ชีวิตที่พอเพียง 4548. เดินทางไป-กลับ ทำบุญบรรพบุรุษที่ชุมพร ๒๕๖๖

 

น้องๆ นัดวันได้วันอาทิตย์ที่ ๓๐ กรกฎาคม ๒๕๖๖ เป็นวันที่ครอบครัวคนมีหลานเรียนหนังสือสะดวกที่สุดสำหรับพิธีสวดและเลี้ยงพระ    ปีนี้จัดที่วัดพิชัยยาราม หรือวัดท่ายางกลาง    ที่ชาวบ้านเรียกกันตั้งแต่ผมเป็นเด็กว่าวัดโบสถ์   

ผมเตรียมเดินทางวันที่ ๒๙ กลับวันที่ ๓๑ กรกฎาคม ตามที่เคยปฏิบัติทุกปี    จองโรงแรมเอเต้ ๒ คืน    แต่ในวันที่ ๒๔ กรกฎาคม ผมไปโรงพยาบาลศิริราช รับยา บีซีจี ป้องกันมะเร็งกระเพาะปัสสาวะลุกลามครั้งที่ ๕ เสร็จ หมอสั่งตรวจปัสสาวะในวันที่ ๓๑ ซึ่งจะเป็นการให้ยา บีซีจี ครั้งที่ ๖  ซึ่งเป็นครั้งสุดท้ายสำหรับชุดแรก    ผมจึงต้องเลื่อนวันกลับเป็นวันที่ ๓๐  คือเมื่อพิธีเสร็จ กินเลี้ยงกลางวันที่วัดเสร็จก็กลับเลย   

เช้าวันที่ ๒๙ เราออกจากบ้าน ๖.๓๐ น.   เร็วกว่าที่กำหนดไว้ที่ ๗.๐๐ น. เพราะปิ่น (เจ้าหน้าที่บริบาล) จัดการปลุกและแต่งตัวคุณยายเสร็จเร็ว    คุณหมี โชเฟอร์ประจำตัวเป็นผู้ขับเหมือนปีที่แล้ว   

ช่วงนี้เป็นช่วงวันหยุดยาว ๖ วัน (๒๘ กรกฎาคม - ๒ สิงหาคม) เพราะรัฐบาลประกาศให้วันที่ ๓๑ เป็นวันหยุดเพิ่มเพื่อให้ยาวไปเลย    กระตุ้นการท่องเที่ยว    วันที่ ๒๙ ช่วงเช้ารถน้อย     เราใช้เวลาเพียงชั่วโมงครึ่งก็ถึงเพชรบุรี    ตรงไปยังร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำ    ที่ตอนนี้ร้านทรุดโทรมลงไป    เจ้าก๋วยเตี๋ยวยังไม่มา    ร้านข้าวแกงคนมาเข้าคิวซื้อกลับบ้านยาว    คนกินที่ร้านก็ต้องเข้าคิวสั่งด้วย    ดีที่ฝีมือทำอาหารยังอร่อยคงเดิม    เราสั่งข้าวราดกับ ๒ อย่าง    อร่อยและอิ่ม    น้ำตักน้ำแข็งเอง มีน้ำให้ที่โต๊ะ   ค่าอาหารจานละ ๔๐ บาท   

จากจุดจอดรถเลี้ยวกลับก็ถึงร้านขนมหม้อแกงแม่กิมไล้เจ้าประจำ    ซื้อ ๑ ชุด ๓ ถาด  ๓ รส   คือหม้อแกงเผือก ถั่ว และเม็ดบัว    รวม ๑๓ ชุด   โดย ๔ ชุด เป็นหม้อแกงทุเรียน    ราคาชุดละ ๑๒๐ บาท    ให้ปิ่น ๑ ชุด  หมี ๑ ชุด กินเอง ๑ ชุด    อีก ๑๐ ชุดแจกน้องๆ และญาติ   

เป็นเวลานานที่ไม่ได้นั่งรถสายผ่านตลาดหัวหิน   คราวนี้เราไปส่งปิ่นที่หน้าโรงพยาบาลหัวหิน   แล้วผ่านตลาดฉัตรชัย  ร้านอาหารโกทิที่เราเคยไปกินเป็นประจำเมื่อนานมาแล้ว   หลงนิดหน่อย (ถือว่าได้ชมเมือง  ที่ตึกรามมากขึ้นผิดตา)   จนไปบรรจบกับถนนเลี่ยงเมือง    หลังจากนั้นผมบอกให้ลองถนนเส้นเลียบชายทะเล    โดยเลี้ยวซ้ายเข้าถนน ๑๐๒๐    ไปออก ๔๐๒๐          

ผ่านที่ทำการอุทยานแห่งชาติเขาสามร้อยยอด    เกาะถนน ๔๐๒๐ เรื่อยไป จะไปถึงช่วงเลียบริมทะเล    ผ่านปากคลองเกลียว ที่มีเรือประมงเกยตื้นอยู่ราวๆ สิบลำ เพราะน้ำลง   ปากคลองกุยไม่มีเรือประมง     สองข้างทางเป็นสวนมะพร้าว  บางช่วงมีกองเปลือกมะพร้าวเป็นภูเขา ชวนให้คิดถึงบ้านสมัย ๗๐ ปีก่อน  ผ่านวัดรอดประดิษฐ์รั้วมีพญานาคเกล็ดเขียวทอดตัวคลุมอยู่     ผ่านโรงเรียนหว้ากอวิทยาลัย    อีกไม่ถึง ๑ กม. ก็บรรจบกับถนนเพชรเกษม หรือถนนสาย ๔   

เราตั้งเป้าไปกินอาหารเที่ยงที่ร้านรับลม ที่ประจวบ    ซึ่ง Google Map บอกว่าจะถึงเวลา ๑๑.๒๐ น.  สมัยนี้เทคโนโลยีอำนวยความสะดวกดีจริงๆ   แต่เราไปถึงก่อนเวลา ๑๐ นาทีเพราะถนนมีรถไม่มากนัก   คุณหมีเหยียบถึง ๑๒๐ อยู่บ่อยๆ   

ที่ร้านรับลม (เลขที่ 5/1-2  ปากคลองบางนางรม  ถนนชายทะเล อ. เมือง  ประจวบคีรีขันธ์  โทร 0-3260-1677)  มีคนนั่งรับประทานอยู่แล้วหลายโต๊ะและอีกหลายโต๊ะมีคนจองแล้ว    เราได้โต๊ะด้านหน้าที่มีคนกินเสร็จแล้ว     สั่งอาหาร ๓ อย่าง ข้าว ๑ โถ    น้ำแข็ง ๑ ถัง น้ำ ๑ ขวด    เวลาเที่ยงเราก็ออกเดินทางต่อ    จ่ายค่าอาหาร ๗๕๐ บาท เท่าปีที่แล้วเป๊ะ (ปลาสามรส ๓๗๐, ต้มส้มปลาหมึก ๒๒๐, ผัดผัก ๘๐, ข้าว ๕๐, น้ำขวด ๒๐, น้ำแข็ง ๑๐)   โชคดีที่เราไปถึงเร็ว เพราะหลังจากเราไปถึง ๑๐ นาทีก็มีแขกทะยอยมาหลายรถตู้    ร้านนี้พัฒนาสินค้าที่ซื้อเป็นของฝาก หรือของกินเล่นบนรถ ที่เพิ่งเห็นในคราวนี้   แขกนิยมซื้อกันมาก   ทำให้คนให้บริการไม่ค่อยพอ   ระดับคุณภาพของบริการลดลงจากปีก่อนๆ   อาจเป็นเพราะที่เราไปปีนี้เป็นช่วงหยุดยาม แขกมาก       

เมื่อใกล้เข้าเขตจังหวัดชุมพรก็มีฝนปรอยๆ  เป็นระยะๆ    แต่เมื่อถึงโรงแรม (เอเต้) ไม่มีฝน   

ขากลับ ๓๐ กรกฎาคม            

เราออกจากวัดพิชัยยาราม  ก่อนเที่ยงเล็กน้อย   Google Map ให้เลี้ยวขวาตรงตำบลบางหมาก ไปทางถนนเลี่ยงเมือง    เราแวะปั๊มน้ำมัน ๒ ครั้ง เพื่อเข้าห้องน้ำ   แล้วจับทางไปรับปิ่นที่หน้าโรงพยาบาลหัวหินเมื่อเวลา ๑๕.๔๐ น.   หลังจากนั้นถนนมีรถมากเป็นช่วงๆ    ก่อนจะเลี้ยวเข้าถนนพระราม ๒  Google Map บอกว่าถนนพระราม ๒ รถติดมาก   ไปทางราชบุรีนครปฐมรถคล่องกว่า และจะถึงบ้านพร้อมๆ กันคือก่อนสองทุ่มเล็กน้อย 

ผมบอกหมีให้ลองไปทางราชบุรีนครปฐม (ถนนสาย ๔)    ที่รถวิ่งคล่องมากในช่วงแรก แล้วก็ติด เพราะมีอุบัติเหตุ    เวลาเกือบ ๖ โมงเย็นเราไปแวะกินอาหารข้างปั๊มน้ำมัน  ร้านชายสี่ บะหมี่เกี๊ยว สั่งข้าวราดหน้าหมูผัดกระเพราคนละจาน   ของสาวน้อยสั่งให้ไม่เผ็ด    นั่งกินราวๆ ครึ่งชั่วโมงก็ออกเดินทางต่อ    รถติดเป็นช่วงๆ    จนมาเลี้ยวเข้าถนนบรมราชชนนี ก็คล่องตัวขึ้น    ถึงบ้านสามทุ่ม    เดาว่าหากไปทางพระราม ๒ น่าจะถึงก่อน   

ได้ความรู้ว่า สมัยนี้ช่วงเทศกาลรถมาก   แม้จะเพียงวันที่ ๓ ของเทศกาล ๖ วัน      

ปีนี้ของฝากจากน้องๆ มากมาย   จัดเอาเข้าที่อยู่พักหนึ่งจึงได้อาบน้ำนอน   โดยก่อนนั้นต้องช่วยปิ่นเอาสาวน้อยนอนบนเตียงให้เรียบร้อย กันตกเตียง      

วิจารณ์ พานิช 

๓๐ ก.ค. ๖๖