ปัจจุบันหมู่บ้านชายแดนใต้ของฉัน เมื่อมีคนเสียชีวิต ญาติจะนำศพไปทำพิธีทางศาสนาที่วัด ซึ่งถือเป็นกิจกรรมที่ทุกครอบครัวต้องช่วยเหลือ แสดงความเ็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน
แม่ วัย 83 ปี ซึ่งเป็นสมาชิกในหมู่บ้าน และเป็นบุคคลที่เป็นที่นับถือ ยังคงมีส่วนร่วมในกิจกรรมดังกล่าว ตั้งแต่ การเข้าร่วมรดน้ำศพ สวดพระอภิธรรมศพทุกคืน ห่อข้าวต้มสามเหลี่ยมก่อนวันปลงศพ(เผาศพ)และร่วมงานฌาปนกิจศพ
ในการเดินทางเข้าร่วมกิจกรรมของแม่จะมีฉันเป็นสารถี โดยเฉพาะเวลากลางคืน แต่เวลากลางวันแม่สามารถขับรถจักรยานยนต์ไปวัดด้วยตนเอง ……ฉันอดห่วงใยไม่ได้ ด้วยอายุที่มากขึ้นและปัจจุบันถนนในหมู่บ้านเป็นถนนที่ทะลุผ่านเป็นทางลัดสู่อีกอำเอหนึ่ง จึงคราคร่ำไปด้วยรถมากมาย โดยเฉพาะรถบรรทุกดินที่เข้าออกตลอดเวลา เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดีและไม่ดีในเวลาเดียวกัน สิ่งที่ดีคือ เรามีถนนลาดยาง สิ่งที่ไม่ดี คือ รถสัญจรเยอะมาก ผู้สูงอายุและเด็กต้องระมัดระวังมากขึ้น
ด้วยความผูกพันกันในหมู่บ้านเช่นนี้ ผู้ที่เป็นญาติจะรับรู้ถึงความเห็นอกเห็นใจที่ทุกคนในหมู่บ้านมีให้กันและกัน บางครั้งไม่ใช่ญาติก็เหมือนญาติ
ไม่มีความเห็น