๑,๒๙๑ วันนี้ที่รอคอย

การเผาขยะ..โดยมากจะรอให้ครูและนักเรียนกลับบ้านก่อน เพราะควันไฟจะเหม็นมาก บางทีก็ต้องปรับเปลี่ยนเวลามาเผาในวันเสาร์ เพราะเป็นวันที่สะดวกและเงียบสงบที่สุด

บางทีก็คิดว่าเป็นเรื่องที่ง่ายดาย ทำไมปล่อยผ่านมาได้ตั้ง ๑๖ ปี มาสำเร็จเสร็จสิ้นเอาเมื่อเวลาใกล้ที่จะเกษียณอายุราชการนี่เอง

ในระหว่างทาง ตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้ ปัญหาสิ่งแวดล้อมได้รับการแก้ไข ปรับปรุงและพัฒนามาโดยตลอด ครอบคลุมเกือบทุกด้าน ยกเว้นปัญหา “ขยะ”ในโรงเรียน เป็นเรื่องที่ยากเย็นแสนเข็ญ ไม่สามารถผ่อนคลายความรู้สึกที่หนักหนาสาหัสได้เลย

อาจเป็นเพราะนักเรียนเพิ่มมากขึ้น ในช่วง ๕ – ๖ ปีที่ผ่านมา หรือเป็นเพราะว่ากระบวนการแก้ปัญหา ไม่สามารถลงทุนได้มากกว่านี้ จึงยังเกาไม่ถูกที่คันเสียที

ถังขยะทุกใบ จัดแยกให้เห็น ในทุกจุดของโรงเรียน ถังสีดำพลาสติก สำหรับใส่ใบไม้ ปลายทางสุดท้ายคือบ่อปุ๋ยหมัก อันนี้เข้าใจได้โดยทั่วกัน

ถังสีน้ำเงินใส่เศษกระดาษและพลาสติก ถังสีเหลืองสำหรับขวดน้ำและแก้ว แต่แล้วทุกวันศุกร์ก็ต้องมาคัดแยกอีกครั้ง ก่อนจะนำเฉพาะขยะไปสู่เตาเผา

ยังมีขยะอีก ๒ ถังใหญ่ ที่เป็นกล่องนมมากกว่าขยะอื่นใด ที่จะเพิ่มปริมาณการเผาขยะครั้งใหญ่ทุกครั้ง ในเย็นวันศุกร์...หลังจากคัดแยกขวดออกมาเป็นที่เรียบร้อย

ผ่านมาหลายปี ทำอย่างนี้เป็นปกติเรื่อยมา จนใกล้จะหมดความอดทน และแล้วก็เหลือบไปเห็นรถขยะสีเขียวของเทศบาล วิ่งเข้ามาในหมู่บ้านทุกวันเสาร์ จึงเข้าไปสอบถามได้ความว่า เขาจะเข้ามาสัปดาห์ละครั้งเท่านั้น ในช่วงเวลาเจ็ดโมงครึ่งถึงแปดโมง ค่าบริการปีละ ๑๒๐ บาท

ตกลงตามนั้น จึงนัดหมายกันเป็นที่เรียบร้อย วันนี้ที่รอคอยก็มาถึง ครูกับเด็กช่วยกันคัดแยกขยะอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ท้ายที่สุดก็ไม่มีการเผาขยะอีกต่อไป เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีกับภารกิจเรื่อง “ขยะ” ที่ไม่พบควันไฟในเตาเผาเลยแม้แต่น้อย

นักเรียนช่วยกันนำถังขยะสีน้ำเงินทุกใบ มาตั้งเรียงรายไว้ที่ริมถนนหน้าอาคาร เพื่อให้ความสะดวกกับพนักงานรถขยะของเทศบาลมาจัดเก็บไปกำจัดตามระบบอย่างถูกสุขลักษณะ

จึงเหมือนว่า ได้ยกภูเขาออกจากอก ไม่ต้องเหนื่อยใจกับการทำอะไรที่ไม่ถูกต้องอีกแล้ว เป็นอีกหนึ่งความพยายามที่นำไปสู่ความสำเร็จ ได้เรียนรู้และอยู่กับปัญหามาอย่างยาวนาน วันเวลาที่เหลืออยู่ต่อไปนี้ จะสร้างสิ่งแวดล้อมให้สดใสและสวยงามต่อไป ในแบบที่ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร..แม้แต่ตนเอง

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๒๔ กรกฎาคม ๒๕๖๕