๕๐. อาหารตา อาหารใจ

อาหารตา อาหารใจ

          เมื่อหลายวันก่อน ฝนตกไม่มาก ตอนนี้ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะตกเมื่อไร เป็นธรรมชาติของภัยแล้งระยะสุดท้าย คาดเดาว่าฝนฟ้าจะมาเยือนเป็นปกติก็ราวๆเดือนพฤษภาคม

          แต่ที่ไม่ต้องคาดเดาเลย เพราะประสบอยู่ต่อหน้าต่อตาก็คือ ปริมาณน้ำในคลองไส้ไก่ ใกล้จะแห้งเหือดเหมือนเช่นทุกปี

          จากความลึก ๓ เมตร ณ วันนี้ เหลือไม่ถึง ๕๐ ซม.บางช่วงของลำคลองเดินทอดน่องได้อย่างสบาย เป็นภาพที่ชินตามา ๒ - ๓ ปีแล้ว

          บทเรียนที่น่าเรียนรู้ของโมเดล โคก หนอง นา ถ้าอยู่ใกล้แหล่งน้ำหรือคลองชลประทาน ก็น่าจะดี เพราะสามารถผันน้ำเข้ามาใช้ได้ จะช่วยให้เกษตรอินทรีย์มีความเป็นไปได้ตลอดรอดฝั่ง

          หากรอรับน้ำจากธรรมชาติอย่างเดียว ที่ไหลเนืองนองจากเทือกเขาลำเนาไพร สู่หัวไร่ปลายนา ก็จะเป็นอย่างที่เห็นนี้ 

          ยังนับว่าโชคดีที่ผมมีแผนสอง ด้วยการขุดสระใหญ่เก็บกักน้ำไว้ใช้ยามอัตคัดขาดแคลน ความลึกเกือบ ๑๐ เมตร แต่ตอนนี้เหลือ ๕ เมตร ก็เชื่อว่าเพียงพอ และจะพ้นภัยแล้งนี้ไปได้

          สงสารแต่คลองไส้ไก่ ที่มองดูไม่มีชีวิตชีวา ผมมองเห็นปลาตัวใหญ่โผล่พ้นผิวน้ำ มันคงต้องการดับกระหายคลายร้อน และรอน้ำใหม่ว่าเมื่อไหร่จะเต็มคลองเสียที

          ตอนที่ผมเป็นเด็ก หากน้ำในคลองแห้งประมาณนี้ ผมจะนำสวิงลงไปช้อนปลา ยังไงก็ต้องได้ปลามากินแน่ๆ 

          จะยากลำบากหน่อยก็ตอนที่เดินย่ำไปบนดินโคลน ล้มลุกคลุกคลาน แต่ก็สนุกดี

          พอเป็นครูบรรจุใหม่แถบภาคอีสาน น้ำในสระยามหน้าแล้งก็แห้งเหมือนกัน ผมนั่งอยู่ที่คันสระ มองดูเด็กๆกับผู้ปกครอง ทอดแหจับปลา

          สภาพทั่วไปภายในสระน้ำตื้น ดูเหมือนจะไม่มีปลา แต่พอทอดแหออกไปและช่วยกันงมหา ก็จะได้ปลาตัวใหญ่ๆทุกที

          วันนี้คลองไส้ไก่สงบนิ่ง และตื้นเขิน แต่เชื่อว่าปลามากมายก็คงเก็บตัว อยู่ตามโพรงดินบ้าง ใต้กอหญ้าบ้าง ผมอยากจะเดินลงไปสำรวจเผื่อว่าจะได้สักตัวสองตัว

          แต่คิดอีกที ไม่เอาดีกว่า ปล่อยให้ปลาเหล่านี้เป็นพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ สักวันหนึ่งเมื่อน้ำไหลหลากมา น่าจะออกลูกออกหลานให้ผมได้ชื่นชม

          เก็บไว้เป็นอาหารตาอาหารใจ ที่มีคุณค่ามากกว่าอาหารกายมากมายนัก

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๒๒  มีนาคม  ๒๕๖๗