รัฐบาลอึ่งไข่ : แล้วไง? (Egged bullfrog cabinet: So what?)
ช่วงนี้นักวิชาการ และนักวิชาเกินจำนวนไม่น้อยขยันออกทีวี หรือสื่อในรูปแบบต่างๆ เป็นพิเศษ และเวลาผู้ดำเนินรายการถามก็จะเสนอความเห็นยังกับว่าตัวเองมีข้อมูลวงในเต็มกระบุงครับ ตัวอย่าง เช่น
‘โผรัฐบาลเปลี่ยนรายชั่วโมง’ แต่เป็นโผคณะรัฐมนตรีจริงๆ ไหม หรือเป็นแค่โผที่คาดเดา แต่ก็วิพากษ์วิจารณ์เสมือนหนึ่งว่าเป็นโผจริง
กล่าวคือ ขณะที่ยังไม่มีใครรู้ว่าใครบ้างจะได้เป็นรัฐมนตรี ก็มีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ล่วงหน้าแล้วคนนี้ไม่เหมาะสม คนนั้นมีปัญหา คนนี้ได้ตำแหน่งเพราะอย่างโน้น เพราะอย่างนี้ ซึ่งการวิพากษ์วิจารณ์แบบนี้ผมว่าไม่เป็นธรรมกับบุคคลเหล่านั้น
จริงอยู่การให้ความเห็นก็เป็นเสรีภาพ แต่ควรเป็นการวิพากษ์วิจารณ์บนฐานข้อมูล อย่างน้อยก็ควรมีข้อมูลจากแหล่งข่าวที่เชื่อถือได้ ไม่ใช่มโนเอาเอง และข้อมูลที่ใช้ประกอบการวิพากษ์ก็ควรเป็นข้อมูลจริง ไม่ใช่ข้อมูลตามข่าว
ที่สำคัญกว่านั้นคือ คนที่ออกมาวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ไม่มีใครมีหน้าที่ และไม่ต้องรับผิดชอบต่อการหาเสียงสนับสนุนในการโหวตนายกที่ผ่านมาเลย ซึ่งการหาเสียงสนับสนุนการโหวตนายกที่ผ่านมานั้นน่าจะหนักหนาสาหัสไม่น้อยกว่าจะได้เสียงสนับสนุนเพียงพอในการโหวตนายกภายใต้บริบทการเมืองแบบนี้
ยิ่งกว่านั้นผู้วิพากษ์วิจารย์ทั้งหลายก็ไม่ต้องรับผิดชอบต่อผลความเห็นของตัวเองใดๆ พูดเสร็จก็กลับบ้าน ส่วนคณะทำงานที่กำลังสรรหาคณะรัฐมนตรีอยู่ในขณะนี้ พวกเขาต้องรับผิดรับชอบต่อคณะรัฐมนตรีที่จะทำหน้าที่ต่อไป อย่างหลีกเหลี่ยงไม่ได้
โดยสภาพและบริบทที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ไม่ว่าเป็นปัญหาจากบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญ ไม่ว่าจะเป็นปัญหาที่ไม่มีพรรคการเมืองไหนที่ได้เสียงสมาชิกสภาผู้แทน (สส.) เกิน 375 คน และพรรคที่ได้มี สส. มากก็ไม่สามารถจัดตั้งรัฐบาลร่วมก้นได้ และไม่ร่วมกันสร้างฝันร่วมกัน แม้จะไม่ได้ร่วมรัฐบาลกันก็ตาม
ทุกคนก็รู้ว่าโดยสภาพและบริบทที่เป็นอยู่ ย่อมนำมาสู่การต้องมีพรรคร่วมรัฐบาลเยอะ (ซึ่งก็ไม่ใช่ความผิดของพรรคเพื่อไทย จริงไหม) และการที่มีพรรคร่วมรัฐบาลเยอะ ก็ย่อมนำมาสู่การไม่มีอำนาจเต็มในการเลือกคณะรัฐมนตรี (โทษนายกใหม่ก็คงไม่ได้)
เมื่อสภาพและบริบทเป็นปัญหาแบบนี้ ก็คงต้องรับสภาพ และทำใจจริงไหม
ส่วนที่ให้ฉายารัฐบาลนี้ว่า ‘รัฐบาลอึ่งไข่’ ก็เป็นสิทธิ์ และที่นักวิชาการหลายคนก็คาดเดาว่าจะเป็นรัฐบาลอายุไม่ยืน หรือเป็ดง่อย คือทำอะไรไม่ได้ เพราะต่างฝ่ายต่างจะรักษาประโยชน์ของพรรคตัวเอง เหล่านี้ก็ความกังวลห่วงใยของนักวิชาการ และคอการเมืองจำนวนมาก
แต่ผมเห็นต่างครับ คือ ‘ไม่ว่า ครม. ชุดนี้จะออกมาอย่างไร ผมเชื่อว่าจะเป็นคณะรัฐมนตรีที่ทำหน้าที่ดีที่สุดเท่าที่ประเทศไทยเคยมีมา และจะเป็นรัฐบาลที่ทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเพื่อประเทศชาติ และประชาชน’ แน่นอน
ผมมีเหตุผลและหลักการสนับสนุนความเชื่อนี้เต็มคาราเบ็ลครับ แต่บอกไม่ได้จริงๆ ครับ ขอได้โปรดติดตามต่อไป อีกไม่นานก็รู้ครับ
โปรดติดตามครับ
สมาน อัศวภูมิ
29 สิงหาคม 2566
ความเห็น (2)
Let me be a mosquito buzzing and annoying –not yet landed and biting ;-)
Look the newspapers:
==‘ศิธา’ฟาดแรง! นักการเมืองไร้สัจจะ เลือกตั้งครั้งหน้าจะหาเสียงยังไง [แนวหน้า]
==พี่คนดี ร่ายกลอนสะท้อนการเลือกตั้ง ‘อันประชาธิปไตยอาจให้โทษ’ [ไทยโพสท์]
What do I think? (who cares?)–พรรคก้าวไกล ไม่ใช่ฝ่ายค้าน พรรคประชาธิปัตย์ ไม่เป็นหลัก รัฐบาล(พรรคเพื่อไทย หรือ เพื่อใคร) ไม่มีเสียงค้าน? ประชาชน รับบาป?––The world is in turmoil politically and physically now, a lot of shaking, and settling into sides. Go.Th needs to act wisely to stay ‘sovereign’ and avoid loss of Th’s infrastructures (and natural resources) beyond repairs.
–The whim of one person may put ordinary people in the streets again, put the military into control and put Th back to zero-ground politically again.
–This time lessons in Nature would be learned but the cost would be high, and remodeled Th could be [divided] ‘for’ other geopolitical powers.
–You and I can take comfort in last days of our lives that we won’t live to see how our children would grow into.–
I am sorry for slow response. It seems to me that the crucial factors of the whole and the world problems are ‘the growth of world population (now 8,000 million) and limited natural resources’ both of which no one alone is responsible for the whole problems. What we could do is to do our best to live a day and share what we think that might do a bit better for everyone. I agree with you that we might not live to see our children grow up. However, let us do our best for their future. Thank you for your observation.