วันแห่งความทรงจำ

เหนื่อย ท้อ และอ่อนแอ

วันนี้วันวาเลนไทม์ แท้ ๆ แต่ทำไมนะทำไมเราถึงต้องมานั่งทุกข์ใจด้วย ตอนนี้คนอื่นคงกำลังมีความสุขกับคนที่เขารัก แล้วเราล่ะ  นอกจากจะมีปัญหาที่หนัหหนาสาหัส จนเราเริ่มคิดว่าเราเองจะแก้ไม่ไหว  และจะต้องทิ้งเขาไปในสักวัน  แต่เราก้ทน เพราะว่าอย่างน้อย ตอนนี้เราก็ยังมีเค้าที่เข้าใจเราแรยังได้รับกำลังใจจากเขาอยู่ มันอาจเป้นสิ่งเดียวในตอนนี้ที่ยังพอทำให้เรารู้สึกดีได้ และมันอาจเป้นสิ่งเดียวที่จะทำให้เราได้มีแรงในการต่อสู้กับปัญหา  แต่วันนี้เราเองเริ่มไม่เข้าใจแล้วล่ะว่า เราคิดถูกหรือเปล่า เราเริ่มเหนื่อย เริ่มท้อ  และเราเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเริ่มออ่นแอ เราเริ่มรู้สึกว่าสิ่งที่เราทำมาทั้งหมดมันไม่มีคุณค่า  สิ่งที่เราพยายามต่อสู้ ปัญหาที่เราพยายามแก้ มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย ความขัดแย้งระหว่าเรากับผู้มีพระคุณ มันไม่ก่อผลอะไรเลย  แล้วเราจะกลายเป้นคนอกตัญญูต่อไปทำไม ในเมื่อเขาไม่เคยมองเห็นมัน  ผู้ชายแค่คนเดียวที่เขามัวแต่คิดว่าเราเป้นผู้หญิงที่ไม่ดีไม่มีความจริงใจ คิดว่าเราหลอกเขาตลอดเวลา กับสิ่งที่เราทุ่มเท มันคุ้มกันหรือเปล่า แล้วทำไมเราต้องทำอะไรแบบนั้นเราเองมีปัญหามากมายในชีวิตที่เกี่ยวกับเค้าแต่เราเลือกแล้วที่จะไม่บอกให้เขาได้รับรู้ เพราะว่าเราไม่อยากให้เขาต้องคิดมาก เราไม่อยากให้เขาคิดว่าเขามีความสำคัญน้อยลง  แค่เราไม่ยอมรับโทรศัพท์ แล้วทำมต้องเป็นเรื่องด้วย เห้นใจกันบ้างสิ  เรายังไม่อยากให้เขาเป้นสายลมที่กำลังพัดผ่านตัวเราในตอนนี้นะ