11-1-50
เช้านี้ดิฉันและหมอประสงค์ หมอรุจนีและทีมพยาบาลได้ไปอวยพร น.พ.ชนะ ตันจันทร์พงศ์ อดีต ผ.อ.ที่โรงพยาบาลพัชรเวชที่ท่านทำงานหลังเกษียณ เราออกไปประมาณ10โมงเช้า ดูท่านสบายดีและเล่าถึงงานที่ทำที่กำลังจะประเมินHA พร้อมๆเสียงบ่นในมาตรฐานของ พ.ร.พ.และผู้มาประเมิน ดิฉันอยากกระซิบบอกพี่ชนะว่า ห้ามบ่นอาจารย์เด็ดขาดค่ะ เรา ต้อง ค่ะๆอาจารย์และพร้อมที่จะปรับแก้ให้เหมือนที่ท่านแนะนำ แต่ที่ทำก็พอใช้ได้นะคะอาจารย์ขา
ดิฉันเป็นคนชอบเถียง เมื่อครั้งสอบบอร์ดสูติดิฉันเถียงอาจารย์สมหมาย ถุงสุวรรณว่าคนไข้เอดส์มีปัญหาของ PAP smear แต่อาจารย์ว่าไม่ใช่ มั้ง ดิฉันเถียงด้วยเชื่อในpaper ของเรา ออกจากห้องถูกอาจารย์การุณ ดุว่าเธอไปเถียงอาจารย์ทำไม เดี๋ยวก็สอบตกหรอก ตั้งแต่นั้นมานิสัยการเถียงก็ดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ วัฒนธรรมไทยเราต้องการคนนอบน้อมถ่อมตนซึ่งดิฉันคิดว่าดีค่ะ ส่วนการชี้แจงเราค่อยหาจังหวะชี้แจงอีกครั้ง เล่ามาเพื่อให้คนที่ชอบเถียงเรียนรู้จากประสบการณ์ที่เกือบสอบไม่ได้ค่ะ แต่ตอนนี้ได้ทั้งบอร์ดสูติและบอร์ดเวชศาสตร์ป้องกันแล้วค่ะ กว่าจะรอดมาได้ก็แทบแย่หนูก็เป็นคนชอบเถียงอาจารย์เช่นกันคะ แต่อาจารย์ที่ปรึกษาแนะนำว่า เราควรอธิบายเหตุผล และเชื่อมโยงให้เห็นถึงประเด็น โดยเป้าหมายหรือผลลัพธ์ยังคงเหมือนเดิม เพียงแต่ "วิธีการพูด" มากกว่าที่เปลี่ยนไป
กราบเรียนด้วยความเคารพคะ