ร้องไห้เพื่ออะไร(ต่อ)

เรื่องเศร้าเลยต้องเคล้าน้ำตา...

     เคยมีเรื่องเศร้าใจบางอย่างที่บางทีอาจต้องใช้ระยะเวลาในการแก้ไข  แล้วเรื่องก็ขึ้นอยู่กับหลายหลายบริบทไม่สามารถแก้ได้ด้วยตัวเราเองคนเดียว   ไม่รู้จะทำอะไรได้ดีไปกว่าการร้องไห้  วันนั้นเลยคิดว่าร้องให้เต็มที่ไปเลย  ในใจคิดว่าเอาหละวันนี้ชั้นจะร้องหนักๆไปเลย  แล้วหยุดเลยนะ  เลยทำอย่างที่คิด  ก็ดีค่ะ  ได้ผลขึ้นเชียว  สบายใจขึ้นเยอะเลย  มันเป็นการมุ่งการจัดการกับอารมณ์ที่เรียกว่า emotional coping แต่พอเรียบร้อยกับอารมณ์แล้วก็ต้องกลับมาเรียนรู้การแก้ปัญหาแบบเชิงเหตุเชิงผลกันต่อ  แล้วก็มองโลกในแง่ดี  มีอารมณ์ขำ ช่วยได้เยอะค่ะ

[H2O]

• เห็นด้วยค่ะ เพราะตัวเองเป็นคนที่คนอื่นดูแล้วเข้มแข็ง แต่เมื่อมีปัญหา วิธีนี้ก็เป็นอีกวิธีที่เคยใช้ลดความเครียด
• แต่บางครั้ง เห็นคนอื่นร้องให้ก็ร้องตามทั้งๆที่ไม่ได้เครียดได้เหมือนกัน เคยรู้สึกอาย พอได้อ่านแล้วก็รู้สึกว่าอย่างน้อยก็ไม่ใช่สิ่งไม่ดีอะไร
• เป็นกำลังใจให้มือใหม่เหมือนๆกันนะคะ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

เอ..วันนี้ครูอ้อยเคยตอบไปแล้วนะคะ  เรื่องร้องไห้...งงค่ะ

[ajarncath phamui]

อ๋อ..พี่อ้อยคะ   อันนี้เป็น version

ที่ 2 ค่ะ                                         

                               ขอบคุณค่ะ    * --- *

[อัสสะกอมี]

ร้องไห้เป็นสิ่งที่มีประโยชน์อย่างที่หลายท่านได้แสดงความเห็นมาแล้ว แต่หากเราเลือกทางออกให้กับตัวเองโดยการร้องให้บ่อยๆ ผมเกรงว่านานๆเข้าจะกลายเป็นคนซึมเศร้า หดหู่ บ่อน้ำตาตื้น ดังนั้น ร้องไห้แต่พองาม นานๆครั้งดีกว่าครับ ส่วนเรื่องราวต่างๆที่สุมอยู่ในอก น่าจะหาทางออกโดยหาใครสักคนที่เราคิดว่าไว้ใจเขาได้ มาเป็นที่ระบายความใจใจและเป็นที่ปรึกษาครับ บางที่เขาอาจมองเห็นทางออกในมุมที่เรามองไม่เห็นก็ได้ครับ