ชีวิตที่พอเพียง 4478. บันทึกการเข้าโรงพยาบาล ๘. วันที่แปด ๓ พฤษภาคม ๒๕๖๖ วันแห่งความเจ็บปวด

 

วันพุธ    เข้าห้องผ่าตัดส่องกล้องครั้งที่ ๒  เพื่อตัดชิ้นเนื้อให้ถึงกล้ามเนื้อเอาไปตรวจ ว่ามีเซลล์มะเร็งลามไปที่กล้ามเนื้อหรือไม่    ผลจะช่วยกำหนดระยะลุกลามของโรค และกำหนดการรักษา

เมิ่อคืนนอน ๒๐.๓๐ น.  ตื่นตีสองแล้วนอนต่อ ลุกขึ้นตีห้า   ไปเข้าห้องน้ำถ่ายอุจจาระและแปรงฟัน   แล้วทำงาน   มีอาการไอ คัดจมูก ปวดศีรษะ ไม่รุนแรงนัก    แต่ไม่มีน้ำมูกแบบเมื่อวาน 

ตีห้าครึ่งพยาบาลมาวัดความดัน ได้ ๑๖๐/๙๘   ไม่มีไข้    เอาเสื้อยาวสีชมพูมาให้ สำหรับสวมเข้าห้องผ่าตัด คือสวมแบบเอาส่วนแยกไว้ข้างหลังและผูกเชือกข้างๆ    ที่เมื่อเข้าห้องผ่าตัดคราววันที่ ๒๗ เมษายน ผมสวมผิดทาง    ให้อาบน้ำมีสบู่น้ำฆ่าเชื้อสำหรับทำความสะอาดบริเวณรอบๆ อวัยวะเพศ   

เจ็ดโมงครึ่ง อ. หมอสิทธิพรมาเยี่ยม คุยเรื่องการส่องกล้องว่าใช้กล้องที่มีแสงพิเศษหลายความยาวคลื่น เพื่อให้เห็นบริเวณแปลกปลอม   เพื่อตัดชิ้นเนื้อมาตรวจ   และจะให้ยาขจัดมะเร็งเลยโดยใส่เข้าไปในกระเพาะปัสสาวและค้างไว้ ๑ ชั่วโมง    ยาที่ดีที่สุดเป็น immunotherapy    แต่ตอนนี้ขาดตลาด จึงจะใช้ chemotherapy ไปก่อน

ก่อนแปดโมงเล็กน้อย รถเข็นเปลนอนจากห้องผ่าตัดมารับ   ไปที่ห้องรอผ่าตัดเพื่อเตรียมตัว   เวลา ๘.๓๐ น. เข้าห้องผ่าตัด   ออกมาที่ห้องรอพักฟื้น ๙.๔๕ น. โดยมีสายสวนคาท่อปัสสาวะ และมี CBI (Continuous Bladder Irrigation) ติดอยู่    อีกครู่เดียวผมก็ปวดท้องแบบปวดเบ่ง และแรงขึ้นเรื่อยๆ    โดยน้ำ CBI ไม่หยด   และน้ำปัสสาวะก็ไม่ออก

ระหว่างตามหมอผมปวดที่สุดในชีวิต    เป็นการปวดเบ่งตรงท้องน้อย    เมื่อหมอมาสวนล้าง (irrigate)  อาการปวดก็หายเป็นปลิดทิ้ง   แต่ทำอย่างไรการสวนล้างก็ไม่สะดวก   จึงต้องเปลี่ยนสายสวนปัสสาวะ (Foley Catheter) โดยใส่เบอร์ ๒๒ อย่างเดิม    เสร็จ ๑๐.๔๕ น.   

หมอ ...จัดการรักษาด้วย chemotherapy ด้วยยา MMC (Mitomycin C)   แช่กระเพาะปัสสาวะไว้ ๑ ชั่วโมง ก็หยดน้ำเกลือล้างออก    และดำเนิน CBI ต่อเนื่อง    เสร็จ ๑๑.๔๕ น.    พร้อมให้เปลนอนมารับกลับห้องพัก    รอ ๒ ชั่วโมงจึงได้กลับ เพราะพนักงานแปลไม่เพียงพอ    หัวหน้าห้องผ่าตัดบอกว่าเป็นอย่างนี้มาเป็น ๑๐ ปี   

กลับถึงห้องพัก ๑๔ น.  ผึ้งกับ แอ็คมารอเยี่ยมอยู่แล้ว   โดยตั้มก็ยังอยู่  และหมอป้อมเพื่อนของแต้วมาช้วยเฝ้าตามที่แต้วสั่ง   หลังจากนั้นน้ำ irrigate ไม่ไหลอีกแล้ว   โดยยังไม่ปวดท้อง  รีบตามพยาบาลมาดู และตามหมอ   แพทย์ประจำบ้านมา irrigate แบบที่ทำที่ห้องพักฟื้นหลังผ่าตัด    และในที่สุดต้องเปลี่ยน Foley Catheter    และใช้ขนาดใหญ่ที่สุดคือเบอร์ ๒๔   ซึ่งเมื่อใส่ก็ปวดมาก   และเมื่อสวมคาอยู่ก็รู้สึกระคายมาก   และมีเลือดออกที่ปลายอวัยวะเพศ   

วันนี้จึงเป็นวันที่เจ็บปวดทรมานที่สุดตั้งแต่เริ่มป่วย   

ใต้มาราวๆ ๑๕ น.   โดยผึ้งกับแอ็คยังอยู่    นพ. ดร. ปิยะ หาญวรวงศ์ชัย เลขาธิการ มสช. มาเยี่ยมพร้อมข้าวเหนียวมะม่วงเชลล์ชวนชิม และช็อกกาเล็ต   

ราวๆ ๑๗.๓๐ น. ทีมจาก R2R มาเยี่ยมคือ ฝน  เคท อิน และเกด    มาลาไปเที่ยววันหยุดยาว ๔ วัน   

๑๘ น. แต้วมา เพื่อทำหน้าที่นอนเฝ้า    ใต้กลับไปตอน ๑๘.๔๕ น.   เพราะมีประชุมตอน ๒๑ น.    ตกค่ำ หัวหน้าพยาบาล (พว. อรอนงค์ ทัพสุวรรณ์) มาขอร้องให้ขึ้นไปนอนพักบนเตียง    เพราะการนั่งจะทำให้สายสวนระคายท่อปัสสาวะ ทำให้เลือดออก      

ตกกลางคืน เป็นคืนที่โกลาหลที่สุด    เพราะไข้ขึ้น ตอนหัวค่ำ ๓๘.๓   ตกดึก ๓๘.๕   และเช้าวันที่ ๔ พฤษภาคม ๓๘.๗    และพยาบาลต้องมาเปลี่ยนถุงน้ำเกลือล้างกระเพาะปัสสาวะทุกๆ ๒๐ นาที    มีการเจาะเลือดจาก ๒ ข้างของแขน ไปเพาะเชื้อ   ถ่ายเอ็กซเรย์ปอดด้วยเครื่องเอ็กซเรย์เคลื่อนที่    เปลี่ยนยาปฏิชีวนะชนิดฉีดเข้าเส้น     และเอาถุงเย็นมาให้ประคบหน้าผาก     

ผมเองก็กังวลกับการที่ท่อ  Foley catheter จะอุดตัน   จึงนอนได้หลับๆ ตื่นๆ เป็นช่วงๆ   แต้วก็เช่นเดียวกัน 

วิจารณ์ พานิช

๓ พ.ค. ๖๖   เพิ่มเติมเช้าวันที่ ๔ พ.ค. 

ห้อง ๑๖๐๒   อาคารเฉลิมพระเกียรติ