ต้นไม้สวนครัวหรือผักยืนต้นที่ตั้งใจปลูกไว้เก็บกินใบ โตและแข็งแรงพอจะเก็บมากินได้แล้ว จริง ๆ ผักพวกนี้แทบทั้งหมดที่นำมาปลูกไม่เคยกินมาก่อน มี "มะกอกป่า" เท่านั้นกระมัง ที่เคยและชอบกินทั้งผลและยอดอ่อน
ด้วยความไม่รู้หรือด้อยประสบการณ์ หลายชนิดยังไม่สำเร็จในการปลูก หมายถึง เหี่ยวเฉาตายไปเสียก่อน อาทิ ธัมมัง (แมงดา) มะข่วง ชะมวง เหลียง ทั้งที่บางอย่างซื้อพันธุ์มาปลูกซ้ำเป็นครั้งที่สองแล้วด้วย เช่น ชะมวง เหลียง
จากไม่เคยกินผักพวกนี้มาก่อน เรื่องรสชาติตามที่เคยฟังหรือดูในยูทูปมาบ้าง จึงเพิ่งได้ลิ้มลองของจริงก็ครั้งนี้ "มะตูมแขก" กลิ่นฉุนแปลก ๆ ที่ว่ากินเป็นผักเคียงกับลาบ เท่าที่ลองใช้ได้เลย ยิ่งเป็นลาบเนื้อขม ๆ อันนี้เพิ่มเติมเอง (ฮา)
"มันปู" ยังไม่เคยกินกับขนมจีนเหมือนคนทางใต้กล่าวขาน ทว่าลองกินกับน้ำพริกกะปิแล้วรสเด็ด ออกฝาด ๆ มัน ๆ สมชื่อ นับเป็นความตั้งใจอย่างนี้แต่แรก วันไหนนึกกับข้าวอะไรไม่ออกก็น้ำพริกนี่แหละ เด็ดยอดผักสดข้างบ้านมาจิ้ม ทั้งง่ายและสะอาด
ยังไม่เคยนำ "ติ้ว" มาใส่ต้มไก่ตามที่คนอิสานร่ำลือว่าแซ่บหลาย แต่เท่าที่กินกับหลนเต้าเจี้ยวหรือน้ำพริกกะปิ เหมือนที่กินประจำ ๆ กับยอดมะกอกป่า ทั้งความเปรี้ยวและความแซ่บดูไม่ด้อยไปกว่ากันเลย แค่มะกอกจะออกรสฝาดมากกว่าเท่านั้น
สรุปว่าไม่น่าจะพลาดจากความตั้งใจ เข้ากับบริบทตัวเองมาก ๆ ไม่ค่อยรู้แถมไม่ค่อยขยัน (ฮา) ต้นไม้สวนครัวหรือผักยืนต้นพวกนี้ ลงทุนลงแรงปลูกครั้งเดียว เก็บกินได้ตลอดไป!
-สวัสดีครับ-ผักพวกนี้ลองนำมายำรวมกันก็อร่อยดีนะครับ-เปรี้ยวๆ ฝาด ๆ อร่อยดีนักแล…-สำหรับต้นติ้ว กำลังหามาปลูกครับ-อยากเอาไว้แกงใส่เห็ดแบบทางอีสาน-ถูกใจๆ กับคำนี้ครับพ่อครู “ผักยืนต้นพวกนี้ ลงทุนลงแรงปลูกครั้งเดียว เก็บกินได้ตลอดไป”