๗๖. ปิดฉากวันวาน...กลับบ้านทุ่งดินดำ (๖)

          การเดินทางตลอด ๕ วัน ผ่านไปอย่างคุ้มค่า ระยะทาง ๒,๓๕๕ กิโลเมตร ไป-กลับอีสานตอนใต้ ซึ่งยาวไกลไปถึงฝั่งโขง ก็พอจะทำให้ผ่อนคลายความคิดถึงญาติพี่น้องและมิตรสหาย

          นับเป็นช่วงเวลาที่ยาวนานที่สุด ที่จากบ้านไปหลายวัน และเป็นครั้งแรกที่ออกจากบ้านไปต่างจังหวัด ในช่วงเวลาที่โควิด ๑๙ ทวีความเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ

          การตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ในช่วงท้ายๆของการรับราชการครู การจะอยู่หรือไปยังที่แห่งใด อายุและสังขาร รวมทั้งปัจจัยความพร้อมอื่นๆเป็นเรื่องที่สำคัญ การได้กลับมาบ้านอย่างปลอดภัยก็นับว่าโชคดีที่สุดแล้ว

          ผมตื่นแต่เช้า...อาบน้ำแต่งตัวไปใส่บาตรและซื้อกับช้าวที่ตลาด ๗๙ เป็นตลาดที่ใหญ่ที่สุด ริมถนนหลวงสาย ๓๐๔ ที่สองข้างทางไปจนถึงเนินเขาเต็มไปด้วยรีสอร์ทสุดหรู เป็นเมืองที่หลายคนรู้ว่าอากาศดีมีโอโซนบริสุทธิ์ ติดอันดับต้นๆของประเทศ

          ๑๐ โมงออกจากวังน้ำเขียว ทิ้งรีสอร์ท “หงษ์ศรีทอง”ของพี่สุนันต์-กัญญา ไว้ข้างหลังด้วยความระลึกถึง ข้าวทุกจานอาหารทุกอย่างช่างอิ่มอร่อยเหลือเกิน ผมเพลิดเพลินกับการเก็บภาพภายในสวนและยืนดูพี่กัญญาและเด็กๆเก็บผลไม้มากมาย มีทั้งกล้วย มะม่วงและลิ้นจี่ เป็นของฝากกลับบ้าน..ทุ่งดินดำ

          บันทึก..ถ้อยคำของความคิดและภาพสวยงามที่ย้ำเตือนความทรงจำ ถูกจัดเก็บไว้ในไดอารี่ กำลังจะปิดฉากวันวานที่ผ่านมา หลงเหลือไว้ซึ่งข้อคิดดีๆ ที่จะนำมาปรับใช้ในชีวิตประจำวัน...

          เพราะในระหว่างทาง ที่รถยนต์ขับเคลื่อนไป ใจที่สงบนิ่งพร้อมๆกับการพักสายตา นำพาให้คิดคำนึงถึงความเหน็ดเหนื่อยตลอดทั้งปี ไม่ควรมีคำว่าบ้างานอีกต่อไป...โลกกว้างใหญ่และสวยงาม รอให้ไปสัมผัสและเก็บเกี่ยว เมื่อโอกาสนั้นๆมาถึง

          จงอย่าลืมเรื่องสุขภาพ แม้จะมีเวลา มีเงินและบริวารมากมาย จะไม่สามารถเป็นหลักชัยให้ใครได้เลย และไม่ต้องหวังและฝันใดๆ ถ้าหากยังไม่รักและห่วงสุขภาพของตัวเอง..สุขภาพจึงเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด ที่จะช่วยจุดประกายพลังชีวิต ให้ก้าวเดินด้วยรอยยิ้มอย่างสุขุมและเยือกเย็น

          ความคิดที่ไม่ต้องการจะเป็นภาระของใคร ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใครต่อใคร ในช่วงวัยที่ความแก่เฒ่ากำลังจะมาเยี่ยมเยือน การใช้สติ การไม่ยึดมั่นถือมั่น หมั่นปล่อยวาง ต้องรีบสร้างรากฐานของจิตใจที่แข็งแกร่ง กับการวางแผนชีวิตที่พอดีและพอเพียง เป็นเรื่องที่ไม่ควรจะหลีกเลี่ยง เพื่อฝึกกายและใจไว้แต่เนิ่นๆ

          ท้ายที่สุด..กับความรู้สึกที่สุดซึ้ง ในความดีที่ลูกชายทั้งสองมอบให้ในโอกาสปิดภาคเรียนนี้ ขอบคุณมิตรไมตรีของญาติมิตรและขอบคุณกำไรชีวิต ที่พบเจอในแบบที่ไม่เคยคาดหวัง โอกาสข้างหน้ากับวันเวลาที่เปลี่ยนแปลง ยากนักที่จะคาดเดา คงต้องกลับมาอยู่กับตัวของเรา อยู่กับความเป็นจริงกับงานที่โรงเรียน ซึ่งยังเป็นงานประจำ เพื่อทำให้เต็มที่และทำให้ดีที่สุดต่อไป

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๙  เมษายน  ๒๕๖๕