๘. เก็บดอกออกผล

          กว่าจะเสร็จจากงานบุญกฐินแล้วกลับสู่บรรยากาศของโคกหนองนา ก็ล่วงเลยเวลามาถึงบ่ายโมง ไม่อยากทำอะไรเลย ความรู้สึกเหมือนว่าจะอิ่มบุญที่ตุนไว้บ้างแล้ว

          อากาศเริ่มเป็นใจ จู่ๆฟ้าก็มืดมัวหม่น มีฝนพรำลงมาให้เปียกปอนนิดหน่อย พอฝนซาฟ้าจางๆ หมอกควันผสมละอองไอน้ำและความหนาวเย็นกลับเข้ามาแทนที่ นี่มันหน้าหนาวชัดๆ

          นั่งมองต้นไม้ที่กำลังโตวันโตคืน สวนครัวมากมายด้วยผลผลิต เก็บเกี่ยวกินเป็นกับข้าวได้ทุกวัน ขนาดว่ายังไม่ได้ลงแรงเต็มที่ ยังเก็บดอกออกผลได้ถึงขนาดนี้ เกษียณแล้วจะขนาดไหน

          เพื่อมิให้เป็นการเสียเวลา ดอกขี้เหล็กที่กำลังชูช่อ แบบต่ำเตี้ยเรี่ยดินทำให้เก็บง่าย ขอเอาไปแกงสักหน่อย เขาบอกว่าแกงขี้เหล็กใส่เนื้อจะอร่อยมาก แต่แกงไม่เป็นหรอก ต้องเปิดดูในยูทูป

          จากนั้นก็หาเรื่องปลูกไม้ดอกไม้ประดับ แต่งแต้มแซมตรงนั้นนิดตรงนี้หน่อย ทั้งแบบลงดินและใส่กระถาง งานนี้ไม่ต้องหาซื้อ ขยับขยายมาจากโรงเรียน แพร่พันธุ์ไว้ใครอยากได้ก็จะแบ่งปัน

          โดยเฉพาะเมล็ดพันธุ์ เก็บสะสมไว้แบ่งปันและปลูกเองบ้าง พยายามจะซื้อให้น้อยที่สุด อย่างเช่นพริกและมะเขือเปราะ วันนี้เก็บผลเน่ามาล้างน้ำ เอาเยื่อใยออกได้เมล็ดตั้งมากมาย

          ต้นโหราพาที่ชื่นชอบเป็นชีวิตจิตใจ ลำต้นใหญ่แบบว่าแก่จัด เริ่มจะไม่สมบูรณ์ ตัดแต่งแล้วแบ่งปลูกลงในวัสดุเพาะชำ เคยทำแล้วได้ผล แต่ถ้าไม่แตกยอดก็คงไปซื้อเมล็ดมาปลูกใหม่อีกครั้ง

          ไปทำบุญที่วัดมาแล้ว ที่โคกหนองนา “เขตอภัยทาน” มีโอกาสทำทานกับปลาเล็กปลาน้อยนานาชนิด ที่สระน้ำลึกมีปลาใหญ่หลายตัว ที่เห็นโผล่หัวและลำตัวยาว จำได้ว่ามันคือปลากดคัง

          ปลาในสระใหญ่มีความแปลกที่พบเห็นอยู่บ่อยครั้ง มีสัญชาตญาณไวต่อเสียงมาก เคยย่องมาเงียบๆจะไม่มีอะไร แต่ถ้าให้สุ้มให้เสียงเมื่อใด จะกระโดดตีลังกาโชว์ทันที โดยเฉพาะปลาบึก

          วันนี้ มีโชว์หลายครั้ง ปลาสวาย ปลาชะโดก็โชว์กับเขาด้วย คงได้ยินเสียงผมเดินตัดหญ้าอยู่ข้างคันสระ ตัดหญ้าขนบ้าง ตัดใบตะไคร้บ้าง ให้ลำต้นโตและแตกกอได้ใหญ่มากขึ้น

          ต้นที่ตัดใบบ่อยครั้งยิ่งตัดยิ่งแตก เติบโตเร็วมากก็คือแฝก เพิ่งปลูกได้ไม่นาน เพื่อป้องกันตลิ่งพัง ปลูกหลุมละต้นตอนนี้เป็นพุ่มใหญ่ใบหนา นับเป็นพืชทรงคุณค่าและมหัศจรรย์จริงๆ

          สมควรแก่เวลา ก่อนจะพาตัวเองกลับบ้านพักผ่อน เก็บเรี่ยวแรงไว้วันรุ่งพรุ่งนี้บ้าง ขอปลูกต้นไผ่เป็นที่ระลึก ประเดิมเริ่มต้นในวันบุญกฐินประจำปี ๒๕๖๕ ปลูกคู่ขนานกันไปแถวนาบัว

          เจตจำนงมุ่งหมายในอนาคต จะให้เป็นอุโมงค์ไผ่ คงใช้เวลานานหลายปี จะอยู่ถึงวันนั้นหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ถ้าไม่เริ่มต้นจะมีสิ่งใดเอาไว้ให้ลูกหลานดู แต่ถ้าเขาไม่อยากดูไม่อยากจะรับรู้ ก็ทิ้งไว้เป็นสมบัติของแผ่นดิน..เท่านั้นเอง

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๑๕  ตุลาคม  ๒๕๖๕ (ปิดเทอม ๑ / ๒๕๖๕ วันที่แปด)