าว่าได้(ด้วยที่รู้ทั้งรู้ว่ารู้ไม่พอ หรือรู้น้อยมาก แต่ดันใจใหญ่ และไม่รู้ว่าเราจะตายวัยตายพรุ่ง มีโอกาสก็ต้องคว้าไว้ก่อน) เพราะหลายอย่างอาจขัดกับสังคมปัจจุบัน ที่นับวันจะพึ่งสิ่งที่นอกเหนือตัวเองไปเรื่อยๆ เทวดาอารักษ์จึงผุดเป็นดอกเห็ด มิหนำซ้ำก็เชื่อตามกระแส ไม่มีปัญญาพอที่จะแยกของจริงของปลอมได้
เมื่อกาลเป็นดังนี้ปัญหาของสังคมก็เกิด คนก็แสวงหาแต่ที่พึ่งภายนอก ซึ่งสิ่งเหล่านี้ไม่เป็นที่ต้องการของชาวพุทธที่แท้เลย เทวดาก็อยู่แต่เทวดา อย่าไปรบกวนท่านเลยครับ ท่านก็มีความทุกข์ของท่านเหมือนกัน แล้วเราก็ไม่มีปัญญาแยกออกว่าท่านเป็นของจริงหรือเปล่า อีกทั้งของเหล่านี้มันผลุบๆ โผล่ๆ จับให้มั่นคั้นให้ตายไม่ได้ บทจะโผล่ก็โผล่ บทจะหายก็หาย เป็นความสามารถของแต่ละคนจะเห็นได้ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ผู้เขียนจะเลี่ยงมากที่สุด และสิ่งเหล่านี้ก็ไม่ใช่สาระสำคัญของพระพุทธศาสนาด้วย
อย่าเอาเวลาและทรัพย์สินไปส่งเสริมพวกมิจฉาชีพเลยครับ เอาเวลามาพัฒนาจิตใจเราดีกว่า ได้ผลแน่นอน หลักท่านก็วางไว้แล้ว ทางก็มีอยู่แล้ว ผู้ชี้ทางก็มีอยู่แล้ว(คือพระธรรมอันเป็นตัวแทนของพระพุทธองค์) ไม่ต้องคิดใหม่ หาทางให้เจอแล้วออกเดินทางด้วยกันเถิดครับ
งานเขีนเหล่านี้เป็นสิ่งหนึ่งที่ผู้เขียนจริงจังมาก หมดเวลากับการค้นหา(ไม่เชิงค้นคว้า) และหมดเงินไปพอสมควร ก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าพอจะเป็นประโยชน์แก่ท่านผู้อ่านบ้าง แค่ท่านแวะมาอ่านก็เป็นกำลังใจมากหลายแล้วครับ ด้วยคิดอยู่เสมอว่าตัวเองยังเขลาอยู่มาก และเชื่อเหลือเกินว่าหลายท่านในสังคมแห่งนี้เป็นผู้ใหญ่(ไม่จำเป็นที่จะต้องอายุมาก) และรู้กว้างและรู้ลึกกว่ามาก ผู้เขียนก็หวังให้ท่านช่วยว่ากล่าวตักเตือนบ้างในสิ่งที่เห็นผิด พร้อมให้ขนาบเต็มที่ครับ
เจอกันบทความหน้าครับ
ธรรมะสวัสดีครับธรรมาวุธความเห็น (8)
- มิบังอาจตักเตือนครับ
- อ่านแล้วได้ความรู้พร้อมข้อคิด
- หายไปหลายวันแสดงว่าไปค้น และคว้ามา
- ขอบคุณครับ
- ขอเป็นกำลังใจในการสานงาน(ไม่ใช่สานงา) ของน้องชายครับผม
- ขอให้สนุกกับคำสอนและจะรออ่านกับสิ่งที่นำมาเผื่อแผ่ให้กันครับ
- ขอบคุณมากครับ
- สวัสดีครับคุณ TAFS จริงๆ แล้วก็ไม่ได้ค้นคว้าอะไรเพิ่มหรอกครับ หนังสือมีรอให้พิมพ์เผยแผ่มีเป็นตั้งๆ ครับ เพียงแต่เสียเวลาถามตอบกับตัวเองเท่านั้นครับ
- ขอบคุณครับพี่เม้ง จะพยายามให้สุดความสามารถ แล้วแต่ปัญญาจะเอื้อครับ ช่วยกันทำมาหากินดีจริงนะพี่เรา อิอิ
- รออ่านค่ะ แต่ไม่กล้าแสดงความคิดเห็นเพราะรู้ตัวเองว่ามีความรู้ไม่ถึงในเรื่องธรรมะ
- เขียนต่อไปนะคะ แวะมาให้กำลังใจ ชอบแต่ไม่แสดงออก...
สวัสดีค่ะคุณธรรมาวุธ
แวะมาทักทาย..และบอกว่าจะรออ่านค่ะเพราะชอบ อิ อิ ^ ^
ธรรมาวุธ
สวัสดีค่ะ คุณเขียนเปิดใจได้ดีเลยค่ะ เข้าอ่านบันทึกคุณบ่อย เป็นคนชอบเรื่องศาสนาพุทธค่ะ แม้แต่นั่งธรรมะ ก็รวมใจได้นะคะ แต่เรื่องศาสนา ไม่ค่อยกล้าแสดงความเห็น กลัวบาป แต่ถ้าเป็นเรื่องเผยแผ่ ก็ดีมากๆค่ะ คอยอ่านค่ะ ถ้าจะแย้งบ้างได้ไหมคะ?
- สวัสดีครับคุณ Sasinand ยินดีต้อนรับครับ
- การที่คุณพี่ได้เข้ามาเยี่ยมบล็อกของผม ผมก็ถือเป็นเกียรติแล้ว
- ยิ่งคุณพี่จะแสดงความคิดเห็น ไม่ว่าด้านใดก็ตาม (ยิ่งเห็นแย้งนี่ยิ่งชอบครับ) ผมก็ถือเป็นเกียรติอย่างสุดซึ้งครับ
- ในความคิดผม ผมก็เคยกลัวบาปเหมือนกัน ในการแสดงความคิดเห็นเรื่องศาสนา
- แต่ก็นั่นแหละ ถ้าเราไม่กล้าแสดงออกมา(ด้วยความรัก เคารพ และซื่อสัตย์) เราจะรู้ได้ยังไงล่ะครับว่าที่เรารู้นั้นผิดหรือถูก
- เราอาจเข้าข้างตัวเองก็ได้ครับว่าตัวเองถูก (ซึ่งจริงๆ แล้วอาจจะผิดไปจนลาโลกไปก็ได้)
- แต่หากเราแสดงมันออกมา ให้ผู้ที่เขารู้มากกว่าได้รับรู้ เชื่อเหลือเกินครับ ว่ากัลยาณมิตรทุกท่านต้องช่วยพาเรา ให้เดินในทางที่ถูกเป็นแน่
- ก็อย่างที่คุณพี่ Sasinand กำลังจะกระทำต่อผมนี่ยังไงล่ะครับ