วันนี้หน่วยเคมีคลินิกของเรามีงานทำบุญเลี้ยงพระกันที่หน่วย พวกเราสมาชิกได้รับการทาบทามนัดแนะกันไว้แล้ว ว่าใครเชี่ยวชาญอะไรก็ทำอันนั้นมาถวายพระ ใครไม่ได้ทำก็สามารถจัดการซื้อหามาได้ บ้านเรารับหน้าที่ทำไก่อบซีอิ๊ว (ฝีมือคุณพ่อคนเก่ง) พี่เหน่นอุตส่าห์ตั้งใจจะลุกมาหุงข้าวไว้ให้คุณแม่ แต่หลับยาวค่ะ ดีที่คุณแม่ลุกมาตามนาฬิกาปลุก เห็นพี่เหน่นไม่ได้ตื่นเลยจัดการหุงเอง แล้ว 7 โมงกว่าๆคุณพ่อ คุณแม่ก็เดินหิ้วหม้อข้าวหม้อแกงไปที่ทำงาน ต้องเดินไปเพราะภาชนะไม่อำนวยให้นั่งรถเท่าไหร่ค่ะ ตอนแรกก็หิ้วหม้อดีๆ พอใกล้ๆถึงต้องเปลี่ยนเป็นอุ้มแทน ดีที่เดินแค่ไม่กี่เมตรจากบ้านก็ถึงที่ทำงาน
ห้องกินข้าวและทางเดินของห้องเราได้รับการแปลงสภาพไปเรียบร้อยแล้วตั้งแต่เย็นวานโดยสมาชิกของเรา ตัวเองป่วยเลยไม่ได้มีส่วนช่วย ช่วงเช้าคนอยู่เวรเช้าอันมีตัวเอง พี่วรรณี คุณศิริ และพี่ผอบ ก็รับหน้าที่ไป โดยคนอื่นๆต่างก็มาเช้าเพื่อตระเตรียมอาหารและสถานที่ รวมทั้งต้อนรับพระ คนที่รับหน้าที่ประจำจุดต่างๆก็ช่วยๆกันแทนกันไปกับผู้ที่ต้องดูแลพิธีการ โดยเราโชคดีที่น้องใหม่สาวน่ารัก 2 คนของเรา อุตส่าห์มาฝึกงานก่อนทำจริงต้นเดือนหน้า ทำให้เรามีคนมาช่วยแบ่งเบางานไปด้วยบ้าง
ตัวเองนั่งลงทะเบียนยาวตั้งแต่ประมาณ 8 โมง รวมๆแล้วคงสัก 500-600 กว่าราย ต้องตั้งสติให้ดีมากๆ พร้อมๆกับคอยรับโทรศัพท์ไปด้วย (ด้วยเสียงแหบๆ) พอมีเว้นระยะเมื่อตอนใกล้ๆ 11 โมงก็เลยต้องขอฟุบหายใจเสียหน่อย เลยดูเหมือนว่า เราทำงานหนักจังอย่างที่นายดำออกปาก (อิ...อิ...)
ก่อนที่พระท่านจะกลับก็ได้มาพรมน้ำมนต์ให้พวกเรารายคนเลยค่ะ รับพรไปตามๆกัน แม้ไม่ได้เข้าไปนั่งฟังสวดมนต์หรือถวายของ เราก็ได้ส่งใจฝากไปกับพี่ๆน้องๆที่ได้เข้าไปนั่งในห้องนั้นแล้ว อิ่มใจได้เหมือนกัน
วันนี้เป็นวันดีด้วยเพราะเป็นวันครบรอบ 40 ปีของการก่อตั้งมหาวิทยาลัย จึงมีการทำบุญเลี้ยงพระของมหาวิทยาลัยในช่วงเช้า (ตรงกับห้องเราโดยบังเอิญจริงๆ) และในช่วงบ่ายมีพิธีมอบเครื่องราชย์อิสริยาภรณ์และเครื่องหมายเชิดชูเกียรติบุคลากรของมหาวิทยาลัยที่ห้องประชุมทองจันทร์ฯ คิดว่าตัวเองคงติ๊กผิดช่องไปตอนที่มีแบบสอบถามมาว่าจะเข้าร่วมงานเพื่อรับเหรียญและป้ายเชิดชูเกียรติที่ทำงานรับราชการมาครบ 20 ปีหรือไม่ ทำให้ได้รับบัตรเชิญบอกเลขที่นั่งในหอประชุมมาอย่างเรียบร้อย ก็เลยไม่อยากเลี่ยง (ปกติจะพยายามเลี่ยงงานพิธีการ เกรงจะไปทำให้พิธีเขาเสีย เพราะไม่ชอบแต่งตัว)
ตอนเที่ยงกว่าๆ จึงสั่ง 3 หนุ่มน้อยให้ช่วยงานป้าๆน้าๆที่ห้อง ส่วนตัวเองต้องกลับบ้านไปเปลี่ยนชุด ใส่กระโปรง(เป็นครั้งแรกในรอบปีนี้) เพื่อไปเข้าร่วมพิธีงาน ตอนเข้าไปนั่งรอได้ที่นั่งข้างคุณผู้ชายท่านหนึ่งที่ท่านเดินทางมาจากวิทยาเขตปัตตานีเพื่อมารับเหรียญเชิดชูเกียรติเหมือนกัน เราสงสัยเหมือนกันที่ได้เห็นพยาบาลไม่ต้องแต่งชุดขาวปกติเพื่อรับเครื่องราชย์ฯได้ด้วย ดีจัง แต่ไม่ทราบว่าจะถามใคร
ประทับใจผลงานต่างๆของบุคลากรดีเด่นจากแต่ละระดับ ซึ่งจะมีการประกาศเกียรติคุณของแต่ละท่าน คิดในใจว่าน่าจะให้แต่ละท่านได้มีโอกาสพูดเล่าความรู้สึกบ้าง คงจะเป็นการสร้างแรงบันดาลใจให้พวกเราที่อยู่ในห้องประชุมได้มากมายอย่างแน่นอน แต่บรรยากาศดูเหมือนจะไม่เอื้อให้เรารู้สึกประทับใจเท่าไรนัก เข้าแถวขึ้นรับบนเวทีเรียงๆกันไปตามรายชื่อ ท่านอธิการบดี รศ.ดร.บุญสม ศิริบำรุงสุข เป็นผู้มอบให้พวกเราทุกคน ท่านยกมือไหว้รับความเคารพจากพวกเราที่ขึ้นไปรับ รวมๆแล้วคงมากกว่า 200 ครั้งเป็นแน่แท้ และคำกล่าวแสดงความยินดีและโอวาทของท่านตอนจบก็เป็นไปตามพิธีการ (มากมาก)
สิ่งที่คิดว่าเป็นธรรมเนียม แต่ตัวเองคงเป็นพวกที่ชอบหลีกเลี่ยง ก็คือการถ่ายรูปเป็นพิธีการ จึงขอเพียงรับหน้าที่เป็นตากล้องให้คุณอานุไรที่หน้าเวทีทั้งเดี่ยว และหมู่กับท่านอธิการบดี หลังจบงานไปหลายภาพ เพราะเธอสวยงามเป็นพิเศษ (จากที่ปกติก็สวยอยู่แล้ว) ในชุดปกติขาวเพื่อรับเครื่องราชย์ฯ แล้วตัวเองก็รีบเลี่ยงกลับมาที่หน่วย
สรุปว่าวันนี้เป็นวันดีของหลายๆชีวิต โดยเฉพาะท่านที่ได้รับเลือกให้เป็นบุคลากรดีเด่นของมหาวิทยาลัย ฟังจากประกาศเกียรติคุณแล้ว ทุกท่านทำงานในหน้าที่ได้เกินร้อย แล้วยังทำงานนอกเหนือหน้าที่ ทุ่มเทในรูปแบบต่างๆกัน แต่รับรู้ได้ว่าทุกท่าน ทำงานของตนอย่างมีความสุข จึงทำให้คนรอบข้างนำมายกย่องจากระดับหน่วยงานจนกระทั่งถึงระดับมหาวิทยาลัย อยากให้มีการสัมภาษณ์ปรัชญาการทำงานของทุกท่านมาเผยแพร่จังเลยค่ะ นี่แหละคือทรัพยากรบุคคลที่เป็นจุดก่อเกิดแรงบันดาลใจชั้นดี ที่มหาวิทยาลัยควรนำมาขยายผลที่หน้าเว็บของมหาวิทยาลัยนะคะ เพราะแค่ฟังประวัติการทำงานก็กินใจแล้ว หากได้ฟังจากแต่ละท่านเอง คงจะยิ่ง"เร้าพลัง"ให้คนทำงานทั้งหลายได้อย่างมหาศาล