เมื่อสมัยเด็กๆจะคุ้นเคยกับภาพพระ มาบิณฑบาตรตามบ้าน โดยพระที่ออกบิณฑบาตรแถวบ้านฉัน จะเป็นพระที่ต้องเดินไกลที่สุดเพราะต้องเดินรับอาหารจากชาวบ้านตั้งแต่หัวซอยถนนใหญ่ ย่าของฉันจะตักบาตรข้าวสวยและกับเช้าทุกเช้า โดยฉันได้เรียนรู้และซึมซับการปฏิบัติศาสนากิจของชาวพุทธจากย่า บางครั้งฉันก็เป็นคนใส่บาตร โดยขณะใส่บาตรย่าจะให้ถอดรองเท้าซึ่งย่าบอกว่าเราจะยืนสุงกว่าพระไม่ได้ สำหรับของที่จะใส่บาตรต้องมีการยกทูนหัว(อนุโมทนาส่งผลบุญ)และนั่งยองๆรับพรจากพระ มีครั้งหนึ่งหลังใส่บาตรด้วยข้าวสวยและไข่ พ่อต้องขับรถตามพระเพื่อขอรับไข่คืนเนื่องจากฉันหยิบไข่ที่ยังไม่ได้ต้มใส่บาตรพระไป
หลายปีที่ผ่านมา สถานการณ์ความไม่สงบยังคุกรุ่น การบิณฑบาตรของพระเปลี่ยนไป ไม่มีพระมาเดินบิณฑบาตรตลอดทั้งปีเหมือนที่ผ่านมา จะมีเฉพาะช่วงเข้าพรรษาเท่านั้น ซึ่งขณะนั้นท่านขวัญ อดีตเจ้าอาวาสที่มรณภาพไปแล้ว ได้ออกบิณฑบาตรโดยมีทหารคอยคุ้มกันความปลอดภัยตลอดเส้นทาง ชาวบ้านก็ต้องยืนรวมกลุ่มกันเพื่อความสะดวกและปลอดภัย สิ่งที่ได้รับคือความอิ่มเอมใจที่ได้ทำบุญของผู้อาวุโสภายในหมู่บ้าน
สองสามปีมานี้ ทางวัดมีกำหนดการออกบิณฑบาตรตามสายถนน สายละ 3 วัน ซึ่งสองปีที่ผ่านมาสามารถทำได้ตามเป้าหมาย แต่ปีนี้ก็ต้องยุบภารกิจลงหลังจากออกบิณฑบาตรแต่ละสายได้เพียงวันเดียว เนื่องจากข่าวการเตรียมก่อสถานการณ์แจ้งมา ทุกคนจึงต้องหยุดภารกิจ และปฏิบัติตามหน่วยงานราชการเพื่อชีวิตที่ปลอดภัยอย่างมีความสุข
ไม่มีความเห็น