ช่วยด้วย ช่วยเติมให้เราหน่อย

เรามักจะคุ้นว่าการบรรเทาทุกข์นั้น  น่าจะเป็นเรื่องขององค์การสหประชาชาติ  หรือบรรดามูลนิธิ  องค์การกุศลต่างๆ  ภาคราชการที่มีส่วนเกี่ยวข้อง ผมมาคิดดูแล้ว  ทั้งหมดนั้น   เป็นการคิดแบบให้เป็นเรื่องของคนอื่น   แล้วตัวเราล่ะ  จะมีส่วนได้ไหม   ทันทีที่คิดก็ไปติดหล่มความคิดที่ว่า   ดีที่สุดให้เงินเขาไป  ก็จะไปตรงกับการให้เงินขอทาน  หรือคิดแบบว่าฉันทำบุญได้สุขใจก็พอแล้ว เมื่อครั้งสึนามิ มีน้องโทรศัพท์หาผมให้ไปช่วยแปล และช่วยเหลือผู้เดือนร้อนที่มาค้นหาญาติ  ที่มีจำมาก  ที่ม.ธรรมศาสตร์ รังสิต  โดยเขาเองทำมาหลายวันแล้ว  ให้ไปช่วยกันหน่อย   แต่ผมไม่ได้ไป   เสียงนั้น  ภาพแห่งความเดือนร้อนเหล่านั้น  ยังอยู่ในห้วงความคิดผมเสมอ เราจึงตั้งพันธกิจบรรเทาทุกข์ฉุกเฉินขึ้น   โดยค่อยเก็บเงิน  ลงขัน  ได้กันเงินทุกครั้งที่พบปะหรือทำกิจกรรมไว้เพื่อการนี้  เผื่อมีเรื่องใดเกิดขึ้น   เราจะได้มีส่วนร่วมบ้าง   เพราะเราเชื่อว่า  การที่ลงมือไปช่วยเพื่อนมนุษย์ยามทุกข์ร้อนที่สุดนั้น  มีความหมาย  มีความสุขใจทั้งผู้ให้และผู้รับ  ที่นั่นจะเป็นมหาวิทยลัยชีวิตภาคปฏิบัติจริงๆ     หรือว่าท่านมีข้อเห็นเพิ่มเติม   มีตัวอย่างเด็ดๆ   ช่วยเติมให้เราหน่อยซิครับ