เสน่ห์....พ่อค้าฝรั่งแช่บ๊วย
เมื่อวานนี้...หลังจากสอบเสร็จแล้ว..ครูอ้อยมุ่งตรงกลับบ้านทันที เอ...ถึงเวลากลางวัน...สมาชิกที่บ้านกินข้าวมือกลางวันหรือยังนะ ครูอ้อยไม่ได้โทร.ไปถาม..แต่ตัดสินใจซื้ออาหารกลางวันกลับมาบ้านด้วย...
อาหารที่ซื้อนั้นคือ...ก๋วยเตี๋ยวมะระ...ลอดช่องสิงคโปร์..และฝรั่งแช่บ๊วย อากาศร้อนมากเลยวันนี้ แดดก็ร้อนมาก ครูอ้อยสั่งก๋วยเตี๋ยวใส่ถุง และเดินมาที่รถเข็นขายผลไม้ ที่ครูอ้อยไม่เคยซื้อเลย
เห็นคนซื้อฝรั่งแช่บ๊วยมากมายหลายถุง อีกทั้งยังชมเปาะว่า...ฝรั่งของลุงดร...อร่อยจริงๆ ครูอ้อยเลยกวาดสายตาดูผลไม้ที่อยู่ในตู้ก็พบ แคนตาลูบที่พ่อบ้านชอบ ก็เลยสั่ง 1 ถุงและฝรั่งอีก 1 ถุง
ครูอ้อยมองหน้าลุงดรที่เป็นคนขาย และป้ายที่ติดไว้ที่รถเข็นแล้ว...ก็รู้ว่า คนขายนั้นเป็นผู้เอาใจใส่ในกิจการการค้าขายของตน ตู้ใส่ผลไม้สะอาด น่ากินไปหมดทุกอย่างเลย
เมื่อจัดการให้คนซื้อนั้น รับเงินแล้ว ก็ไหว้คนซื้อด้วย ...หาดูภาพนี้ได้ยาก
แต่ตอนที่ครูอ้อยรับของและจ่ายเงินนั้น ลุงดรไม่ได้ไหว้ครูอ้อยหรอก เพราะ..อิอิ ..ครูอ้อยยังเด็กกว่า...มั้ง
อัธยาศัยของพ่อค้าในการขายของนี้ เป็นเรื่องที่สำคัญ รองลงมาจากสินค้าที่มีคุณภาพมาตรฐานด้วย
วันหยุดคราวหน้าครูอ้อยต้องแวะซื้ออีก...นี่คือปรัชญาของการค้าขาย ทำให้ผู้บริโภคติดใจ คราวต่อไปยังมีอีก
หมายเลขบันทึก: 84970เขียนเมื่อ 19 มีนาคม 2007 05:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 31 มีนาคม 2012 11:53 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น