เขาใหญ่-เราเล็ก

      คืนนี้รู้สึกหนักสมองมากทั้งๆทีไม่ได้กังวลเรื่องอะไรเลย  จึงหาสือเก่าๆมาอ่าน  ตัดสินใจหยิบหนังสือ "มองโลกง่ายง่าย สบายดี" (ฟาสต์ฟู้ธุรกิจ) ของหนุ่มเมืองจันทร์  มาอ่านเพราะเวลาอ่านหนังสือหรือบทความของหนุ่มเมืองจันทร์ทีไรรู้สึกผ่อนคลาย   สบายและได้สาระของชีวิตแฝงมาด้วยทุกครั้ง  อ่านถึงตอน" เขาใหญ่ -เราเล็ก"  (1), (2)  หนุ่มเมืองจันทร์  ซึ่งได้เล่าประสบการณ์ในการเดินป่า(เขาใหญ่)  กับเพื่อนๆ 

     อ่านไปนึกถึงตอนที่ตัวเองได้เดินป่าเพื่อพิชิตเขาหลัก  จุดที่สูงที่สุดของเทือกเขาบรรทัดและชมทะเลหมอกในกิ่งอำเภอศรีนครินทร์  จังหวัดพัทลุง (ตั้งอยู่บนเทือกเขาบรรทัด)  ซึ่งได้ประสบการณ์มากมายระหว่างการเดินทางเช่นกัน 

      ขอคัดเอาบางตอนมาเล่าสู่กันฟัง   หนุ่มเมืองจันทร์บอกว่า  

      ไป " ป่า" ครั้งนี้  ได้คิดอะไรมากมาย  อย่างตอน ที่เดินในป่าทึบวันต่อมา  มองไปทางไหนก็เจอแต่ต้นไม้  จ้องหาท้องฟ้ายังต้องใช้ความพยายามอย่างยิ่งยวด   ผมรู้สึกว่า "ป่า" กำลังเตือนมนุษย์ว่าอย่าเห่อเหิมว่าตนเองยิ่งใหญ่  แท้จริงแล้วมนุษย์นั้นแค่ธุลีดินเมื่อเทียบกับธรรมชาติ
       "ใครที่คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่นักหนา ต้องมาเดินป่า  จะได้รู้ว่าตัวเรานั้นเล็กนิดเดียว  คนที่ไม่เคยก้มหัวให้ใครจะได้รู้จักก้มหัวบ้าง"
       "ใช่" เพื่อนรับคำเป็นสำเนียงนักปรัชญา  แล้วชี้ไปที่เส้นทางข้างหน้าที่มีกิ่งไม้ใหญ่ขวางอยู่     "ขืนเดินดุ่ยๆไม่ยอมก้มหัวมีหวังหัวแตกแน่"
            เป็นปรัญชาชีวิตแบบเห็นภาพพจน์และเจ็บตัวได้

        อ่านแล้วไม่เคยผิดหวัง  รู้สึกผ่อนคลาย  เกิดรอยยิ้มและมีความสุขทุกครั้ง  เลยอยากบอกต่อ...  ใครมีข้อคิดเห็นหรือหนังสือดีๆ  บอกเล่ากันบ้างนะ  จะได้หามาอ่านแลกเปลี่ยนสิ่งดีๆแก่กัน