บทความรื่อง Southeast Asian students eye study destinations within Asia ในเว็บไซต์ University World News ฉบับวันที่ ๓ มีนาคม ๒๕๖๗ ระบุว่านักศึกษาในเอเซียตะวันออกเฉียงใต้นิยมเรียนต่อในประเทศเอเซียมากขึ้น เช่นญี่ปุ่น เกาหลี (ใต้) ชวนให้ผมจินตนาการต่อว่า วงการอุดมศึกษาไทยน่าจะศึกษาความต้องการของนักศึกษาเหล่านี้และหาทางดึงดูดมาเรียนในประเทศไทยมากขึ้น รวมทั้งส่งเสริมนักศึกษาไทยไปเรียนในประเทศอาเซียนมากขึ้น เพื่อเป็นกลไก networking
ที่จริงเรามีนักศึกษาจีนมาเรียนในประเทศไทยจำนวนไม่น้อย ผมลองถามคุณ โคไพล็อต ณ ไมโครซอฟท์ ถึงสถานการณ์นักศึกษาจีนที่มาเรียนมหาวิทยาลัยไทย ได้ทราบว่าจำนวนเพิ่มเท่าตัวใน ๑๐ ปีที่ผ่านมา โดยในปี ๒๕๖๕ มีจำนวน ๒๑,๔๑๙ คน ศึกษาอยู่ในมหาวิทยาลัยมหาสารคามด้านดนตรีและด้านการจัดการ มหาวิทยาลัยราชมงคลตะวันออก ด้านมหาบัณฑิตด้านการจัดการธุรกิจ จุฬาฯ ในหลายสาขา และยังมี ม. ธุรกิจบัณฑิต อัสสัมชัญ และเกริก
ผมถามต่อเรื่องนักศึกษาไทยที่ไปเรียนมหาวิทยาลัยจีนในช่วงเดียวกัน ได้ข้อมูลว่าเพิ่มขึ้น ๖ เท่า โดยไปเรียนภาษาจีน แพทย์ ฝังเข็ม และบริหารธุรกิจ โดย คุณโคไพล็อตบอกว่า แม้ไทยจะลงทุนมากด้านการศึกษาแต่อยู่ที่อันดับ ๔๕ ใน ๔๙ ประเทศ คุณภาพการศึกษาจีนสูงกว่ามาก
นั่นเป็นภาพกว้างๆ การที่นักศึกษาจีนนิยมไปเรียนดนตรีที่มหาวิทยาลัยมหาสารคามต้องมีที่มาที่ไป ผมจึงคิดว่า ควรมีการวิจัยแนวทางส่งเสริม mobility ของนักศึกษามหาวิทยาลัยในเอเซียด้วยกัน ทั้งที่เป็น outbound และ inbound ของไทย เพื่อส่งเสริมความสมานสามัคคีของคนเอเซียด้วยกัน เสริมสภาพที่คนนิยมไปเรียนต่อในประเทศตะวันตก
วิจารณ์ พานิช
๒๐ มี.ค. ๖๗
น่าสนใจมาก มีนักศึกษาจีนเข้ามาเยอะ ไปเรียนของมหาวิทยาลันเอกชนก็มากครับ