ยิ่งนับวันผมก็ยิ่งตระหนัก ว่าหากไม่ระมัดระวังตั้งสติให้ดี เราจะถูกหลอกแบบยินดีให้หลอก โดยหลายครั้งผู้หลอกคือตัวเราเอง ... หลอกตัวเองโดยไม่ตั้งใจ หลอกด้วยเจตนาดี หลอกด้วยโครงการ
โครงการต่างๆ ทางวิชาการ โครงการด้านการพัฒนา ที่ระบุเป้าหมาย วัตถุประสงค์ สวยหรู ส่วนใหญ่ไปไม่ถึงฝั่ง หลายกรณีโครงการสำเร็จ แต่ไม่เกิดผลกระทบต่อสังคมหรือบ้านเมือง
ทั้งหมดนั้น ผมตีความว่า เป็นเพราะวิธีคิด วิธีทำงาน แบบไซโล ทำงานเพื่อบรรลุ KPI ของฉัน หรือของหน่วยงานฉัน ถือเป็นเป้าหมายสุดท้าย ไม่ได้มองเป้าหมายใหญ่ที่เรียกว่า purpose ซึ่งมักเกิดจากการทำงานแบบร่วมมือกันข้ามหน่วยงาน ข้ามกระทรวง ข้าม sector ซึ่งผู้เกี่ยวข้องต้องมี “จิตใหญ่” ซึ่งตรงกันข้ามกับ “ใจแคบ”
ที่ร้ายคือ จริต “เพื่อกู” “เพื่อความยิ่งใหญ่ของกู” ที่มาจากความเห็นแก่ตัว
นี่คือตัวปิดกั้นความเจริญ ที่เป็นมารร้ายตัวหลัก
วิจารณ์ พานิช
๒๒ เม. ย. ๖๗
ไม่มีความเห็น