๙๖๕. กล่อมลูก

 

ฟังเพลงกล่อมลูกนี้แล้ว…ทำให้นึกย้อนหลังไปเมื่อ ๓๔ ปี และ ๓๐ ปี ที่ผ่านมา กับการได้ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่คน สำหรับหัวอกคนเป็นแม่คน…และนึกถึงย้อนหลังไปอีก ๕๐ กว่าปี ในฐานะของคนเป็นลูกของแม่…มีแต่ความทรงจำดี ๆ และนึกถึงคนที่ผู้เขียนได้รัก และเรื่องราวที่ผ่านมา ได้เรียนรู้ชีวิตของการเป็น “แม่” และ “ลูก”

พอฟังเพลงนี้แล้วคิดถึง และน้ำตาไหล กับคำว่า “ห่วงใย” แต่ก็อดภูมิใจกับพวกเธอไม่ได้กับการที่พวกเธอได้เติบโตขึ้นมามากมาย และสืบต่อด้วยการเป็นพ่อคน สำหรับเจ้าตัวโต และตัวเล็กของแม่บุษ จนมีหลาน ๆ ให้พ่อจเร กับแม่บุษได้ชื่นชม กับคำว่า “หลาน ๆ”…

สำหรับหัวอกคนเป็นพ่อกับแม่ มิมีสิ่งใดที่คอยเฝ้าห่วงใย พวกเธอว่าจะเดินทางไปในทิศทางไหน สาเหตุเป็นเพราะความรัก ความห่วงใยของการที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อ แม่ คน ตอนนี้พวกเธอก็รับภาระต่อจากพ่อ และแม่ไปแล้ว

"รักไม่มีข้อแม้ หวงเจ้าดั่งดวงใจ

โลกกว้างที่เจ้าโบยบินไป

มีความห่วงใย แม่ตามต้อย ต้อย

หากใครเขาทำ ให้น้ำตาเอ่อ

จิเอารักแท้ของแม่เยียวยา"

*******************************

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาในบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ แสงเงิน

๑๒ มิถุนายน ๒๕๖๕